Our Decision

Day 63

Dream 1:
Η εικόνα που έβλεπα μπροστά μου ήταν πολύ θολή όμως μπορούσα να αναγνωρίσω πως οι δύο σκιές που κατάφερα να διακρίνω ανήκουν σε κάποιους που γνωρίζω.

Μια από αυτές τις σκιές θα μπορούσα να πω με σιγουριά πως ήταν του Σαχάρ ο οποίος είχε μια έντονη συζήτηση με τον άλλον.

Κοίταξα γύρω μου με σκοπό να καταλάβω που βρισκόμουν, αν και με δυσκολία δεν άργησα να αναγνωρίσω την λίμνη που ήμασταν πριν έρθουμε σε αυτό το σπίτι.

Έκανα μια προσπάθεια για να μπορέσω να καταλάβω τι συνέβαινε με αυτές τις δύο σκιές χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.

Όσο και αν προσπαθούσα να πλησιάσω το όλο σκηνικό τόσο πιο παράξενα γίνονταν τα πράγματα...τόσο πιο θολά έδειχναν όλα.

Η αλήθεια είναι πως τρόμαξα πολύ αφού ένιωθα την δύναμη μου να μην είναι όσο δυνατή ήταν πριν φύγει η Αναλίζ για αυτό και δεν μπορούσα να δω τίποτα καθαρά.

Η εικόνα είχε πια αρχίσει να χάνεται και ένα πολύ δυνατό βουητό με ανάγκασε να κλείσω τα αυτιά μου με τα χέρια μου τρομαγμένη.

Το κλειδί στον λαιμό μου άρχισε και πάλι να λάμπει τραβώντας μου την προσοχή.

Αυτό το βουητό δεν ήταν καλό σημάδι, έτσι ένιωθα τουλάχιστον για αυτό και έκλεισα τα μάτια μου και συγκεντρώθηκα στο κλειδί μου μήπως καταφέρω και έρθω πίσω στην πραγματικότητα.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα το βουητό σταμάτησε και μπορούσα να ακούσω σιγά σιγά όλο και πιο καθαρά την φωνή του Κίρα να φωνάζει το όνομα μου.

Μόνο τότε άνοιξα τα μάτια μου...μόνο τότε ένιωσα ασφαλής γιατί ήταν κοντά μου.

Reality:
Ο Κίρα με κρατούσε στην αγκαλιά του και μου χάιδευε απαλά τα μαλλιά προσπαθώντας να κρύψει την ανησυχία του.

"Είναι ζωντανός" του είπα με σοβαρότητα στην φωνή μου.

Ο Κίρα δεν φάνηκε να δίνει ιδιαίτερη σημασία στα λόγια μου, ήταν πολύ σκεπτικός και εγώ δεν ήξερα αν έπρεπε να διακόψω αυτές του τις σκέψεις.

Παρόλα αυτά έπιασα το χέρι του που χάιδευε τα μαλλιά μου για να του τραβήξω την προσοχή και τραβήχτηκα ελάχιστα από την αγκαλιά του, τόσο όσο για να τον κοιτάζω στα μάτια.

"Πρέπει να φέρω πίσω την Αναλίζ, είσαι πολύ αδύναμη χωρίς αυτήν...ήσουν σαν πεθαμένη Αλίσα...νόμιζα πως δεν θα ξανά δω τα μάτια σου. Δεν πρέπει να ξανά χρησιμοποιήσεις τις δυνάμεις σου, όχι μέχρι να φέρω αν χρειαστεί και με το ζόρι τον Νάο και την Αναλίζ. Ανησυχώ πολύ για εσένα Αλίσα...δεν ξέρω τι μου συμβαίνει και ανησυχώ τόσο για εσένα! Δεν πρέπει καν να ασχολούμαι μαζί σου αλλά...αλλά δεν μπορώ!" Φώναξε αγανακτισμένος και πέρασε τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του ξεφυσώντας.

Προσπάθησε να απομακρυνθεί από μένα αλλά λίγο πριν το κάνει χωρίς καν να το πολύ σκεφτώ τον τράβηξα κοντά μου και ένωσα τα χείλι μας.

Παρόλο που περίμενα πως θα με απομακρύνει και θα με παρατήσει λέγοντας μου πως δεν είμαι δικό του πρόβλημα όπως συνήθιζε....δεν το έκανε και ούτε θα ήθελα να το κάνει.

Ένιωθα πως αυτό το φιλί ήταν το πιο σωστό πράγμα που έχω κάνει όλες αυτές τις μέρες όσο λάθος και αν ακούγεται.

Ο Κίρα με τράβηξε ακόμη πιο κοντά του και βάθυνε το φιλί μας χωρίς να με αφήσει να πάρω ανάσα, ήταν λες και οι δύο είχαμε ανάγκη αυτό το φιλί.

Ζούσαμε και αναπνέαμε μέσο αυτού του φιλιού και όσο και αν δεν ήθελα να το παραδεχτώ τον είχα ανάγκη, είχα ανάγκη τον Κίρα στην ζωή μου.

Ένιωσα πρώτη φορά πως βρήκα ένα μέρος που θα ήμουν ασφαλής ότι και αν γινόταν και αυτό δεν ήταν άλλο από την αγκαλιά του.

Ο τρόπος που περνούσε τα δάκτυλα του μέσα από τα μαλλιά μου για να με φέρει πιο κοντά του και τρόπος που με φυλούσε τόσο τρυφερά λες και θα έσπαγα αν με άφηνε έκανε την καρδία μου να πάρει έναν γρήγορα ρυθμό και την ανάσα μου να βγαίνει με δυσκολία.

Ίσως να το έκανα απλά και μόνο για να τον κάνω να σωπάσει ή μάλλον όχι... ήθελα να του δείξω πως νιώθω, ήθελα να μάθω αν τόσο καιρό που χάνομαι στο σκοτάδι των ματιών του ο Κίρα ένιωθε έστω και για λίγο τα ίδια έντονα συναισθήματα για εμένα.

Ήμουν σίγουρη πως τα μάγουλα μου είχαν κοκκινήσει από την ένταση και τα χείλι μου έκαιγαν με κάθε κίνηση του.

Ακούμπησα απαλά το χέρι μου πάνω στο στήθος του, εκεί ακριβώς που βρισκόταν η καρδία του και χαμογέλασα μέσα στο φιλί μας μόλις κατάλαβα πως και η δικιά του καρδία είχε τον ίδιο γρήγορο κτύπο με την δικιά μου.

Ήμουν ερωτευμένη με τον Κίρα και εκείνη ήταν η στιγμή που το συνειδητοποίησα.

Ήταν η στιγμή που ξέχασα όλους τους κανόνες και την μάχη που μας περίμενε και αφέθηκα χωρίς να σκέφτομαι το τι θα επιφέρει το αύριο και το πόσο λάθος ήταν αυτό που κάναμε.

Ήμουν ερωτευμένη μαζί του αλλά βαθιά μέσα μου γνώριζα πως δεν υπήρχε περίπτωση να προδώσω την οικογένεια μου...

°Mind_Explosion°🍂
"Never lie to someone who trusts you. Never trust someone who lies to you."