Our Decision

Day 57

Dream 2:
Ξεκίνησα να περπατάω προς τον μακρύ φωτεινό διάδρομο παρόλο που δεν γνώριζα που θα κατέληγε, κάτι μέσα μου έλεγε πως αυτό έπρεπε να κάνω για αυτό και προσπάθησα να μην διστάσω καθόλου και να τον ακολουθήσω.

Σταμάτησα απότομα να περπατάω μονάχα όταν μπροστά μου συνάντησα μια μεγάλη πύλη ή μάλλον δύο ολόιδιες εξωτερικά  πύλες.

Η μια από αυτές ωστόσο ήταν ανοικτή σε αντίθεση με την άλλη που φαινόταν κλειδωμένη. Ήταν λες και μου ήταν ξεκάθαρο σε πια πύλη έπρεπε να πάω. Λες και μια αόρατη ενέργεια προς την ανοιχτή πύλη με καλούσε για να την πλησιάσω ακόμη περισσότερο.

Για κάποιο περίεργο λόγο ένιωθα πως βρισκόμουν σε ένα γνώριμο περιβάλλον που ήταν χαραγμένο βαθιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου.

Αντίθετα η κλειδωμένη πύλη μου έβγαζε συναισθήματα απάθειας λες και ήταν ένα μέρος που δεν άνηκα, που δεν ήμουν ευπρόσδεκτη.

Η περιέργεια μου με έκανε να δοκιμάσω το κλειδί μου για να δω αν αυτή που ήταν κλειδωμένη θα άνοιγε. Δεν ξέρω γιατί επέμενα τόσο να δω τι υπάρχει σε εκείνη την πύλη αλλά ήθελα να κάνω μια προσπάθεια.

Λίγο πριν προλάβω να βάλω το κλειδί μου στην εσοχή που είχε η κλειδωμένη πύλη κάτι με σταμάτησε...ήταν ένας ήχος που αρχικά νόμιζα πως ερχόταν από το βάθος του διαδρόμου όμως σύντομα κατάλαβα πως ο αυτός ο ήχος που έμοιαζε με ουρλιαχτό προερχόταν πίσω από την κλειδωμένη πύλη.

Ένιωσα αμέσως το σώμα μου να τραντάζετε λες και αυτός ο ήχος μου ήταν πολύ γνώριμος και σε δευτερόλεπτα πριν προλάβω να κάνω το οτιδήποτε οι δύο πύλες και ο διάδρομος όπου βρισκόμουν εξαφανίστηκαν.

Την θέση τους πήρε όμως ο κήπος με τα τριαντάφυλλα μόνο που αντί να υπάρχουν τα υπέροχα τριαντάφυλλα που θυμόμουν υπάρχει πλέον απλά ένας κατεστραμμένος κήπος.

Αυτό που είδα όχι μόνο με τρόμαξε γιατί δεν ήξερα αν σημαίνει κάτι συγκεκριμένο αλλά και με στεναχώρησε γιατί αυτός ο κήπος ήταν από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα το αγαπημένο μου σημείο σε αυτό το σπίτι.

Ένιωθα πως κάθε φορά που βρισκόμουν στον κήπο με τα τριαντάφυλλα ο χρόνος σταματούσε για λίγα λεπτά και οι μέρες δεν περνούσαν τόσο γρήγορα, ο πόλεμος σταματούσε να υπάρχει και κανένας δεν κινδύνευε να χάσει την ζωή του.

Το κλειδί που τώρα κρατούσα στα χέρια μου άρχισε και πάλι να λάμπει και ένα από τα μαραμένα τριαντάφυλλα που υπήρχαν απέναντι μου άρχισε και πάλι να ανθίζει σταδιακά τραβώντας μου την προσοχή.

Τότε θυμήθηκα τα λόγια της μητέρας μου πριν φύγει από κοντά μου. Μου είχε πει ποιες είναι οι δυνάμεις μου...γη και αέρας.

Αναρωτιέμαι μήπως τώρα που έχω ανοίξει το ξύλινο κουτί έχω κατακτήσει αυτές τις δυνάμεις. Ίσως η νοσταλγία που ένιωσα για αυτό τον κήπο να έκανε μια από αυτές τις δύο δυνάμεις μου να ενεργοποιηθεί.

Παρόλο που μόνο ένα από όλα αυτά τα τριαντάφυλλα έχει ανθίσει είμαι πολύ χαρούμενη που τα κατάφερα αν και δεν είμαι σίγουρη για το πως. Ήταν κάτι που πίστευα πως θα έπρεπε να εξασκώ για ώρες για να καταφέρω και όμως τώρα ένιωθα πιο ολοκληρωμένη από ποτέ λες και αυτές οι δυνάμεις υπήρχαν πάντοτε εκεί.

Δεν περίμενα καθόλου πως θα ήταν τόσο εύκολο να τις αποκτήσω, το μόνο που έκανα ήταν να ανοίξω το κουτί και να βρεθώ εδώ. Είχα τόσα να μάθω για τις δυνάμεις μου και θα έκανα ότι καλύτερο μπορούσα για να μπορέσω να τις χειρίζομαι σωστά.

Το μόνο πρόβλημα που έχω τώρα είναι το πως θα καταφέρω να φύγω μόνη μου από εδώ και να επιστρέψω πίσω στον Κίρα...πίσω στην πραγματικότητα.

Δεν έχω την βοήθεια κάποιου και δεν μπορώ να περιμένω για αυτή την βοήθεια, πρέπει να τα καταφέρω μόνη μου. Εξάλλου δεν είχα σκοπό να ζητήσω βοήθεια από τα αδέλφια μου, ακόμη και αν μου την πρόσφεραν δεν θα την δεχόμουν.

Πρέπει να φύγω από αυτό το μέρος τώρα πριν η εικόνα του κήπου αντικατασταθεί με κάποια άλλη εικόνα γιατί τότε δεν θα ήξερα τι θα έπρεπε να αντιμετωπίσω και ίσως η επόμενη η εικόνα που θα έβλεπα να με τρόμαζε και να έκανε την προσπάθεια μου για φυγή πιο δύσκολη από ότι ήδη είναι.

Αν κάτι τέτοιο συμβεί, πρέπει να θυμάμαι πως τίποτα από ότι βλέπω δεν ανήκει στην πραγματικότητα. Πρέπει να θυμάμαι πως όλα είναι μέσα στο μυαλό μου...το σώμα μου βρίσκεται ακόμα στην λίμνη με τον Κίρα.

Πρέπει να επιστρέψω πίσω στην λίμνη πριν ο Άμπελ, ο Νάο και η Αναλίζ επιστρέψουν πρώτοι γιατί τότε ο Κίρα θα κινδυνεύσει και εγώ πρέπει να είμαι εκεί για να τον υπερασπιστώ.

Θα έκανα ότι μπορούσα για αυτόν γιατί ήθελα να του αποδείξω πως μετάνιωσα που δεν τον πίστεψα ενώ αυτός ήταν δίπλα μου και προσπαθούσε να με προστατεύσει όλων αυτόν τον καιρό.

Έχω πάρει την απόφαση μου και αν και αυτή καταλήξει να είναι μια λάθος επιλογή τότε τουλάχιστον θα ξέρω πως ήταν απόλυτα δικιά μου και κανενός άλλου.

Ας κερδίσει ο πιο δυνατός σε αυτή την μάχη.

°Mind_Explosion°🌬
"Hurting someone can be as easy as throwing a stone in the sea."