Our Decision

Day 97

Dream 1:
Καθόταν στο παγκάκι ακριβώς μπροστά στον κήπο με τα τριαντάφυλλα σκεπτικός και εγώ τον πλησίασα με αργά βήματα και έκατσα δίπλα του αθόρυβα.

Στο δεξί του χέρι κρατούσε μια φωτογραφία μου που από οτι θυμάμαι ήταν από όταν ήμουν δέκα χρονών και την κοιτούσε βυθισμένος στις σκέψεις του.

Μπροστά μου είχα τον πατέρα μου και δεν ένιωθα τίποτα απολύτως η έτσι νόμιζα, δεν ένιωθα σίγουρη για τα συναισθήματα μου. Από την μια πλευρά ένιωθα πως θέλω να τον αγκαλίασω και να του πω πως μου έλειψε ενώ από την άλλη η εικόνα της μητέρας μου πεσμένη στο έδαφως είχε χαραχθεί στο μυαλό μου και μου υπενθύμιζε τι ήταν αυτό που της έκανε.

Συνέχισα να τον παρατηρώ καθώς έβαζε την φωτογραφία μου στην πίσω τσέπη του παντελονίου του και σηκώθηκε από το παγκάκι όπου καθόμασταν.

Πλησίασε τον κήπο με τα τριαντάφυλλα και έκοψε ένα από αυτά που ήταν κόκκινα το οποίο μετά από λίγο άρχισε να αλλάζει σιγά σιγά χρώμα στα χέρια του και να μετατρέπεται σε ένα πανέμορφο άσπρο τριαντάφυλλο ξαφνιάζοντας με.

Λίγο αργότερα όμως το ίδιο τριαντάφυλλο ξαφνικά βρέθηκε διαλυμένο στην κλειστή του παλάμη.

Dream -1:
Ο Σαχάρ έκατσε στο παγκάκι που συνήθιζαν να κάθονται με την Σερέν κάθε φορά που είχε την ευκαιρία να την δει και έβγαλε την φωτογραφία που του έφερε ο Κίρα από τους θνητούς.

Ήταν η κόρη του που τώρα πια είχε μεγαλώσει και είχε γίνει δέκα χρονών. Πριν ακριβώς επτά χρόνια την αποχωρίστηκε αλλά ποτέ δεν σταμάτησε να νοίαζεται και να μαθαίνει νέα για αυτήν.

Πριν επτά χρόνια, την ίδια μέρα που αναγκάστηκε να σκοτώσει την γυναίκα που αγάπησε με όλη του την ψυχή καο δεν μπόρεσε ποτέ να ξεχάσει.

Έβαλε την φωτογραφία στην τσέπη του και έκοψε ένα από τα κόκκινα τριαντάφυλλα.

Θυμήθηκε πως κάθε φορά που έβλεπε την Σερέν της πρόσφερε ένα άσπρο τριαντάφυλλο αφού ήταν τα αγαπημένα της.

Το τριαντάφυλλο στα χέρια του άρχισε να αλλάζει χρώμα σταδιακά και αυτός το έσφιξε στο χέρι του δυαλίοντας το με την ανάμνηση της να ξεθωριάζει από τις σκέψεις του.

Reality:
Γύρισα την επόμενη σελίδα στο ημερολόγιο της μητέρας μου όπου φάνηκε να ήταν σε άσχημη κατάσταση λες και είχε με κάποιο τρόπο βραχεί.

Μου φάνηκε παράξενο το γεγονός πως το ημερολόγιο ήταν σε καλή κατάσταση αλλά η συγκεκριμένη σελίδα όχι. Το μελάνι είχε καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος της σελίδας αλλά εγώ ένιωθα πως έπρεπε να την διαβάσω.

Άφησα το ημερολόγιο στην θέση του και ξάπλωσα στο κρεβάτι προσπαθώντας να κοιμηθώ, κάτι που τελικά δεν κατάφερα να κάνω όσο και αν προσπαθούσα.

Πρέπει να μιλήσω με τον Κίρα και τον Νάο για να μου εξηγήσουν τι πραγματικά μου συμβαίνει.

Πλησίασα την πόρτα και άρχισα να την χτυπάω μέχρι που αυτή άνοιξε απότομα και μέσα μπήκαν οι δύο άντρες.

Ο Κίρα με κοίταξε θυμωμένος χωρλις να ξέρω το γιατί σε αντίθεση με τον Νάο ο οποίος έδειχνε πολύ πιο ήρεμος.

"Θέλω να μάθω την αλήθεια" τους είπα με όσο θάρρος είχα.

Αυτοί το μόνο που έκαναν είναι να μου φέρουν ένα δίσκο με φαγητό και να φύγουν αφήνοντας με και πάλι μόνη σε αυτό το δωμάτιο και κλειδώνοντας την πόρτα πίσω τους.

Είμαι εδώ δεν ξέρω και εγώ πόσο καιρό και δεν γνωρίζω πια είμαι και τι κάνω, έχω πραγματικά απελπιστεί.

Πήρα στα χέρια μου το τριαντάφυλλο που μου έδωσε ο Κίρα και άρχισα να βγάζω αργά τα πεταλά του εκνευρισμένη. Θα μάθω την αλήθεια ακόμα και αν χρειαστεί να βρεθώ εναντίον τους.

Άρχισα να ψάχνω το δωμάτιο για το οτιδήποτε θα μπορούσε να μου φανεί χρήσιμο γιατί έπρεπε με κάποιο τρόπο να τους κάνω να μου μιλήσουν ακόμα και αν χρειαζόταν να τους αναγκάσω να το κάνουν.

Άρχισα να πετάω όλα τα πράγματα στο πάτωμα νίωθοντας όλο και πιο θυμωμένη αφού δεν άντεχα άλλο εδώ μέσα κλεισμένη και μόνη ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους.

Φώναξα αλλά και χτύπησα την πόρτα με όλη μου την δύναμη. Πετούσα ότι γύαλινο έβρισκα μπροστά μου πάνω της κάνοντας έτσι περισσότερη φασαρία για να με ακούσουν.

Θέλω να φύγω και να πάω να βρω τον πατέρα μου για να μου εξηγήσει, η πόρτα όμως παρέμενε κλειστή ότι και αν έκανα.

Όσο δυνατά κι αν χτυπούσα την πόρτα δεν κατάφερα τίποτα απολύτως παρά μόνο να τραυματίσω το χέρι μου.

Έπρεπε να φύγω και αυτό ήταν το μόνο που είχα αυτή την στιγμή στο μυαλό μου για αυτό και δεν με ένοιαζε καθόλου ο πόνος που ένιωθα στο χέρι μου.

Πήρα τον δίσκο με το φαγητό και το πέταξα και αυτό με δύναμη στην πόρτα μέχρι που επιτέλους άνοιξε απότομα και μέσα μπήκαν και πάλι ο Νάο και ο Κίρα ο οποίος γελούσε ασταμάτητα.

Τους κοίταξα και τους δύο θυμωμένη πέρνωντας βαθίες ανάσες και σφίγγοντας τις κλειστες μου παλάμες ενώ ο Κίρα χαμογέλασε και μου είπε γεμάτος ειρωνεία "καλωσόρισες Αναλίζ".

°Mind_Explosion°🌗
"If i got rid of my demons, i'd lose my angels."