Our Decision

Μέρος 1 Αλίσα-Αναλίζ

DAY100

Dream 1:
Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα προς μια άγνωστη για εμένα κατεύθυνση. Το μόνο που μπορούσα να ακούσω ήταν το γέλιο αυτού του άντρα.

Όσο γρήγορα και αν έτρεχα ήξερα ότι δεν θα κατάφερνα να του ξεφύγω, ήμουν παγιδευμένη σε ένα τεράστιο λαβύρινθο. Το μόνο που έβλεπα τριγύρω μου ήταν έναν ατελείωτο κήπο με τριαντάφυλλα.

Dream 2:
Ένιωσα το σώμα μου να πέφτει στο κενό λες και το έδαφος είχε χωριστεί στα δύο.

Κοίταξα έντρομη γύρω μου καθώς αντιλήφθηκα πως ο κήπος με τα τριαντάφυλλα αντικαταστάθηκε από τεράστιους καθρέφτες περικυκλώνοντας με.

Άρχισα να ψάχνω για κάποια διέξοδο τρομοκρατημένη μέχρι που το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε έναν από τους καθρέφτες στον οποίο δεν έβλεπα την αντανάκλαση μου.

Πλησίασα με αργά βήματα χωρίς να διστάσω στιγμή μέχρι που κάποιες άγνωστες φωνές που σχεδόν ούρλιαζαν στο κεφάλι μου με έκαναν να σταματήσω.

Δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγαν όσο και αν προσπαθούσα αλλά μια γυναικεία φωνή ήταν αυτή που σιγά σιγά ξεχώριζε ανάμεσα τους.

Μου φώναζε, μου φώναζε να ξυπνήσω αλλά οι υπόλοιπες φωνές την έπνιγαν με τα ουρλιαχτά τους.

Έπεσα στο έδαφος και έκλεισα με τις παλάμες των χεριών μου τα αυτιά μου προσπαθώντας να ηρεμίσω.

Dream 1:
Κοιτούσα το κενό και όταν κατάλαβα πως η φωνές σταμάτησαν επανήλθα στην πραγματικότητα ή μάλλον έτσι νόμιζα αρχικά.

Ήμουν πίσω στον κήπο με τα τριαντάφυλλα λες και τίποτα δεν είχε συμβεί. Αυτή την φορά όμως μπροστά μου υπήρχε και ένα σπίτι ενώ μια μελωδία πιάνου που προερχόταν από το ανοιχτό παράθυρο ήταν αυτή που αντικατέστησε τις φωνές που με τρόμαζαν.

Πλησίασα πιο κοντά στο ανοιχτό παράθυρο και άρχισα να παρακολουθώ μαγεμένη τον άντρα που έπαιζε το πιάνο.

Δίπλα του στεκόταν μια γυναίκα που κρατούσε τρυφερά ένα μωρό στην αγκαλία της τραγουδώντας του για να κοιμηθεί.

Ένιωθα πως η φωνή της μου ήταν γνωστή, ήμουν σίγουρη πως κάπου την είχα ξανά ακούσει αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ που.