Hırsız {bxb}

41*

{Yazar}

"Aşkım, buldum diye aşağı indirdin bizi. Artık konuşsan mı?" Selen yatıştırıcı ses tonu ile beş dakikadır sessiz kalan sevgilisine arık sabrının taştığını belli ediyordu.

Yanındaki yürüyen ceset ile aşağı apar topar indirilmiş ve sonrasında koltuğa oturtulmuştu. Sonrası, sadece oturuyorlardı hâlâ...

Simay gözlerini ikiliye çıkarttı ve "Birini tanıyorum." Diyip sustu.

Selen tek kaşını kaldırıp "Bu kadar mı?" Diye sorduğunda Simay kafasını iki yana sallayıp elleri ile oynarken "Bu elemanı, ikimiz de tanıyoruz. Liseden arkadaşım."

Selen kafasını sallayıp devam etmesini ister gibi bakarken Simay devam etti konuşamaya "Adı... Bulut-"

"Hayatta olmaz!"

"Ama Selen-"

"Deli misin sen! Kafamı yardı o çocuk." Ayağa fırlamış ve kafasındaki gözlüklerini düzeltip sözüne devam etmişti "Etmediğimiz kavga kalmadı piç ile!"

Simay dudağını ısırarak kızın sinirden patlayacak gibi olan halini izledi.

"Bula bula onu mu buldun Allah aşkına?"

Barkın dizlerini kendine çekmiş kollarını dizlerinin üzerinde birleştirip kafasını dayamış şekilde ikiliyi izliyordu.

Gözü birinden diğerine kayarken ikili konuşmaya devam ediyordu.

Bir süre sonra kelimeler anlamsızlaştı ve gözlerini kapatıp boşluğun içinde süzülüyor hissi uyandıran kulağındaki uğultu ile birlikte yeniden gözleri doldu. Neye dolduğunu bile çözemiyordu artık.

Gözleri iyice kapandı ve kendini yorgunluğun kollarına teslim etti.

"O göte güven olmaz kuzum mal mısın?"

Selen art arda bir sürü şey söylerken kısa saçlı kız gözlerini devirip onu kolundan tutarak mutfağa sokmuştu. Ege'yi bulmaları için olan belki de tek şansı bu şekilde kaçıramazlardı.

Mutfağa girdiklerinde Selen Simay'ın bu hareketlerine sinir olmuşcasına gözlerini onun dışında her yerde gezdiriyordu.

"İki ay önce aradı, özür diledi. Ayrıca büyüdük Selen, ne sen eskisi gibisin ne ben ne de Bulut... Çocuk çok rahat şekilde istediği bütün ağlara girebiliyormuş. Ulaşımımızın olmadığı güvenlik ağlarına görebiliriz onun sayesinde. Düşünsene ne kadar kolay onu, hatta belki de ona bunu yaptıran kişiyi buluruz."

Kollarını birbirine bağlamış mızmız çocuklar gibi bekliyordu Selen.

"Selen." Ona bakması için bunu söyleyince kız gözlerini onunkiler ile buluşturdu. Ardından kafasını hafif hafif sallayarak "Peki." Dedi.

Peki, belki işimize yarardı.

Güldü ve kızın dudaklarına hafif bir öpücük kondurdu.

"Ama o varken evde olmam! Markete gidiyorum ben."

*