Our Decision

Day 75

Reality:
"Το ήξερες έτσι; ήξερες πως ο Άμπελ είναι ζωντανός και δεν είπες τίποτα! Καταλαβαίνεις τι συμβαίνει Νάο; η Αλίσα είναι ερωτευμένη με τον Κίρα μπορώ να το δω στα μάτι της, το σχέδιο δεν πάει έτσι όπως πρέπει.

Πρέπει να με βοηθήσεις να πάω στον Άμπελ είναι ο μόνος τρόπος για να σωθούμε όλοι μας" είπα με μια ανάσα στον Νάο μόλις απομακρυνθήκαμε αρκετά από τις σκηνές.

"Δεν καταλαβαίνεις Αναλίζ, ο πατέρας σας έχει μετανιώσει και θέλει όλα να πάνε καλά όπως λέει το αρχικό σχέδιο. Ο Άμπελ θέλει πόλεμο ανάμεσα στους αγγέλους και τους διάβολους αλλά με αυτόν τον τρόπο θα κινδυνεύσουν οι θνητοί.

Αναλίζ το σχέδιο λέει πως μια από σας θα σωθεί και ή εγώ ή ο Κίρα θα πεθάνει. Έτσι πρέπει να γίνει Αναλίζ, δεν πρέπει να είμαστε εγωιστές και το ξέρεις, δεν μπορούμε να καταστρέψουμε έτσι απλά αυτό τον κόσμο.

Ο Άμπελ δεν νοιάζεται για τους θνητούς παρά μόνο για εσάς και μπορώ να τον καταλάβω αλλά ακόμα και αν δεν το θέλετε το σχέδιο θα είναι το ίδιο και θα φροντίσω εγώ για αυτό.

Θα κρατήσω την Αλίσα μακριά από τον Κίρα όπως ακριβώς θα μείνω και εγώ μακριά από εσένα ακόμα και αν χρειαστεί να γίνει με το ζόρι" είπε όλα όσα ήθελε να πει αυστηρά χωρίς να μου δώσει περιθώρια για να απαντήσω.

Κοίταξα τον Νάο απογοητευμένη και έτρεξα πίσω στην λίμνη χωρίς να του απαντήσω τίποτα αφού αυτό ήθελε από μένα, δεν θα έφερνα αντίρρηση σε αυτά που έλεγε όσο και αν με πλήγωσαν.

Ο Νάο έτρεξε πίσω μου και με σταμάτησε τραβώντας με από το χέρι ενώ πριν προλάβω να του επιτεθώ εκνευρισμένη που έπαιζε με τα συναισθήματα μου ένιωσα την ανάσα μου να κόβεται με την επόμενη του κίνηση.

Τράβηξε απότομα το πρόσωπο μου κοντά στο δικό του και ένωσε τα χείλη μας σχεδόν βίαια. Ήταν ένα φιλί που έδειχνε τον εκνευρισμό που είχαμε και οι δύο μας κρυμμένο. Ένιωθα την ανάσα μου να κόβεται με κάθε του κίνηση και την καρδία μου να χτυπά σαν τρελή χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα για να την ηρεμίσω.

Έδειχνα το παράπονο μου μέσα σε αυτό το φιλί και ένιωθα τα δάκρυα μου να κυλούν το ένα μετά το άλλο χωρίς σταματημό στα μάγουλα μου.

Του έδειχνα πως ένιωθα για αυτόν από όταν ήμουν μικρή και το πόσο με θύμωνε που δεν μπορούσα να ελέγξω αυτά τα συναισθήματα που μου προκαλούσε αυτός ο άγγελος.

Αυτός με κρατούσε στην αγκαλιά του έχοντας το ένα χέρι τυλιγμένο στην μέση μου σφικτά, μήπως και του φύγω ενώ με το άλλο κρατούσε σταθερά το πρόσωπο μου προσπαθώντας να διώξει τα δάκρυα μου.

Μου έδειχνε το θυμό που ένιωθε κάθε φορά με την απότομη συμπεριφορά μου που ποτέ δεν του επέτρεπα να με βοηθήσει όταν έπρεπε, μου έδειχνε το πόσο θυμό έκρυβε που δεν μπορούσε να ελέγξει τις εκρήξεις μου.

Ένιωσα αυτό το φιλί λες και διήρκησε μια αιωνιότητα, κάθε άγγιγμα του ήταν λες και γκρέμιζε σταδιακά το τεράστιο τοίχος που είχα απέναντι του τόσο χρόνια.

Όταν με άφησε ένιωσα σαν ένα κομμάτι μου να φεύγει μαζί του. Με παράτησε έτσι απλά κοιτάζοντας με μονάχα για λίγα δευτερόλεπτα.

Αυτό άξιζα για εκείνον; μονάχα μια ματιά;

Προσπάθησα να τον σταματήσω! Προσπάθησα να τρέξω από πίσω του μα τα πόδια μου έτρεμαν και δεν μπορούσα να κάνω ούτε βήμα.

Φώναξα, του φώναξα να σταματήσει και να γυρίσει πίσω, τον είχα ανάγκη όσο και αν δεν ήθελα να το παραδεχτό.

Γύρισε μόνο όταν του φώναξα πως τον μισώ και δεν έκανε τίποτα για να μου αλλάξει γνώμη.

Μου είχε πει να μην ξανά κλάψω, τι θα έκανα τώρα που αυτός ήταν η αιτία για τα δάκρυα μου;

"Αλίσα σε χρειάζομαι" είπα μέσα από τα δάκρυα μου ενώ ένιωσα τα γόνατα μου να λυγίζουν.

Το κλειδί στο λαιμό μου έλαμψε και σε πολύ λίγο η Αλίσα εμφανίστηκε μέσα από το δάσος με το δικό της κλειδί να λάμπει επίσης.

Η Αλίσα σταμάτησε για μια στιγμή διστάζοντας να με πλησιάσει κι εγώ την κοίταξα πληγωμένη προσπαθώντας να διώξω τα δάκρυα από τα μάτια μου.

Αμεσω μετά όμως έτρεξε προς το μέρος μου και με έσφιξε στην αγκαλιά της χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου για να με ηρεμίσει.

"Θα βρούμε μόνες μας τον Άμπελ, ότι και να γίνει στο υπόσχομαι" μου ψιθύρισε χωρίς να με αφήσει λεπτό από την αγκαλιά της.

Τα κλειδιά μας ήταν πια η μόνη πηγή φωτός που υπήρχε και έκαναν συντροφιά στην λάμψει των αστερίων.

Ότι και αν συμβεί εγώ, η Αλίσα και ο Άμπελ, τα τρία αδέλφια πρέπει να ενωθούμε και δεν θα αφήσω κανέναν να μπει ανάμεσα μας ούτε καν τον γελοίο άγγελο που ποτέ δεν νοιάστηκε για εμένα και φρόντισε να μου αποδείξει για μια ακόμη φορά ότι ακόμη και αν λένε πως οι διάβολοι είναι αυτοί που δεν έχουν συναισθήματα, οι άγγελοι είναι αυτοί που σε αναγκάζουν να μάθεις να ζεις χωρίς αυτά.

°Mind_Explosion°🌪
"You lose yourself trying to hold on to someone who doesn't care about losing you."