Hırsız {bxb}

27*

{Yazar}

Perişhan olmuş kızlara şaşkınlık içinde bakan ikiliden kendini ilk toparlayan Ege olmuştu. Kafasını sallayıp kapıyı açtıktan sonra "Tabi ki girin." Diyebilmişti sadece.

Simay'ı hiç böyle görmemişti... Arkasındaki kız kimdi? Kardeşi olabilirdi.

Veya,

Sevgilisi?

Düşük bir ihtimal olsa da belki olabilirdi.

Simay üstüne giydiği montu çıkarıp gri sweatshirtü ile kaldıktan sonra ondan biraz kısa ve gözlüklü kıza döndü.

Kahve saçlarını boynuna kadar uzatmış kız kimse ile göz teması kurmuyordu. Barkın hâlâ olduğu yerde ikiliye bakarken Ege Simay'ın elinden çantasını alıp bir kenara koydu ve ağlamaktan şişmiş gözleri ile gözlerini buluşturdu.

Simay çocuğa bakınca tutmak için büyük bir çaba sarf ettiği göz yaşlarından bir tanesinin firar ettiğini hissetti.

Rezil durumdaydı.

Kıvırcık çocuk kızın bu haline üzülürken hatta içi parçalanırken kollarını kıza sardı ve kendine çekti.

Simay boğazına oturan yumruya karşı ses çıkartmadı ve sarılışa karşılık verdi.

"Geçicek..." Ege fısıldayarak konuşunca Simay boğazından küçük bir hıçkırık kaçırmıştı. Hayır ya...

Neden üzgün olduğunu ve bu saatte burada olduğu hakkında gram bir fikri yoktu Ege'nin... Ama kotu bir şey olmalıydı özellikle de tanımadığı bir kızı eve getirecek kadar kötü bir şey.

Geçicek demek istemişti bilemese de çünkü geçmesine yardım edecekti. Simay kötü biri değildi. Kötü bir şey yapmış olma olasılığını düşünemiyordu bile.

Barkın ne olduğunu anlamasa da yardım etmek ister gibi ayakta dikilen ve pek iyi görünmeyen kızın yanına gitti. Ne diyebilirdi ki? Neden geldiklerini bile bilmiyordu. İnsanlar ile ilişkileri hiç iyi değildi.

Ege Simay'dan ayrıldıktan sonra kızın sırtının arkasından ona bakan yirmili yaşlardaki kız ile göz göze geldi.

"İçeri geçin ben geliyorum." Kıza ve Simay'a itafen konuşan Barkın hızlıca yukarı çıktığında Ege ikili ile yalnız kalmıştı.

Simay kafasını salladı ve oturma odasına yürümeye başladı ardından da yabancı misafirleri içeri girdi.

Ege kafasını kaldırdığında Barkın'ın çoktan merdivenleri çıkmış olduğunu gördü ve ona söylenerek oturma odasına ikilinin oturduğu yerin yanındaki koltuğa ilerledi.

Oturup ikiliyi biraz süzdü kıvırcık çocuk.

Simay'ı günlerce uyumadığı haliyle bile bu kadar kötü görmemişti. Yanındaki kız ise ondan da perişhandı sanırım.

Simay ağlamasa da ciddi şekilde yıkılmış gibi gözüküyordu. Yanındaki kıza gözlerini çevirdi ve elini uzatıp elini tuttuktan sonra başını omzuna koyup gözlerini kapattı.