Our Decision

Day 99

Reality:
"Αγαπημένη Αλίσα,
Για να διαβάζεις αυτό το γράμμα σημαίνει πως έχει έρθει η ώρα να μάθεις την αλήθεια.

Ίσως να μην θυμάσαι ούτε καν πια είμαι οπότε θα σου πω μια ιστορία για να σου συστηθώ.

Ονομάζομαι Σερέν και είμαι ένας άγγελος όσο περίεργο και αν σου ακούγεται αυτό.

Πριν κάποια χρόνια είχα ερωτευτεί έναν δαίμονα, το όνομα του ήταν Σαχάρ.

Αυτή η αγάπη όπως και ήταν λογικό θα ήταν και θα είναι για πάντα απαγορευμένη. Για αυτό τον λόγο αποφασίσαμε να κρατήσουμε κρυφή την σχέση μας.

Όταν μάθαμε πως ήμουν έγκυος ξέραμε και οι δύο πως κανένας δεν θα επέτρεπε να γεννηθεί αυτό το παιδί για αυτό και ο Σαχάρ πρότεινε να δώσουμε το παιδί στους θνητούς αμέσως μόλις αυτό γεννιόταν.

Ο Κίρα και ο Νάο θα ήταν πάντα εκεί να το προστατεύουν και όσο παράλογο και αν σου φαίνεται μικρή μου αυτό το παιδί είσαι εσύ.

Είσαι μισή άγγελος και μισή δαίμονας, η Αναλίζ ο δαίμονας και η αδελφή σου ζει μέσα σου και εσύ με την βοήθεια τον αγοριών θα πρέπει να την βοηθήσεις να βγει προς τα έξω.

Δυστυχώς δεν μπορώ να σου πω περισσότερες λεπτομέρειες αλλά να ξέρεις πως εγώ και ο πατέρας σου σας αγαπάμε και τις δύο πάρα πολύ.

Να προσέχεις το κλειδί που σου έδωσα και σύντομα θα καταλάβεις τι ακριβώς..."

Το γράμμα δεν ήταν σε καλή κατάσταση και όσο και αν προσπάθησα να διαβάσω τις τελευταίες γραμμές δεν τα κατάφερα.

Δεν θυμάμαι τίποτα από όσα έχουν συμβεί και βάζω τα δυνατά μου για να καταλάβω.

Ίσως ο Ναό και ο Κίρα να είναι αυτοί οι δύο άγνωστοι που με κλείδωσαν εδώ μέσα παρόλο που το γράμμα έλεγε πως οι δύο τους θα με προστάτευαν.

Έβαλα το γράμμα στον φάκελο του και πλησίασα ένα από τα κομοδίνα ανοίγοντας το συρτάρι και τοποθετώντας το μέσα.

Κοίταξα γύρω μου το δωμάτιο παρατηρώντας καλύτερα την βιβλιοθήκη απέναντι μου που ήταν γεμάτη με βιβλία.

Πλησίασα περισσότερο και πήρα στα χέρια μου ένα από αυτά που μου φάνηκε ενδιαφέρον και το άνοιξα.

Στην πρώτη σελίδα βρήκα μια φωτογραφία όπου ήταν η γυναίκα που είδα σε εκείνο το σπίτι μαζί με τον άντρα που την σκότωσε.

Γύρισα την φωτογραφία από την πίσω πλευρά προσπαθώντας να διαβάσω τι ημερομηνία και τα ονόματα που ήταν γραμμένα.

"27 Ιουνίου , Σαχάρ και Σερέν" ψιθύρισα μπερδεμένη και έσμιξα τα φρύδια μου πριν τρέξω πίσω στο κομοδίνο για να πάρω το γράμμα ξανά στα χέρια μου.

Άνοιξα με βιαστικές κινήσεις τον φάκελο και παρατήρησα καλύτερα τα ονόματα που βρίσκονταν γραμμένα και στο γράμμα αλλά και στην φωτογραφία.

Δεν μπορούσα να το πιστέψω, οι γονείς μου ήταν αυτοί που είχα δει σε εκείνο το σπίτι.

Αυτό σήμαινε μόνο ένα πράγμα που δεν ήταν άλλο εκτός από το ότι ο πατέρας μου σκότωσε την μητέρα μου.

Ένιωθα σοκαρισμένη και δεν ήξερα πως να αντιδράσω, απλά έκλεισα τα μάτια μου και έσφιξα την φωτογραφία στο χέρι μου.

Dream 1:
Μόλις άνοιξα τα μάτια μου κοίταξα γύρω μου το δωμάτιο με το πιάνο.

Η μητέρα μου βρισκόταν λίγα μόλις εκατοστά μακριά μου καθισμένη πάνω από ένα γραφείο.

Έτρεξα προς το μέρος της και την αγκάλιασα όσο πιο σφικτά μπορούσα.

Ένιωθα πραγματικά τόσο χαρούμενη που ήταν ζωντανή αλλά τα συναισθήματα μου άλλαξαν αμέσως μόλις αντιλήφθηκα πως δεν αντέδρασε στο άγγιγμα μου.

Κοίταξα προσεχτικά τι έγραφε με τόση προσήλωση και προς έκπληξη μου κατάλαβα πως ήταν το γράμμα που μου είχε αφήσει.

Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς συμβαίνει και πως γίνετε να γράφει τώρα το γράμμα που ήδη έχω.

Πριν προλάβω να αντιδράσω ο νεαρός άντρας με τα γαλάζια μάτια μπήκε στο δωμάτιο και αγκάλιασε την μητέρα μου.

Της είπε κάτι που δεν κατάφερα να ακούσω και αυτή του έδωσε το γράμμα μου και την αλυσίδα με το κλειδί.

Αυτός τα έβαλε προσεχτικά σε ένα φάκελο και κοίταξε ξεφυσώντας την μητέρα μου που είχε αρχίσει να κλαίει.

Έπιασα το χέρι της αλλά και πάλι δεν υπήρχε καμία αντίδραση προς την πλευρά της, ήταν λες και δεν μπορούσε να καταλάβει πως ήμουν μαζί της, ήταν λες και δεν μπορούσε να με δει.

Dream 2:
Προσπάθησα να βρω πια από τις πόρτες είναι η έξοδος αλλά δεν τα κατάφερνα.

Κάθε φορά που ανοίγω μια πόρτα βρίσκομαι στο ίδιο δωμάτιο, αυτό που έχει γραμμένη την ημερομηνία "18 Ιουλίου" γραμμένη στον τοίχο.

Διάφορες φωνές είχαν ξεκινήσει και πάλι να ακούγονται μέσα στο κεφάλι μου κάνοντας με να πανικοβληθώ ακόμη περισσότερο.

Κάποιες φωνές με φώναζαν Αλίσα ενώ κάποιες άλλες Αναλίζ. Εγώ έκλεισα τα αυτιά μου με τα χέρια μου και τους φώναξα να σταματήσουν και να με αφήσουν ήσυχη.

Ξαφνικά οι φωνές σταμάτησαν και το μόνο που ακουγόταν ήταν η φωνή της μητέρας μου η οποία τραγουδούσε το ίδιο τραγούδι.

Ήταν το τραγούδι που την είχα ακούσει να τραγουδά σε εκείνο το μωρό και όπως τότε έτσι και τώρα κατάφερε να με ηρεμίσει.

°Mind_Explosion°🌑
"In every angel, a demon hides and in every demon an angel strides"