Our Decision

Day 55

Dream 2:
Δεν ξέρω αν η Αναλίζ ήταν εντάξει μετά από αυτό που της έκανα και δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρει όμως δεν μπορούσα να σταματήσω να την σκέφτομαι, να σκέφτομαι αν πραγματικά την είχα πονέσει πολύ.

Εξάλλου της άξιζε....έτσι δεν είναι;...αυτή και ο Άμπελ προσπάθησαν να με απειλήσουν και δεν θα μπορούσα να ανεκτό κάτι τέτοιο, δεν θα έπρεπε να νιώθω τύψεις έκανα αυτό που έπρεπε.

Η εικόνα μπροστά μου δεν άργησε να αλλάξει σε κλάσματα δευτερολέπτων όταν απομακρύνθηκα αρκετά από κοντά τους.

Δεν ήξερα που ήταν τώρα ο Άμπελ και η Αναλίζ και αν αυτοί κατάφεραν να βγουν από αυτό το μέρος. Ελπίζω πάντως πως θα ακούσουν την προειδοποίηση μου και θα μείνουν μακριά από τον Κίρα. Δεν ήθελα να ξεκινήσω αυτόν τον πόλεμο εναντίων τους από τώρα.

Έπρεπε να βεβαιωθώ πως θα ήμουν τελείως προετοιμασμένη για αυτό. Έτοιμη να πολεμήσω αλλά και να κερδίσω και αυτή την φορά γιατί εγώ το επέλεξα και όχι γιατί κάποιος με έπεισε πως αυτό ήταν το σωστό.

Πως πίστεψαν τα αδέλφια μου πως θα ήμουν σύμφωνη με το να κάνουν κακό στον Κίρα; είχαν στο μυαλό τους πως αυτό ήταν το ευαίσθητο σημείο όπου θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν για να με απειλήσουν για τις πλάκες τους.

Δεν σκέφτηκαν όμως πως εγώ ήμουν ήδη αρκετά δυνατή για να εναντιωθώ στις απειλές τους. Αρκετά δυνατή για να τους δώσω ένα μάθημα για την προδοσία τους που δεν πρόλαβα να δώσω όσο ήμασταν στην λίμνη.

Αυτή την φορά η εικόνα που εμφανίστηκε μπροστά μου ήταν πολύ διαφορετική από ότι συνήθως. Βρίσκομαι σε ένα περίεργο μέρος που μοιάζει με έναν τεράστιο λαβύρινθο ο οποίος είναι γεμάτος με φωτογραφίες σχεδόν κατασκευασμένος από αυτές.

Ξεκίνησα να κοιτάω την κάθε μια φωτογραφία ξεχωριστά και κατάλαβα πως ήταν φωτογραφίες που ανήκαν στο παρελθόν μου και όχι μόνο.

Υπήρχαν φωτογραφίες πάνω σε αυτούς τους τοίχους και σχημάτιζαν ένα τεράστιο λαβύρινθο που φαινόταν πως δεν θα τελείωνε ποτέ.

Όλες οι φωτογραφίες ήταν κολλημένες από ότι κατάφερα να καταλάβω με χρονολογική σειρά και αυτό ήταν που μου κίνησε περισσότερο την περιέργεια για να αναρωτηθώ ποια θα ήταν άραγε η τελευταία φωτογραφία που είχε αυτός ο λαβύρινθος.

Ποιο ήταν το τέλος...

Στην πρώτη φωτογραφία αναγνώρισα την μάλλον πρώτη συνάντηση του πάτερα και της μητέρας μου.

Συνέχισα να ακολουθώ τον λαβύρινθο βλέποντας εντυπωσιασμένη τις ατελείωτες φωτογραφίες από το παρελθόν μου στους τοίχους.

Πράγματα τα οποία κανένας δεν μου έχει πει για το παρελθόν και επιτέλους είχα την ευκαιρία να τα μάθω μόνη μου όλα από την αρχή.

Ένιωθα πολύ περίεργα για όλη την εικόνα αλλά ήμουν ενθουσιασμένη που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία παρόλο που πιστεύω πως είναι αργά για κάτι τέτοιο.

Το παρόν ήταν ποια αυτό που θα έπρεπε να με νοιάζει...η μάχη.

Κάποια στιγμή ο λαβύρινθο χωρίστηκε στα δύο, στον ένα δρόμο βρίσκονταν οι δικιές μου φωτογραφίες ενώ στον άλλον δρόμο βρίσκονταν οι φωτογραφίες της Αναλίζ.

Η αλήθεια είναι πως ήθελα πολύ να μάθω που θα κατέληγαν οι δικές της φωτογραφίες αλλά θεώρησα πως δεν είχα το δικαίωμα να γνωρίζω κάτι τέτοιο και πως ο μόνος που πρέπει να ακολουθήσει έναν τέτοιο δρόμο ή μάλλον τον συγκεκριμένο δρόμο είναι μονάχα η ίδια η Αναλίζ.

Έτσι ξεκίνησα να ακολουθώ τον δικό μου δρόμο όπου μέσα σε αυτόν είδα και όλες τις στιγμές που πέρασα με τον Κίρα.

Θυμάμαι ακόμα και την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα...όλα μου τα συναισθήματα.

Ένιωθα τόσο φοβισμένη και τόσο αδύναμη μπροστά του σε αντίθεση με τώρα όπου έχω αποκτήσει τις δυνάμεις μου και έχω πάρει τις αποφάσεις μου μόνη μου.

Ήμουν σίγουρα ερωτευμένη με τον Κίρα από την πρώτη κιόλας στιγμή που τον γνώρισα αλλά δεν το είχα καταλάβει και τώρα πια που είμαι σίγουρη για αυτό είμαι κλεισμένη εδώ μέσα μόνη μου ενώ αυτός μπορεί να κινδυνεύει ακόμα και τώρα.

Εγώ δεν ήμουν εκεί για να τον βοηθήσω και αυτό ήταν που με τρόμαζε περισσότερο.

Οι μέρες λιγοστεύουν και εγώ δεν είμαι έτοιμη για αυτόν τον πόλεμο αλλά έπρεπε να γίνω.

Έπρεπε να μάθω να χειρίζομαι σωστά τις δυνάμεις μου ώστε να της χρησιμοποιώ όσο καλύτερα μπορούσα. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσα να προστατεύσω και τον εαυτό μου αλλά και τον Κίρα που με χρειαζόταν.

Αυτή την φορά θα έκανα ότι μπορούσα για να αποδείξω στον Κίρα πως είχα μετανιώσει που του έλεγα ψέματα ενώ αυτός προσπαθούσε να κάνει ότι μπορεί για να με κρατήσει ασφαλή από όλους τους κινδύνους.

Μου το είχε αποδείξει εξάλλου πολλές φορές πως ήταν με το μέρος μου. Για αυτό και έπρεπε να του αποδείξω πως είχα σκοπό να επανορθώσω για τα λάθη και τα ψέματα μου.

Ο Άμπελ και η Αναλίζ με ξεγέλασαν ενώ εγώ πίστεψα σε αυτούς. Έκανα ότι μπορούσα για να βγάλω την Αναλίζ από εκεί μέσα ενώ αυτή και ο αδελφός μας σχεδίαζαν το σχέδιο τους.

Γιατί τους πίστεψα;

°Mind_Explosion°🔭
"Don't try to understand everything. Sometimes it is not meant to be understood, just accepted."