Our Decision

Day 90

Dream 1:
Ήμουν στην ίδια θέση μέσα στη κουζίνα και το μόνο που αυτή την φορά δεν είχα μπροστά μου ήταν τον Κίρα και τον Νάο.

Αντιθέτως είχα την μητέρα και τον πατέρα μου που φαίνονταν πολύ χαρούμενοι καθώς μαγείρευαν μαζί αν κρίνω από τα χαμόγελα που είχαν σχηματίσει στα πρόσωπα τους.

Συνέχισα να τους κοιτάω στην ίδια θέση στην οποία βρισκόμουν χωρίς να κάνω βήμα για να τους πλησιάσω, ήθελα απλά να τους παρατηρήσω χωρίς να κάνω κάποια προσπάθεια για να τους τραβήξω την προσοχή.

Η μητέρα μου προσπαθούσε να συγκεντρωθεί στην συνταγή που έφτιαχνε ενώ ο πατέρας μου την ενοχλούσε λέγοντας της κάτι που την έκανε να γελάσει και να ρίξει περισσότερη ζάχαρη από ότι θα έπρεπε στο γλυκό που από ότι κατάλαβα έφτιαχνε.

Μόλις το αντιλήφθηκε άρχισε να σπρώχνει τον Σαχάρ έξω από την κουζίνα ενοχλημένη που δεν την άφηνε να συγκεντρωθεί καθώς αυτός συνέχισε να γελάει με την κίνηση της.

Πλησίασα διστακτικά την μητέρα μου και άρχισα να την παρατηρώ. Στα μάτια της θα μπορούσαν όλοι να δουν την ευτυχία που σίγουρα ένιωθε εκείνη την στιγμή, έλαμπε ολόκληρη.

Αυτό με έκανε να νιώσω αμήχανα, κυρίως γιατί ήξερα πια θα ήταν η συνέχεια της ιστορίας τους και δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να το αλλάξω αυτό.

Η πόρτα της κουζίνας άνοιξε απότομα και ο Νάο ήταν αυτός που μπήκε στο δωμάτιο κρατώντας ένα μωρό στην αγκαλιά του.

Αμέσως μόλις η μητέρα μου τον είδε παράτησε στην μέση την συνταγή της και πήρε το μωρό από τα χέρια του Νάο χαμογελώντας.

Ο Νάο παρατηρούσε την μητέρα μου γεμάτος σεβασμό προς το πρόσωπο της και κούνησε το κεφάλι του θετικά μόλις η Σερέν τον ρώτησε κάτι που φυσικά δεν μπόρεσα να ακούσω.

Η μητέρα μου βγήκε από την κουζίνα συνεχίζοντας να κρατάει αγκαλιά το μωρό στα χέρια της ενώ ο Νάο πλησίασε το πάγκο της κουζίνας για να συνεχίσει το γλυκό που η μητέρα μου άφησε στην μέση.

Όταν τελείωσε με όλα τα υλικά έβαλε προσεχτικά το γλυκό στον φούρνο και πλησίασε ένα από τα συρτάρια για να βγάλει ένα κεράκι γενεθλίων.

Ίσως αυτό το κεράκι να σήμαινε πως το μωρό που είχα δει με την μητέρα μου να είχε γενέθλια και το γλυκό που ήταν στο φούρνο να ήταν μια τούρτα γενεθλίων για αυτό όλοι τους έδειχναν τόσο ενθουσιασμένη.

Νομίζω πως ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα τόσο χαρούμενους και ενθουσιασμένους με κάτι, όσες φορές και αν κατάφερα να δω το παρελθόν τους.

Πιο μωρό να ήταν αυτό άραγε; η μητέρα μου το κοιτούσε με τόση στοργή; θα μπορούσα να είμαι εγώ πριν τους χάσω από κοντά μου, πριν με στείλουν στους θνητούς;

Έπρεπε να ρωτήσω τα αγόρια αυτά σίγουρα θα ήξεραν. Είναι οι μόνοι που μπορούσα να απευθυνθώ ούτος η άλλος αφού δεν με άφηναν να βγω από το σπίτι.

Πρώτα όμως έπρεπε να προσπαθήσω να ξυπνήσω και να επιστρέψω πίσω στην πραγματικότητα κάτι που δεν ήμουν και πολύ σίγουρη πως θα μπορούσα να κάνω, άξιζε όμως μια προσπάθεια.

Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να ελέγξω την δύναμη μου με το να φανταστώ το ίδιο σκηνικό με την κουζίνα μόνο που τώρα έπρεπε ο Νάο και ο Κίρα θα ήταν κοντά μου.

Ένιωθα πως αυτός ήταν ο σωστός τρόπος για να φύγω από το παρελθόν και να επιστρέψω πίσω σε εκείνους. Έπρεπε απλά να διώξω την εικόνα του παρελθόντος από το μυαλό μου δεν νομίζω να είναι τόσο δύσκολο.

Reality:
Άνοιξα τα μάτια μου και πήρα μια κοφτή ανάσα προσπαθώντας να συνέλθω. Μου πήρε λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να αντιληφθώ πως είχα καταφέρει να επιστρέψω.

Ο Κίρα με είχε σφικτά στην αγκαλιά του καθώς βρισκόμασταν στο πάτωμα με τον Νάο να στέκεται από πάνω μας κοιτάζοντας με ανήσυχος.

"Ήμουν στην ίδια κουζίνα με την μητέρα μου να φτιάχνει μια τούρτα για ένα μωρό που κρατούσες στην αγκαλιά σου, ξέρεις πιο είναι αυτό το μωρό;" ρώτησα και προσπάθησα να σηκωθώ κοιτάζοντας τον Νάο με απορία.

"Εσύ ήσουν αυτό το μωρό Αλίσα είχες τα πρώτα σου γενέθλια, θυμάμαι αυτή την μέρα σαν να ήταν χθες" μου είπε με ένα χαμόγελο που δήλωνε ανακούφιση αφού κατάλαβε πως αυτό που είδα δεν θα με έφερνε σε κίνδυνο.

"Η μητέρα μου με αγαπούσε πολύ, μπορούσα να το δω στο βλέμμα της. Ήταν τόσο τρυφερή όταν με κρατούσε στην αγκαλιά της" διαπίστωσα μελαγχολικά.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και πλησίασα τον πάγκο της κουζίνας. Ήταν η ευκαιρία μου να τους δείξω πως ήμουν διατεθειμένη να τους εμπιστευτώ και να τους δείξω πως θέλω να κάνουμε μια νέα αρχή, χωρίς προβλήματα και εντάσεις. Θα έκανα υπομονή, όση μπορούσα τουλάχιστον μέχρι να μου αποκαλύψουν τα μυστικά τους.

Πήρα την άσπρη ποδιά του Νάο και την φόρεσα πριν να γυρίσω προς το μέρος τους με ένα χαμόγελο.

"Λοιπόν τι θα μαγειρέψουμε;" τους ρώτησα και πήρα ένα κουτάλι στα χέρια μου αφήνοντας τους να με κοιτάζουν με απορία.

°Mind_Explosion°⭐
"Sometimes happiness is a feeling. Sometimes it's a decision. What do you decide to do?"