Hırsız {bxb}

46*

{Yazar}

Not: zaman atlaması oldu yaklaşık on onbeş günlük.

"Ege." Fısıltılı bir şekilde seslendi uyuyan çocuğa seslendi üstünü giyen Tarık.

Ağlamaktan şişen gözlerini araladı ve "Ne var?" Diye sordu.

Daha birkaç saat önce yatmıştı ve şimdi yeniden kalkıyordu. Günlerdir doğru düzgün uyuduğu bir gece bile yoktu sanırım.

"Kalk hadi, işe gidicez."

Gözlerini ovuşturdu ve ayağa kalktı. Boktan bir gün daha.

İkili yolda hızlı hızlı yürürken daha ayılamamış çocuk gözlerini ovuşturuyordu.

Gece yine aptal apal onu düşünüp kendisine kızmıştı. Pişmandı onu son kez öpmediği için. Pişmandı kaçtığı için. Gururunu ayaklarının altına alıp önünde durarak diyeceği bütün şeyleri kucaklamak isterdi.

Ama çok geçti.

Ve gece boyunca da keşke demişti sadece, keşke.

Keşke.

Yanında tek kulaklığını takmış yürüyen Tarık kıvırcığı süzdü.

Birlikte kalmaya başladıklarından beri çocuğun bambaşka bir yüzünü görmüştü Tarık, normalde sadece sessiz ve sakin olan işini halletmeye çalışan çocuğa baktıkça kasıntı olduğunu düşünmüştü. Ama şimdi asıl kendini kasmasının sebebi ağlamamaya çalışmak olduğunu düşünüyordu.

Evde sürekli modu düşüktü, hiçbir zaman gülmüyor zar zor konuşuyor bazen evde olduğunu bile unutturacak kadar ses çıkartmıyordu. Birkaç gün böyle geçince mavi saçlı Ege'nin ne yaptığını tabiki de merak etmiş ve odasına gizlice bakmıştı.

Tek gördüğü şey yatakta sırt üstü uzanmış tavanı izleyen kırmızı gözlü çocuktu.

Tavana o kadar odaklanmıştı ki onu izleyen Tarık'ı bile fark etmemişti, ayrıca... Tarık'ın fark ettiği bir diğer şeyse konuştuğu her an cümleleri kısa tutmasıydı o geceden sonra.

Gizleniyordu resmen.

Kıvırcık ise şu anda sadece boş bir beyin ile yolda yürüyordu sanırım. Bu onun için daha iyiydi, böyle düşünüyordu. Ne zaman beyni dolu olsa onu tek dolduran şey simsiyah saç telleri ve bal rengi gözler oluyordu.

Bir anda omzunda hissettiği kol ile hafifçe irkildi ve sağına, mavi saçlı çocuğa döndü.

"Olmayan hayat enerjimi sikip attın ve yavrum bir haftada. Neşelensene biraz."

Ege güçsüzce yürümeye devam etti. Çocuğun kolunu bile taşıyamayacaktı neredeyse.

Tarık dudaklarını birbrine bastırdı ve derin bir nefes verdi.

"İnternette araştırdım. Buraya biraz uzak olsa da devletin bir yerini buldum."

Cevap gelmedi.

Mavi saçlı çocuk gözlerini yeniden ona çevirdiğinde sanki sorduğu soruyu duymamış gibi yürümeye devam ettiğini gördü.