Hırsız {bxb}

21*

{Yazar}

"Kim kimdi?" Dedi endişe ile Ege karşısındaki çocuğa. Barkın hiç iyi gözükmüyordu. Her an patlayabilecek gibiydi.

"Şaka mı yapıyorsun?" Dedi bu sefer yüzündeki ifadeye ters bir ses ile. Aşırı ciddi ve sinirli gözükse de sesi fırtına öncesi sessizliği andırıyordu resmen.

"Arkadaşım." Diye fısıldar gibi konuştu kıvırcık çocuk. Barkın bu yanıta daha da kızmıştı. Kafasını anladığını gösterir gibi salladıktan sonra "Peki, ne zamandan beri arkadaşlar birbirlerini görür görmez yanaklarına yapışıyor?"

Her şeyi siktir etmişti resmen. Hiçbir şey önemli değildi şu anda tek isteği bu konuda konuşmaktı. Kan yerine kıskançlık akıyordu sanki damarlarından.

"Barkın. Arkadaşız sadece." Diye tekrarladı Ege. Sakinliğini koruyordu çünkü karşısındaki aşırı sinirliydi ve onu kırmak istemiyordu.

"Bana yalan söyleme." Dedi bu sefer Barkın elini direksiyona yerleştirerek. Ona döndü ve gözlerine bakmaya başladı çocuğun. Sinirden titreyen gözler Ege'nin gözleri ile buluşunca içi titremişti kıvırcık çocuğun.

İlk tanıştıkları gün sinir krizi geçirirken de böyleydi aynen. Korkmaya başlamıştı ufaktan. Araba koltuğunda ondan uzaklaşabileceği kadar uzaklaştı ve "Yalan değ-"

"Kim o kız!" Diye bağırdı sonunda Barkın. O kadar hızlı bağırmıştı ki araba titremişti sesten. Tabi, Ege de bir anda yerinde hoplamıştı ani ses ile.

"Kendine gelir misin Barkın. İyi değ-"

"Bana cevap vermeni istiyorum sakin olmak ister gibi bir halim mi var!" Dedi yine yüksek bir sesle. Ege Tanrıdan sabır diliyordu sadece çünkü onda çok az kalmıştı.

Biri sinirliyken olaylar daha yumuşak biterdi ama ikisi de sinirli olursa işte o zaman kıyametler kopuyordu.

"Hiç kimse. Hiç kimsem." Dedi bu sefer.

Kafasını salladı Barkın alay ile sonra da "Ne kadar mantıklı bir cevap. O zaman ben de gideyim ilk tuttuğumu öpeyim. Nasıl fikir?"

Ege kafasını cama döndürdü ve "Sanane." Diye mırıldandı. İşte, bu, hiç, iyi, olmayacaktı.

"Efendim?" Siyah saçlı çocuk ona dönerek konuştuğunda Ege cevap vermemeyi seçti. Kollarını birbirine bağlayıp camdan dışarı bakıyordu sadece.

"Bana mı ne? Hesap vermek zorundasın." Elini direksiyona vurarak konuşuyordu resmen. Sinirden gözleri kan çanağı olmuştu.

Ege'nin de sabrı buraya kadardı. Bu kadar dedi kendi kendine yanında bağıran çocuğa dönüp "Evet, sanane? Seni neden ilgilendiriyor? Sevgilim misin nişanlım mı ne bu atar gider Barkın! Niye bu kadar sinirlisin?!"

Barkın durdu ve şaşkınlık ile ağzını açtı. Dediklerinde büyük bir haklılık payı olsa da nasıl Ege Simay için çıldırdıysa Barkın'ın da o güzel kız konusunda çıldırması normaldi.

"Bana ne oldu dimi şimdi! Sen bana sor her boku sonra bana gelince sana ne! Sikerler o işi!" Dedi ve gözlerini deviren çocuğa baktı.

Ege merak ettiği şeyi sordu, tamam sormadı bağırarak söyledi. Ama ne yapsın karşısındaki kişi bağırıyorken?

"Seni niye ilgilendiriyorsa. Niye bu kadar kızdın?!"