Our Decision

Μέρος 3 Αλίσα

DAY 70

Reality:
"Κάτι θα υπάρχει που να μπορούμε να κάνουμε!" Φώναξα στον Κίρα που μάζευε τα πράγματα μας.

"Αρχικά πρέπει να φύγουμε! Ο Άμπελ δεν θα αργήσει να επιστέψει και εσύ πρέπει να φέρεις τις πλάκες για να τις καταστρέψουμε" μου είπε εκνευρισμένος και συνέχισε αυτό που έκανε.

"Δεν υπάρχει περίπτωση να σας φέρω τις πλάκες, όχι μέχρι να γίνει καλά η Αναλίζ" απάντησα στον ίδιο τόνο.

"Αλίσα μιλάς σοβαρά; δεν βλέπεις σε τι κατάσταση βρίσκεται η Αναλίζ αυτή την στιγμή; ο Άμπελ προσπάθησε να την σκοτώσει!" Τόνισε και κοίταξα τον Νάο που είχε στην αγκαλιά του την Αναλίζ.

Δεν ξέρουμε τι έχει πάθει, δεν ξέρουμε καν αν είναι ζωντανή, μοιάζει σαν να κοιμάται σε ένα βαθύ ύπνο.

Κοίταξα τον μπαμπά που φαινόταν χαμένος στις σκέψεις του. Ένιωθε τύψεις όπως ακριβώς ένιωθα και εγώ γιατί η Αναλίζ βρίσκεται σε αυτή την θέση εξαιτίας μου.

"Η Αναλίζ πιστεύει στον Άμπελ και αυτό ακριβώς θα κάνω και εγώ" τους είπα αποφασισμένη, δεν είχα σκοπό να ξανά απογοητεύσω την αδελφή μου ότι και αν συμβεί.

"Αλίσα πρέπει να καταλάβεις επιτέλους πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση αυτή την στιγμή!" Είπε ο Κίρα αγανακτισμένος και εγώ τον αγνόησα.

"Τότε σας ακούω, απαιτώ να μάθω τι συμβαίνει χωρίς μυστικά" είπα και σταύρωσα τα χέρια μου περιμένοντας για την απάντηση τους.

Ο Κίρα και ο Νάο αντάλλαξαν κάποια νοήματα τα οποία δεν μπορούσα να καταλάβω και στην συνέχεια ο Νάο ξεφύσησε αφήνοντας για λίγο από την αγκαλιά του την Αναλίζ για να μου απαντήσει.

"Υπόσχομαι πως θα σου τα πούμε όλα αλλά πρώτα πρέπει να φύγουμε από εδώ, κάντο για την Αναλίζ δεν ξέρουμε τι της συμβαίνει αυτήν την στιγμή και πρέπει να την προστατεύσουμε" μου είπε και εγώ κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

Είχε δίκιο το μόνο πράγμα που πρέπει να μας νοιάζει τώρα ήταν αν η Αναλίζ ήταν καλά και αν θα γυρνούσε σύντομα πίσω σε εμάς.

"Οι πλάκες θα μείνουν εδώ, εμείς μπορούμε να πάμε" είπα τελικά και πλησίασα το αυτοκίνητο κρατώντας κάποια από τα πράγματα μου στα χέρια μου.

Ο Νάο σήκωσε προσεχτικά την Αναλίζ στα χέρια του και την έβαλε στο αυτοκίνητο χωρίς να την αφήσει στιγμή μόνη της ενώ εγώ κάθισα στην θέση δίπλα από τον Κίρα που ήταν έτοιμος να ξεκινήσει το αυτοκίνητο για να φύγουμε.

Ο Σαχάρ δεν είχε σκοπό να έρθει μαζί μας και το ξέραμε όλοι πολύ καλά οπότε δεν μας ξάφνιασε καθόλου όταν μας είπε πως ετοιμαζόταν να πάει να βρει τον Άμπελ.

"Μέχρι να γυρίσω φρόντισε να γίνεις καλά" τον άκουσα να ψιθυρίζει από το πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου στην Αναλίζ λίγο πριν φύγουμε προς μια άγνωστη κατεύθυνση για εμένα αφήνοντας τον πίσω μας.

Δεν γνώριζα που θα πηγαίναμε αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν με ένοιαζε καθόλου, απλά κοιτούσα έξω από το παράθυρο και προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο για να βοηθήσω την Αναλίζ να ξυπνήσει.

Μπήκε μπροστά στον μπαμπά για να τον προστατεύσει ενώ πάντα πίστευε πως αυτός φταίει για τον θάνατο της μαμάς. Δεν το έκανε για αυτόν, το έκανε για εμένα και εγώ ήμουν αυτή που έφταιγε για αυτό που της συμβαίνει.

Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να την βοηθήσω και παρόλο που ξέρω πως η μαμά θέλει να ακολουθήσουμε το αρχικό σχέδιο και να εμπιστευτούμε τον Κίρα και τον Νάο εγώ νιώθω πως δεν μπορώ να το κάνω.

Αν η Αναλίζ πίστευε τόσο τον Άμπελ τότε έπρεπε να τον πιστέψω και εγώ, δεν είχα λόγο άλλωστε για να τον αμφισβητήσω παρά μόνο όσα μου είχε πει η μαμά όταν την συνάντησα.

Δεν θέλω παρόλα αυτά να εναντιωθώ στην Αναλίζ, αυτή γνώριζε καλύτερα τον Άμπελ από εμένα σίγουρα θα υπάρχει κάτι σε αυτόν που τον κάνει τόσο σημαντικό για την αδελφή μου εξάλλου ήταν αδελφός μου δεν θα μου έλεγε ψέματα.

Δεν μπορούσα να τους απογοητεύσω ξανά, το μόνο που θέλουν είναι να γίνουμε και πάλι μια οικογένεια, να εννοηθούμε και οι τρεις μας χωρίς κάποιος να κινδυνεύει.

Γύρισα το βλέμμα μου προς τις πίσω θέσεις του αυτοκινήτου στην Αναλίζ και ακούμπησα το χέρι μου στον ώμο της ξεφυσώντας. Αυτό όμως που με έκανε να τραβήξω το χέρι μου από πάνω της ξαφνιασμένη ήταν η απότομη κίνηση που έκανε ο Νάο τραβώντας την πιο σφικτά στην αγκαλιά του για να μην την αγγίξω.

Δεν καταλαβαίνω γιατί αντιδρά έτσι! Είμαι η αδελφή της δεν θα της έκανα ποτέ κακό! Αυτός ήταν που την παράτησε στην λίμνη και την έκανε να κλάψει και τώρα ξαφνικά την προστατεύει από εμένα;

Έσμιξα τα φρύδια μου εκνευρισμένη με την κίνηση του αλλά λίγο πριν προλάβω να αντιδράσω το αυτοκίνητο σταμάτησε απότομα και ο Κίρα μας ανακοίνωσε πως φτάσαμε στον προορισμό μας.

Ο Νάο απέφυγε να με κοιτάξει όσο έντονα και αν τον κοιτούσα εγώ και άνοιξε την πόρτα για να κατέβει έχοντας ακόμα την Αναλίζ στα χέρια του.

Δεν είχα σκοπό να την πειράξω, γιατί αντιδρούσε λες και εγώ είμαι ο κίνδυνος για την Αναλίζ; δεν είναι καν ο προστάτης της κι αυτό δεν θα αρέσει σίγουρα στον Άμπελ.

°Mind_Explosion°🚗
"Never feel guilty for doing what you think is best."