Hırsız {bxb}

23*

{Yazar}

Karşısında dikilen bedene şaşkınlık ile baktı siyah saçlı çocuk. Ege her şey normalmiş gibi davranıyordu resmen sanki demin camdan içeri giren o değilmiş gibi.

Barkın bir adım geri çekilip onu izleme işlemine devam etti.

"Konuşmamız gereken konular var."

Ege bunu der demez Barkın kafasını iki yana sallamış ve "Hayır, ne yaşadıysak unutma gibi bir seçenek de var." Dedi.

Unutmak mı? Böyle bir şeyi unutmak mümkün müydü? Ege dağlara taşlara bu durumu bağırmak isterken Barkın 'Unut.' diyordu. Sikse bile unutmazdı... Gerçi, neyse neyse.

Ege bir adım daha çocuğa yaklaştığında Barkın bir anda arkasını dönüp kapıya yöneldi. Telaş ile kapıyı açmaya çalışırken Ege çocuğun sargılı eline zarar vermemeye dikkat ederek tutup kapı ile arasına girmişti.

Kaçmamasını istiyordu, o kaçtıkça korkuyordu ve korkmak istemiyordu, özellikle onunlayken.

"Konuşmamız gerek. Bir şey oldu ve-"

"Hayır gerekmiyor unutabiliriz. Ben, ben öyle biri değilim."

Ege ona yakın duran çocuğu itti ve acıyarak baktı. Sinirlerini bozmayı her seferinde başarıyordu. Kollarını birbirine bağlayıp "Nasıl biri değilsin?" Dedi kırılgan sesi ile.

Resmen en degerlisi onu ötekileştiriyor ve kendinden uzaklaştırıyordu köpek muamelesi yapıyordu. Bu, bunun ne kadar özgüven kırıcı olduğunu bilebilir misiniz?

Barkın iki büyük adımda yatağına ulaşıp köşesine oturdu. Nasıl biri değilsin Barkın? Bal gibi de öylesin. Aklından ne geçiyorsa tam olarak sen osun.

"Bilmiyorum, ben istemiyorum. Erkekler-"

Ege daha çok bu saçmalığa katlanamazdı.

"Bana aşık oluyorsun, kabullen!" Diye bağırdı ve çocuğun yanına ilerleyip omuzlarını tuttuktan sonra ona bakmasını sağladı.

"Lütfen." Diye fısıldadı bu sefer. Lütfen kabullen, kabullen ki birlikte olalım ben tek başıma olmaktan yoruldum. Kabullen seni de sırtımda taşıyayım gerekirse. Lütfen...

Bir anda gerçekleşen bu olaydan sonra Barkın bütün yelkenleri suya indirmişti. Biliyordu, zaten bilmese şaşardı.

Avuç içlerini gözlerine bastırdı Barkın ve ensesine elini attı.

Ege ise bir şeyleri kafasına soktuğu için kendi ile gurur duyarak duvar kenarına onun tam karşısına oturdu ve izlemeye başladı onu.

Birkaç dakika, belki on belki iki. Sessiz kaldılar ikisi de durum analizi yaptı. İkisi de birbirlerinin izledi ve birbirlerine zaman tanıdı. Korkmaları normaldi, aşkta her zaman temkinli olmak lazımdı bir sonraki adımının nereye gideceğini bilemezdin.

Bazen sadece karşı tarafın canı yanmasın diye susardın, saklardın herkesten bildiklerini hissettiklerini. Kendinden bile. Çünkü biliyorsundur eğer bir kere söylersen artık o sana özel bir şey değildir.

Hiç kimse duymasa evren kucaklar o bilgiyi, evren benimser senin onu sevdiğini. Senin onu önemsediğini. İkinizin birbirini sevdiği bir evren yaratır hatta, sırf size özel belki de...