Our Decision

Day 79

Reality:
"Τι εννοείς μπορείς να μιλήσεις με την μαμά;" την ρώτησα απότομα, δεν είναι δυνατόν αφού είμαι τόσο καιρό μέσα στο σώμα της Αλίσας και δεν έχω καταλάβει κάτι τέτοιο.

Η αλήθεια είναι πως όντως είχα ακούσει την φωνή της μαμάς κάποιες φορές αλλά νόμιζα πως ήταν στην φαντασία μου.

Η μόνη στιγμή που όντως πίστεψα πως είδα την μαμά ήταν όταν διαχωρίστηκα από το σώμα της Αλίσας αλλά και πάλι αυτό συνέβη χάρεις τις παραισθήσεις που δημιουργούσε η λίμνη, έτσι νομίζω τουλάχιστον.

"Δεν ξέρω πως αλλά μπορώ και μου είπε πως λυπάται που δεν θα καταφέρει να επικοινωνήσει μαζί σου αλλά..."

"Γιατί όχι μαζί μου;" της φώναξα τρομάζοντας την άθελα μου.

"Δεν...δεν ξέρω Αναλίζ απλά να ξέρεις πως λυπάται και πως σε αγαπάει" είπε δισταχτικά.

"Τόσο καλοί είστε όλοι οι άγγελοι στα ψέματα; γιατί δεν μπορείς να μου πεις πως δεν μπορώ να την δω γιατί είμαι διάβολος ενώ εσύ και αυτή άγγελοι; φοβάσαι μην πληγώσεις τα συναισθήματα μου; βάλτο καλά στο μυαλό σου Αλίσα ένας διάβολος δεν πληγώνεται μόνο πληγώνει" είπα το ίδιο έντονα και έσφιξα τον καρπό του χεριού της στο χέρι μου κοιτάζοντας την έντονα στα μάτια.

Dream 1:
Που είμαι; που πήγε η Αλίσα; μόλις πριν λίγο της μιλούσα και τώρα είμαι σε ένα σκοτεινό χώρο.

Το μόνο φως που μπορούσα να αντιληφθώ ήταν προς ένα δωμάτιο στο τέλος του διαδρόμου όπου ακολούθησα χωρίς να διστάσω.

Όταν έφτασα έξω από το δωμάτιο έμεινα για λίγο μαγεμένη να κοιτάζω τους καθρέφτες που εμφανίζονταν ο ένας μετά τον άλλων σε διάφορα σημεία.

Στο κέντρο του δωματίου, εκεί όπου βρισκόταν ο μεγαλύτερος καθρέφτης μπορούσα να δω την Αλίσα να μιλάει με την μαμά, δεν μπορούσα όμως να τους ακούσω.

Είχε δίκιο, η Αλίσα έλεγε την αλήθεια! Μπορούσε να επικοινωνήσει με την μαμά ενώ είναι νεκρή.

Πλησίασα περισσότερο τον καθρέφτη και λίγα εκατοστά πριν ακουμπήσω το χέρι μου πάνω του το βλέμμα της Αλίσας που στεκόταν δίπλα μου συνάντησε το δικό μου.

Reality:
"Αναλίζ!" Άκουσα κάποιον να με φωνάζει και άνοιξα τα μάτια μου με δυσκολία για να δω τον Νάο που με κρατούσε στην αγκαλιά του.

Γύρισα το βλέμμα μου προς την Αλίσα που με κοιτούσε ανήσυχη και προσπάθησα να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου για να καταφέρω να μιλήσω.

"Το είδες και εσύ αυτό;" την ρώτησα μετά από λίγο και με κοίταξε με απορία.

Έβαλα το κεφάλι μου στον ώμο του Νάο μπερδεμένη, δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Υπό άλλες συνθήκες δεν θα τον άφηνα ούτε καν να με αγγίζει πόσο μάλλον να με κρατά στην αγκαλιά του.

"Τι είδες;" με ρώτησε ο εκνευριστικός άγγελος και με έσφιξε περισσότερο πάνω του.

"Η Αλίσα έλεγε την αλήθεια, μπορούσε να μιλήσει με την μαμά"

"Είδες το παρελθόν μου! Αυτό σημαίνει πως έχεις την ίδια δύναμη με μένα" μου είπε χαρούμενη η Αλίσα ενώ ο Νάο φαινόταν κάπως εκνευρισμένος με αυτό.

"Από πότε βλέπεις την Σερέν και γιατί εγώ δεν το ξέρω;" την ρώτησε και σηκώθηκε από το γρασίδι συνεχίζοντας να με έχει πάνω στην αγκαλιά του.

Κρατήθηκα καλύτερα πάνω του και αυτός έκανε νόημα στην Αλίσα να περπατήσει πρώτη πίσω στις σκηνές.

"Καλά θα κάνετε να τα πείτε όλα μόλις φτάσουμε" τόνισε αυστηρά και στις δύο μας και εγώ τον κοίταξα βαριεστημένα.

Δεν είχα κάτι να πω εγώ, ούτε καν ήξερα πως έχω την ίδια δύναμη με την Αλίσα αλλιώς θα την χρησιμοποιούσα σίγουρα για το συμφέρον μου, κάποιον τρόπο θα έβρισκα.

Είμασταν τόσο κοντά με αυτόν τον γελοίο άγγελο, μέχρι και το άρωμα του μπορούσα να μυρίσω που όπως πάντα αν και δεν ήθελα να το παραδεχτό από μικρή με ηρεμούσε.

Όσες φορές και αν μου έκανε παρατηρήσεις όταν ήμουν μικρή πάντα ήταν εκεί όταν τον χρειαζόμουν, που να ήξερα τότε πως δεν το κάνει για μένα αλλά για την προστατευόμενη του. Εγώ ήμουν απλά ένα παιδί και το μόνο που ζητούσα ήταν την αποδοχή του.

Μπορούσα να νιώσω κάθε ανάσα που έπαιρνε με ένα σταθερό ρυθμό και δεν ήθελα να σταματήσει ότι και αν ήταν αυτό που έκανε για να με ηρεμίσει.

"Μην ανησυχείς δεν θα αφήσω κανένα να σας πειράξει" μου ψιθύρισε στο αυτί και ο πληθυντικό στην πρόταση του με έκανε να επανέλθω στην πραγματικότητα.

Φυσικά και το κάνει για την Αλίσα! Δεν έχει σκοπό να προστατεύσει εμένα, ποτέ δεν το είχε. Φοβάται απλά πως αν πάθω κάτι εγώ θα επηρεαστεί και η αδελφή μου.

Πως μου πέρασε από το μυαλό πως μπορεί όντως να με νοιάζεται τότε. Η Αλίσα και ο Νάο είναι συνεργάτες και οι δύο τους άγγελοι φυσικά και θα νοιαζόταν για αυτήν.

Δεν ξέρω γιατί νιώθω αυτή την απογοήτευση αλλά σίγουρα θα φταίει το γεγονός πως είμαι ακόμη αναστατωμένη.

"Άφησε με κάτω" του είπα απότομα και απομακρύνθηκα από την αγκαλιά του.

"Νομίζω πως θα ήταν καλύτερα αν..."

"Άφησε με κάτω είπα!" Απάντησα πιο έντονα αυτή την φορά και από το βλέμμα του μπορούσα να δω την ενόχληση του.

Με άφησε κάτω εκνευρισμένος και προχώρησε μπροστά με την Αλίσα με εμένα να καταλήγω πίσω τους μόνη.

°Mind_Explosion°💫
"it's always her instead of me."