Our Decision

Day 52

Dream 2:
''Το μόνο που χρειάζεσαι για να βγεις από αυτό το μέρος είναι το κλειδί σου καθώς επίσης και το δικό μου'' μου είπε ο Άμπελ μόλις κατάφερε να μας μεταφέρει σε μια διαφορετική εικόνα από αυτήν με τους καθρέφτες που βρισκόμουν εδώ και ώρα.

 Ο Άμπελ και εγώ τώρα βρισκόμασταν μπροστά από τις δύο πύλες όπου σύμφωνα με αυτά που μου είπε, πίσω από αυτές τις πύλες θα ήταν και η ελευθερία μου. Θα είχα την επιλογή να μείνω στην πύλη του παραδείσου όπου ήδη βρισκόμουν ή να επιστρέψω πίσω στον πραγματικό κόσμο, εκεί όπου ο Κίρα με περίμενε.

''Γιατί χρειάζομαι το δικό σου κλειδί αφού ξέρουμε και οι δύο πως το δικό μου έχει την περισσότερη δύναμη;'' ρώτησα με φανερή απορία στο βλέμμα μου.

''Χρειάζονται δύο κλειδιά για να ανοίξουν όπως μπορείς να δεις και μόνη σου, ένα για την κάθε πύλη'' προσπάθησε να μου εξηγήσει και εγώ τον κοίταξα εξεταστηκά χωρίς να πιστεύω όσα μου έλεγε.

''Δεν απάντησες στην ερώτηση μου Άμπελ, γιατί χρειάζομαι το δικό σου κλειδί;'' είπα με το ίδιο βλέμμα απορίας στο πρόσωπο μου και αυτός με κοίταξε ειρωνικά λες και ήταν προφανές ποιος ήταν ο λόγος που χρειαζόμουν το δικό του κλειδί.

''Νόμιζα πως ήσουν πιο έξυπνη αδελφούλα''

''Σταμάτα να με ειρωνεύεσαι και απάντησε στην ερώτηση μου επιτέλους'' είπα πιο απότομα αυτή την φορά χάνοντας την υπομονή μου.

''Εντάξει μικρή δεν χρειάζεται να εκνευρίζεσαι εμείς απλά κάνουμε μια δίκαιη ανταλλαγή αλλά αφού επιμένεις να μάθεις αν και η απάντηση δεν θα σε ενθουσιάσει είναι πολύ απλά επειδή εγώ είμαι ο μοναδικός άγγελος με δυνάμεις διαβόλου, κάτι σαν αρχηγός μπορώ να κάνω ότι θέλω όποτε το θέλω σε αυτόν τον κόσμο, κανένας δεν τολμά να τα βάλει μαζί μου.''

Η απάντηση του όπως και ήταν προφανές δεν με έπεισε και αυτό ήταν ξεκάθαρο από την στάση μου απέναντι του.

Ακόμα ένα ψέμα...

''Καλά, εντάξει η αλήθεια είναι πως για να ανοίξουν οι πύλες χρειάζονται δύο κλειδιά, το ένα πρέπει να ανήκει σε έναν άγγελο για να ανοίξει την πύλη του παραδείσου όπου και ήσουν τόσες μέρες και το κλειδί ενός διαβόλου για να ανοίξει την πύλη της κόλασης...αυτήν εκεί'' μου είπε δείχνοντας την πύλη απέναντι του.

''Μα εσύ δεν είσαι διάβολος πως θα ανοίξει η πύλη;'' ρώτησα με περιέργεια και ο Άμπελ με κοίταξε με ένοχο βλέμμα.

''Αυτό το κλειδί δεν είναι δικό μου...η Αναλίζ ήθελε να σε βοηθήσει και μου έδωσε το δικό της κλειδί για να ανοίξω την δεύτερη πύλη'' είπε κάπως δισταχτικά λες και ήταν κάποιο μυστικό που είχε υποσχεθεί πως δεν θα έλεγε.

''Να με βοηθήσει; παίρνοντας τον Κίρα μακριά μου; εσείς με αναγκάσατε να συμφωνήσω μαζί σας για να πάρετε τις δυνάμεις σας'' απάντησα εκνευρισμένη.

''Μπορούμε να μην το συζητήσουμε αυτό τώρα Αλίσα; εξάλλου εσύ είσαι αυτή που θέλει τον πόλεμο και όχι εμείς, το μόνο που θέλουμε εμείς είναι την οικογένεια μας πίσω...μας αξίζει Αλίσα'' είπε πιο ήρεμα σαν να με παρακαλούσε με τα μάτια του να σταματήσω να τους εναντιώνομαι.

''Εσύ πως επέστρεψες πίσω σε εμάς αφού είχες μόνο το κλειδί της μαμάς και όχι το κλειδί κάποιου διαβόλου;'' ρώτησα μετά από λίγο αλλάζοντας την συζήτηση.

''Χρειάστηκε να πολεμήσω με τους διαβόλους για να ανοίξουν αυτοί την πύλη, έδειξα την εικόνα στην Αναλίζ λίγο πριν βγω στο μυαλό της για να ξέρει ότι έρχομαι'' είπε ειλικρινά και κούνησα το κεφάλι μου θετικά.

Με τις δυνάμεις που ήδη έχει είναι αρκετά δυνατός για να κάνει κάτι τέτοιο ή μάλλον ήταν αφού τώρα εγώ είμαι η πιο δυνατή ανάμεσα τους.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και τον κοίταξα με κατανόηση, προσπαθούσε να εκπληρώσει μια ευχή που δεν θα έβγαινε ποτέ αληθινή, δεν θα μπορούσαμε να γίνουμε οικογένεια...έπρεπε α προστατεύσουμε τους θνητούς αυτό ήταν το σωστό.

''Δεν καταλαβαίνεις Άμπελ αυτή η οικογένεια που φαντάζεστε δεν μπορεί να υπάρχει, η μαμά και ο μπαμπάς έφυγαν και δεν πιστεύω πως πρόκειται να επιστρέψουν.''

''Τότε μπορούμε να ήμαστε οικογένεια οι τρεις μας, δεν είναι αργά Αλίσα μπορείς ακόμα να έρθεις μαζί μας'' μου είπε σχεδόν παρακαλώντας με να τον ακολουθήσω σε αυτό του το σχέδιο.

Θα ήταν ένα τεράστιο λάθος και οι θνητοί θα κινδύνευαν εξαιτίας μας και ήμουν σίγουρη πως δεν ήθελα να σταθώ εγωίστρια σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα το οποίο μπορεί να καταστρέψει πολλές αθώες ζωές.

Δεν μπορούσα να το κάνω και δεν θα το επέτρεπα, θα πολεμήσω και θα προστατεύσω τον κόσμο και τον Κίρα ακόμα και αν χρειαστεί να είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνω.

Εξάλλου αυτοί ήταν που με πρόδωσαν πρώτη ενώ εγώ ήμουν με το μέρος τους και τους εμπιστεύτηκα...τώρα ήταν η σειρά μου.

''Άνοιξε την πύλη Άμπελ'' είπα αποφασιστικά αποφεύγοντας να τον κοιτάξω στα μάτια και έβαλα το δικό μου κλειδί στην εσοχή της πύλης του παραδείσου έτοιμη να επιστρέψω.

Έτοιμη να γυρίσω επιτέλους πίσω σε αυτόν...πίσω στον διάβολο μου...πίσω στην πραγματικότητα χωρίς να κάνω πίσω στην απόφαση μου.

°Mind_Explosion°🧭
"Happiness is not the absence of problems, it's the ability to deal with them."