Our Decision

Day 56

Dream 2:
"Πήγαινες κάπου αδελφούλα;" άκουσα μια γνωστή φωνή από πίσω μου να λέει και γύρισα ξαφνιασμένη.

"Άμπελ; Αναλίζ; πως βρεθήκατε εσείς εδώ;" ρώτησα κοιτάζοντας τους έντονα.

Ο Άμπελ γέλασε ειρωνικά με την απορία μου ενώ η Αναλίζ συνέχισε να είναι κρυμμένη πίσω του χωρίς να λάβει μέρος στην συζήτηση.

Αν νομίζει πως θα την λυπηθώ να είναι σίγουρη πως δεν θα το κάνω γιατί δεν της αξίζει μετά από αυτό που έκανε στον Κίρα και κατά βάθος το γνωρίζει.

Μπορώ να δω όλα τα συναισθήματα της μόνο από το βλέμμα γεμάτο τύψεις που έχει. Πως μπορεί ένας διάβολος να έχει τύψεις; αυτή ήταν που με πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο ενώ εγώ έκανα ότι μπορούσα για να την βοηθήσω, και τώρα νιώθει τύψεις;

"Έχεις κάτι που μας ανήκει" είπε ο Άμπελ κάπως αυστηρά και απότομα και τώρα ήταν σειρά μου να γελάσω ειρωνικά με αυτό που είπε.

"Κάτι δικό σας; δεν το νομίζω, εκτός και αν εννοείτε την αξιοπρέπεια σας γιατί αυτήν την χάσατε αμέσως μόλις αποφασίσατε να με προδώσετε" είπα και προσπάθησα να φανώ θαρραλέα.

Δεν είχα τίποτα να φοβάμαι...είχα τις δυνάμεις μου και αυτοί όχι, δεν θα μπορούσαν να μου κάνουν τίποτα.

Ο Άμπελ έδειξε να ταράχτηκε από αυτό που είπα σε αντίθεση με την Αναλίζ που δεν έδωσε και πολύ σημασία σε αυτά που έλεγα παρά μόνο όταν απευθύνθηκα αποκλειστικά σε αυτήν.

"Δεν νομίζεις πως είναι αστεία η κατάσταση που βρισκόμαστε; Αναλίζ; ναι αδελφούλα σε εσένα μιλάω. Δεν θεωρείς αστεία την συμπεριφορά σου;  ένας διάβολος που κρύβεται πίσω από έναν άγγελο γιατί φοβάται να αναλάβει τις ευθύνες των πράξεων της." Δήλωσα  ενοχλημένη και αυτή την φορά η Αναλίζ έδωσε μεγάλη σημασία στα λεγόμενα μου.

Ήταν ξεκάθαρο πως την είχαν πειράξει αυτά που είπα. Ήταν περήφανος διάβολος και δεν ήθελε κανένας να την αμφισβητεί σε αυτό το θέμα. Δεν είχα σκοπό όμως να σταματήσω...ήθελα να δείξει ξεκάθαρα τον πραγματικό της εαυτό, αυτόν που με πρόδωσε.

"Από πότε μιλάνε έτσι οι άγγελοι;" με ρώτησε με έναν πληγωμένο τόνο στην φωνή της. Δεν μπορώ να το πιστέψω πως συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν θύμα μόνο για να δείξει πως εγώ είμαι αυτή που φταίει πάλι.

"Ήρθαμε να σε βρούμε για έναν συγκεκριμένο λόγο και αυτός δεν είναι για να τσακωθούμε. Ήρθαμε για να κάνουμε μια δίκαιη ανταλλαγή, εσύ θα μας δώσεις τις πλάκες και το κλειδί σου για να αποκτήσουμε τις δυνάμεις μας και εμείς θα σε βοηθήσουμε να βγεις από εδώ μέσα όπως είχα κάνει όταν η Αναλίζ ήταν στην θέση σου" είπε ο Άμπελ προσπαθώντας να σταματήσει την ένταση που υπήρχε ανάμεσα σε εμένα και την Αναλίζ.

"Δεν χρειάζομαι την βοήθεια σας, μπορώ να βρω τον δρόμο της επιστροφής μόνη μου" απάντησα έντονα χωρίς να χάσω επαφή με τα μάτια της Αναλίζ.

"Αφού δεν είσαι διατεθειμένη να συνεργαστείς θα το πάρουμε αλλιώς. Αν δεν μας δώσεις ότι μας ανήκει θα πάμε πίσω στην λίμνη και θα τελειώσουμε την δουλεία που έχουμε ξεκινήσει αποτελειώνοντας τον αναίσθητο σου διάβολο" είπε δυναμικά αυτή την φορά η Αναλίζ και μπήκε μπροστά από τον Άμπελ.

Βέβαια...τώρα θίχτηκε ο εγωισμό της και έχει το θράσος να με απειλήσει.

Είχα εκνευριστεί τόσο με αυτό που είπε που με κάποιο περίεργο τρόπο κατάφερα να ενεργοποιήσω και να χρησιμοποιήσω την δεύτερη μου δύναμη, αυτή του αέρα.

Σήκωσα τα χέρια μου προς την πλευρά όπου στεκόταν η Αναλίζ ούρλιαξα με όλη μου την δύναμη προκαλώντας ένα έντονο κύμα αέρα και το άφησα να χτυπήσει με δύναμη την αδελφή μου.

Αυτός ο αέρας που προερχόταν από τα χέρια μου κατάφερε να την σπρώξει με τεράστια δύναμη πάνω στην ξύλινη πόρτα του σπιτιού με αποτέλεσμα να  σπάσει αμέσως από την πτώση της.

Ο Άμπελ έτρεξε κατευθείαν προς το μέρος της για να βεβαιωθεί πως ήταν καλά και εγώ πήρα μια κοφτή ανάσα για να ηρεμίσω και να ελέγξω την δύναμη μου.

Ένιωθα τις παλάμες των χεριών μου να καίνε από την πίεση που έβαλα και την καρδία μου να έχει πάρει έναν γρήγορο ρυθμό.

Δεν πρόλαβα να δω πολλά πριν να φύγω αφού ένιωθα πως έπρεπε να απομακρυνθώ. Ένιωθα τα άκρα μου να τρέμουν και κατάλαβα πως χρησιμοποίησα περισσότερη δύναμη από ότι ήμουν έτοιμη να χρησιμοποιήσω.

"Αν τολμήσετε να τον πειράξετε είστε νεκροί και οι δύο σας" θυμάμαι πως ήταν το τελευταίο πράγμα που τους είπα.

Από το βλέμμα του Άμπελ κατάλαβα πως δεν υπήρχε περίπτωση να κάνουν κάτι, ούτε καν να μου επιτεθούν.

Τον ξάφνιασε η κίνηση μου, ποτέ άλλωστε ούτε εγώ δεν θα φανταζόμουν πως είμαι ικανή να κάνω κακό στην Αναλίζ, ήμασταν τόσο συνδεμένες μέχρι και μετά που την έχασα από μέσα μου και δεν μπορούσα να την νιώσω.

Πιστεύω πως αν και τα αδέλφια μου γνώριζαν για το πόσο δυνατές είναι οι δυνάμεις μου σε σύγκριση με τις δικές τους ποτέ δεν θα περίμεναν να τις χρησιμοποιήσω με τέτοιο τρόπο χωρίς καν να τις έχω εξασκήσει αρκετά για να μπορώ να τις χειρίζομαι.

°Mind_Explosion°🎞
"The best thing about memories is making them."