Our Decision

Day 84

Reality:
"Φτάνουμε;" ρώτησε βαριεστημένα ο Κίρα για ακόμη μια φορά.

"Όχι ακόμα" του απάντησε ο μπαμπάς μου και ξεφύσησε εκνευρισμένος.

"Μα ήμαστε τόσες ώρες στο αυτοκίνητο"

"Έχουν περάσει μόνο πέντε λεπτά από την ώρα που μας ξανά ρώτησες!" Είπα ενοχλημένη με την γκρίνια του.

Είμαστε στο αυτοκίνητο και πηγαίνουμε προς την λίμνη που θα αποκάλυπτε την αλήθεια, αυτή που από ότι κατάλαβα θα διαχώριζε τα σώματα εμένα και της Αναλίζ.

Μάλλον σήμερα θα είναι μια μεγάλη μέρα, όχι μόνο γιατί θα γνώριζα ελπίζω τουλάχιστον την Αναλίζ στο δικό της σώμα και θα είχα την ευκαιρία να επικοινωνήσω μαζί της επιτέλους, αλλά επίσης επειδή θα έπρεπε να ανεχτό και τις ιδιοτροπίες του Κίρα μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας.

Δεν έχει σταματήσει εδώ και ώρα να γκρινιάζει με τα πάντα χωρίς να αντιληφθεί την σοβαρότητα της κατάστασης!

Ο Νάο γέλασε διακριτικά, ήμουν σίγουρη πως διάβασε την σκέψη μου και για αυτό γύρισε να μας κοιτάξει στο πίσω κάθισμα. Εγώ αντιθέτως τον κοίταξα ενοχλημένη με την καταπληκτική ιδέα που είχε να με βάλει να κάτσω μόνη στο πίσω κάθισμα με τον Κίρα.

Πρέπει να καταλάβει όμως πως με το να διαβάζει τις σκέψεις μου με το έτσι θέλω απλά με φέρνει σε δύσκολη θέση. Δεν μπορώ πλέον ούτε τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου να εμπιστευτώ.

"Φτάνου.."

"Όχι δεν φτάνουμε και την επόμενη φορά που θα ρωτήσεις να είσαι σίγουρος πως δεν θα σταματήσω την Αναλίζ από το να σε πετάξει έξω από το αυτοκίνητο!" Είπα εκνευρισμένη και ήταν αρκετό ώστε στην υπόλοιπη διαδρομή να μην μας ξανά ρωτήσει.

Το μόνο που έκανε ήταν να παίζει με μια τούφα από τα μαλλιά μου, κάτι που δεν θα έλεγα πως με ενόχλησε καθόλου, ίσως το αντίθετο μάλιστα με χαλάρωνε αφού ήμουν πολύ αγχωμένη για το τι θα συνέβαινε όταν επιτέλους θα φτάναμε στην λίμνη.

Πως θα ήταν αυτή η διαδικασία για τον διαχωρισμό μας ή αν θα ήταν χρονοβόρα δεν είχα απολύτως καμία ιδέα και κανένας του δεν σκέφτηκε να με ενημερώσει.

Κοίταξα τα δάκτυλα του Κίρα που ήταν μπλεγμένα στα μαλλιά μου και μετά κοίταξα τα μάτια του.

Μείναμε για λίγο κολλημένοι ο ένας στο βλέμμα του άλλου χωρίς να πούμε κάτι συγκεκριμένο μέχρι που ο μπαμπάς μου μας τράβηξε την προσοχή.

"Σε δέκα λεπτά θα ήμαστε εκεί" μας ενημέρωσε και εγώ κοίταξα αδιάφορα έξω από το παράθυρο απολαμβάνοντας το χάδι του Κίρα.

Κάποια στιγμή λίγο πριν φτάσουμε στην λίμνη ένιωσα το χέρι του Κίρα να παίρνει το δικό μου και να το κρατάει τρυφερά χαϊδεύοντας το με τον αντίχειρα του ενώ ταυτόχρονα κάποιες εικόνες από το παρελθόν άρχισαν να εμφανίζονται μπροστά μου.

Dream 1:
Ο Κίρα καθόταν στην άκρη του μικρού κρεβατιού και μου κρατούσε το χέρι καθώς μου μιλούσε, μάλλον θα μου έλεγε κάποιο παιδικό παραμύθι για να κοιμηθώ.

Πρέπει να ήμουν γύρω στα 10 χρόνων ίσως και λιγότερο μέσα σε αυτήν την εικόνα που έβλεπα από το παρελθόν.

Η αλήθεια είναι πως ξαφνιάστηκα που είδα μια εικόνα από το παρελθόν μου μαζί με τον Κίρα από όταν ζούσαμε στους θνητούς για αυτό ενθουσιάστηκα που είχα την ευκαιρία να την δω.

Δεν θυμάμαι τίποτα από τότε όσο και αν προσπαθώ για αυτό και ένιωθα τόσο χαρούμενη που μέσω της δύναμης μου θα μπορούσα να δω κάποιες εικόνες από τότε.

Είδα στα μάτια του Κίρα μια λάμψη στα μάτια που τώρα πια αρχίζω να βλέπω όλο και πιο συχνά στο πρόσωπο του.

Αυτή η λάμψη που είχε στα μάτια του ένιωθα πως συμβόλιζε μια προστασία προς εμένα και αυτό παρέμενε έως και σήμερα. Ο Κίρα ήθελε να με προστατέψει, το πιστεύω στα αλήθεια και πρέπει να του έχω περισσότερη εμπιστοσύνη, του το χρωστάω άλλωστε που ήταν πάντα δίπλα μου από τότε ακόμη και αν δεν το θυμάμαι.

Χαμογέλασα με την εικόνα που έβλεπα αλλά αυτό δεν κράτησε για πολύ αφού το μικρό κοριτσάκι που άκουγε με προσοχή τον Κίρα που της έλεγε το παραμύθι σήκωσε τα μάτια του και κατάλαβα πως αυτά δεν είχαν το γαλάζιο χρώμα των δικών μου αλλά το καστανό της Αναλίζ.

Το παιδί αυτό δεν ήμουν εγώ, ο Κίρα δεν κοιτούσε εμένα με αυτή την αίσθηση της προστασίας αλλά κοιτούσε την Αναλίζ.

Δεν ήμουν ποτέ εγώ το πρόβλημα του όπως ακριβώς το είχε πει...αλλά γιατί δεν μπορώ να τον βγάλω στιγμή από το μυαλό μου και συνεχίζω να πιστεύω σε αυτόν;

Dream 2:
"Αλίσα, είναι ήδη όλα κανονισμένα, μην το κάνεις αυτό! Ακολούθα το αρχικό σχέδιο και μην με απογοητεύσεις γλυκιά μου."

"Να μην κάνω τι μητέρα;" την ρώτησα ανήσυχη και ακούμπησα το χέρι μου στον καθρέφτη όπως έκανε και αυτή.

"Μείνε μακριά από τον Κίρα, εσύ πρέπει να συνεργαστείς με τον Νάο, ακολούθα το σχέδιο! Μόνο έτσι θα σωθείς!"

"Δεν καταλαβαίνω!" Της είπα απογοητευμένη, δεν ήθελα να μείνω μακριά του, γιατί έπρεπε να το κάνω;

"Θα καταλάβεις Αλίσα, θα καταλάβεις γλυκιά μου."

°Mind_Explosion°🌋
"Even if my love for you is forbidden, i still want to protect you."