Reality:
"Μήπως αν σου δίναμε κάποιο δικό του αντικείμενο;" με ρώτησε και εγώ πήρα μια ανάσα πριν να του απαντήσω.
Ακόμη ένιωθα πως είχα κάποιες αμφιβολίες για αυτούς. Εξάλλου δεν μου έχουν απαντήσει όλες τις απορίες μου και για αυτό δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να τους βοηθήσω, τουλάχιστον όχι μέχρι να επιστρέψει η Αναλίζ.
"Δεν έχω σκοπό να σας βοηθήσω σε τίποτα αυτή την στιγμή" του απάντησα τελικά χωρίς να μετανιώσω για αυτό.
"Αλίσα σου έχουμε εξηγήσει περισσότερα από ότι θα έπρεπε και εσύ συνεχίζεις να έχεις αμφιβολίες για εμάς! Δες την αδελφή σου σε τι κατάσταση είναι επειδή εμπιστεύτηκε τον Άμπελ" μου είπε έντονα και τον κοίταξα εκνευρισμένη.
"Τι μου έχετε εξηγήσει Κίρα; από την πρώτη στιγμή που σας γνώρισα δεν ήξερα ποια ήμουν και ένιωθα λες και ζούσα στο σκοτάδι, ακόμα νιώθω έτσι" του είπα με παράπονο και προσπάθησα μην κάνω πίσω και να δείξω όλο το θάρρος που έκρυβα.
Ο Κίρα πέρασε μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου και σήκωσε απαλά το πηγούνι μου προς τα πάνω για να τον κοιτάζω στα μάτια.
"Θα σε βοηθήσω να βρεις τον εαυτό σου απλά δώσε μου μια ευκαιρία, εμπιστεύσου με" μου ψιθύρισε και κατέβασα το χέρι του από πάνω μου.
"Έχω κουραστεί τις υποσχέσεις σας Κίρα, η Αναλίζ βρίσκεται σε αυτή την θέση εξαιτίας μου και όχι εξαιτίας του Άμπελ, αυτός το μόνο που θέλει είναι να μας σώσει. Είναι ο μόνος που μας έχει πει την αλήθεια από την αρχή οπότε δεν βρίσκω τον λόγο να συνεχίσω να κάνω ότι θες εσύ" απάντησα προσπαθώντας να μην επηρεαστώ από τα λόγια του και απομακρύνθηκα ελάχιστα από κοντά του πριν νιώσω μια εικόνα να εμφανίζεται στο μυαλό μου.
Dream 2:
"Άμπελ, πρέπει να με βοηθήσεις να βρω την Αναλίζ!" Του είπα ανήσυχη και πλησίασα το παγκάκι που καθόταν.
Η εικόνα που έβλεπα έμοιαζε με εκείνες που συνήθιζα να βλέπω όταν οι αναμνήσεις από το παρελθόν έρχονταν στο μυαλό μου, όμως αυτή την φορά ένιωθα διαφορετικά, αυτή δεν ήταν μια εικόνα από το παρελθόν.
Ο Άμπελ με έφερε εδώ όπως έκανε και την πρώτη φορά που μας έδωσε τις πλάκες, δεν ήξερα πως αλλά το έκανε και το να με φέρει σε ένα τόσο γνώριμο περιβάλλον για εμένα μου έκανε εντύπωση δεν ήξερα καν αν ήταν πραγματικό.
"Μην ανησυχείς Αλίσα η αδελφή μας είναι ασφαλής" είπε και τον κοίταξα με απορία. Πως ήταν τόσο σίγουρος για αυτό;
Μου χαμογέλασε και ακούμπησε το κλειδί που είχε κρεμασμένο στον λαιμό του με νόημα.
"Η Αναλίζ είναι με την μαμά, μπορείς να την δεις και να της μιλήσεις όταν το θελήσεις απλά ακολούθα την λάμψη."
"Πως; πως μπορώ να της μιλήσω; για ποια λάμψη μιλάς;" τον ρώτησα απότομα όταν κατάλαβα πως η φιγούρα του άρχισε να ξεθωριάζει από το μυαλό μου και η εικόνα που έβλεπα σιγά σιγά εξαφανιζόταν.
Δεν πρόλαβα να τον ακούσω...ο Άμπελ, το παγκάκι που καθόμασταν μέχρι και ο κήπος με τα τριαντάφυλλα χάθηκαν από το μυαλό μου.
Ήθελα να τον ρωτήσω τόσα πολλά γιατί δεν ήξερα πότε θα μπορούσα να τον ξανά δω αλλά δεν πρόλαβα να το κάνω, δεν πρόλαβα να μάθω πως θα φέρω την Αναλίζ πίσω σε εμάς.
Πρέπει όμως να προσπαθήσω να μάθω για ποια λάμψη μιλούσε ο Άμπελ μήπως και καταφέρω να μιλήσω με την Αναλίζ.
Αν είναι όντως με την μαμά τότε είμαι σίγουρη πως θα είναι καλά αλλά δεν είχα σκοπό να την αφήσω εκεί, μακριά μας. Θα έφερνα πίσω την Αναλίζ και ο Άμπελ θα ήταν αυτός που θα με βοηθούσε να την βρω γιατί αυτός ήξερε τον τρόπο.
Reality:
"Αλίσα είσαι καλά;" με ρώτησε ο Κίρα και με βοήθησε να σηκωθώ στα πόδια μου.
Η ζαλάδα που είχα μετά από την επικοινωνία μου με τον Άμπελ ήταν αρκετά εμφανής αλλά προσπάθησα να συνέλθω όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
"Τι έπαθες; τι είδες;" συνέχισε τις ερωτήσεις του ο Κίρα παρόλο που έβλεπε πως δεν είχα σκοπό να του απαντήσω.
Απομάκρυνα βιαστικά τα χέρια του από πάνω μου και άρχισα να κοιτάζω γύρω μου το δωμάτιο για την λάμψη που ανέφερε ο Άμπελ.
"Σταμάτα να κουνιέσαι και κάθισε επιτέλους! Θέλω να σε βοηθήσω!" Μου φώναξε αυστηρά ο Κίρα προσπαθώντας να με τραβήξει προς τον καναπέ.
Είχε δίκιο έπρεπε να καθίσω η ζαλάδα που ένιωθα ήταν πιο έντονη από ότι πίστευα και ένιωθα τα πόδια να τρέμουν με κάθε αντίσταση που του έβαζα για να απομακρυνθώ από κοντά του.
Λίγο πριν όμως με αναγκάσει να καθίσω κατάφερα να δω την λάμψη. Πως δεν το είχα προσέξει νωρίτερα; η μόνη λάμψη που υπήρχε από την πρώτη κιόλας στιγμή που η Αναλίζ έκλεισε τα μάτια της ήταν αυτή από το κλειδί που είχε στο λαιμό της.
"Η Αναλίζ!" Είπα με δυσκολία δείχνοντας προς το μέρος της και ένιωσα τα γόνατα μου να λυγίζουν και το απόλυτο σκοτάδι να με κατακλύζει ενώ ο Κίρα προσπαθούσε να με κάνει να συνέλθω.
°Mind_Explosion°🌉
"One lie spoils a thousand truths isn't that right Alisa?"
أنت تقرأ
Our Decision
خيال (فانتازيا)"Μην νομίζεις πως δεν σε νοιάζομαι" είπε ξεφυσώντας απογοητευμένος και έσμιξα τα φρύδια μου γεμάτη απορία μέχρι που κατάλαβα πως ο Κίρα είχε διαβάσει όλες τις σκέψεις μου και φρόντισε να τις μοιραστή με τον Νάο. "Κίρα!" φώναξα εκνευρισμένη για να στ...
