Our Decision

Μέρος 2 Αναλίζ

DAY 80

Reality:
"Είσαι σίγουρος πως είναι η Αναλίζ;" άκουσα την φωνή του γελοίου άγγελου να λέει σε κάποιον.

Σηκώθηκα και κοίταξα δίπλα μου την Αλίσα, απορώ γιατί δεν ξύπνησε με όλη αυτή την φασαρία που κάνει εκείνος ο άγγελος.

Βγήκα από την σκηνή και είδα μπροστά μου τον Σαχάρ, τον Κίρα και τον άλλων, τέλος πάντων όπως και να τον λένε.

Μόλις αντιλήφθηκαν την παρουσία μου στον χώρο σταμάτησαν αμέσως την συζήτηση που είχαν και με κοιτούσαν έκπληκτοι.

"Γιατί με κοιτάτε όλοι έτσι; ναι η Αναλίζ είμαι τι σας κάνει τόση εντύπωση; την επόμενη φορά να μιλάτε πιο σιγά δεν με αφήσατε καθόλου να κοιμηθώ!" Τόνισα την τελευταία μου πρόταση κοιτώντας τον Νάο, εκείνον τον άγγελο.

Πόσο θράσος μπορεί να έχει; επιτέλους είμαι στο σώμα μου και αντί να ξεκουράζομαι έπρεπε να ανεχτό την εκνευριστική φωνή του από τα πρώτα κιόλας λεπτά!

"Δηλαδή τα καταφέραμε; η Αλίσα; που είναι η Αλίσα;" με ρώτησε ο Σαχάρ με μια υποψία στα λόγια του και εγώ τον κοίταξα υποτιμητικά πριν μπω και πάλι στην σκηνή χωρίς να απαντήσω.

Η Αλίσα κοιμόταν ακόμα έτσι της πέταξα ένα από τα μαξιλάρια για να ξυπνήσει κάτι που φυσικά την τρόμαξε και με έκανε να γελάσω με την έκφραση της.

Η Αλίσα με κοίταξε με τα ίδια έκπληκτα μάτια που είχαν όλοι τους και εγώ ξεφύσησα ενοχλημένη.

"Μην αρχίσεις και εσύ τώρα δεν έχω καμία όρεξη, όπως είπα και στους άλλους είμαι η Αναλίζ."

Η Αλίσα μου χαμογέλασε και έτρεξε στην αγκαλιά μου. Την έσφιξα περισσότερο παρόλο που σιχαίνομαι αυτές τις συγκινητικές στιγμές και την ψιθύρισα "έκπληξη".

Μόλις επιτέλους αποφάσισε να απομακρυνθεί από την αγκαλιά μου βγήκαμε και οι δύο μαζί έξω από την σκηνή και βρήκαμε και τους τρεις τους στο ίδιο σημείο με την ίδια έκφραση στα πρόσωπα τους.

"Βλέπεις Σαχάρ δεν σκότωσα την κόρη σου, μπορούμε να φάμε τώρα ή μήπως έχετε σκοπό να μείνουμε όλη την υπόλοιπη μέρα έτσι να κοιταζόμαστε;" ρώτησα βαριεστημένα, δεν είχα απολύτως καμία όρεξη για να περάσω από την ανάκριση τους, είχα πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθώ.

"Μπορείς να με φωνάζεις μπαμπά Αναλίζ" μου είπε θλημένος. Πρέπει να αστειεύεται γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να τον φωνάζω έτσι, οπότε απλά συνέχισα να τον κοιτάζω ειρωνικά.