Our Decision

Day 94

Reality:
"Αλίσα! Αλίσα!" άκουσα κάποιον να με φωνάζει και άνοιξα τα μάτια μου απότομα παίρνοντας μια βαθιά ανάσα αντικρίζοντας τον Κίρα να με έχει αγκαλιά κοιτάζοντας με ανήσυχος.

"Κίρα; τι έγινε; εγώ πριν από λίγο ήμουν με..." είπα αλλά δεν με άφησε να ολοκληρώσω και μου απάντησε απότομα.

"Πόσο καιρό συμβαίνει αυτό; τι είδες;" 

Δεν καταλαβαίνω τι εννοεί και αυτό με τρόμαζε αλλά προσπάθησα να του δώσω τις απαντήσεις που ήθελε αν και δεν ήμουν σίγουρη για αυτές.

"Δεν ξέρω ήσουν σε ένα δωμάτιο και η πόρτα...δεν ξέρω! Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει!" Απάντησα αναστατωμένη.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και έφυγα από την αγκαλιά του ενώ άρχισα να ψάχνω για το γράμμα της μητέρας μου. Μόλις το βρήκα του το έδειξα και προσπάθησα να του εξηγήσω όλα όσα είδα με αυτό.

"Είδα την Σερέν να το γράφει και να το δίνει στον Νάο" είπα με μια ανάσα ελπίζοντας πως ο ίδιος θα ήξερε τι σήμαιναν όλες αυτές οι μπερδεμένες εικόνες στο μυαλό μου.

"Αλίσα μπορείς να μου πεις κάποιες λεπτομέρειες, έστω κάτι που μπορεί να ήταν σημαντικό; σε είδα ξαφνικά να κλείνεις τα μάτια σου και να παραμιλάς χωρίς να μπορώ να καταλάβω τι έλεγες" μου είπε  μπερδεμένος κι εγώ πήρα με γρήγορες κινήσεις το ημερολόγιο της Σερέν στα χέρια μου.

Για κάποιο λόγο ένιωθα πως η τελευταία του σελίδα θα μου έδινε τις απαντήσεις που αναζητούσα. Κοίταξα τον Κίρα για τελευταία φορά πριν συγκεντρωθώ σε αυτό που έγραφε το ημερολόγιο και ξεκινήσω να διαβάζω δυνατά την σελίδα για να ακούει και ο ίδιος.

"18 Ιουλίου,
Σήμερα ήταν τα πρώτα γενέθλια της Αλίσας, έχει περάσει ήδη ένας χρόνος από τότε που γεννήθηκε και μου φαίνεται τόσο περίεργο. Ο Κίρα και ο Νάο ήταν εδώ μαζί μας για να τα γιορτάσουμε, δεν μπορούσαμε να καλέσουμε κανέναν άλλο αλλά ήμουν σίγουρη πως οι δύο τους δεν θα ήθελαν με τίποτα να λείπουν.

Σήμερα μάθαμε πια είναι η δύναμη της ή τουλάχιστον σήμερα έμαθα εγώ πια είναι η δύναμη της.

Η Αλίσα μπορεί να δει το παρελθόν όμως όχι να το ακούσει. Η αλήθεια είναι πως περίμενα πως θα ήταν αυτή η δύναμη της, το ένιωθα πριν καν γεννηθεί και ας μην το είδα με τα μάτια μου.

Ελπίζω πως όταν πλέον θα φτάσει η μέρα της ενηλικίωση της να καταλάβει για ποιον λόγο δεν είμαι πια μαζί της. Όσο και να θέλω να είμαι δίπλα της και να την δω να μεγαλώνει ξέρω πως κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό.

Το μόνο που θέλω είναι να μην βρίσκεται σε κίνδυνο. Ο Κίρα και ο Νάο θα είναι πάντα δίπλα της και θα την βοηθάνε σε ότι χρειαστεί και είμαι σίγουρη για αυτό, Θα την βοηθήσουν να μάθει να ελέγχει την δύναμη της.

Ο Σαχάρ με ρωτούσε συνέχεια τι είδα καθώς είμαι η μόνη που θα μπορούσε να δει το μέλλον της, μιας και είναι η δικιά μου δύναμη.

Θεώρησα πως δεν έπρεπε να το πω σε κανέναν για αυτό όσο και να επέμενε ο Σαχάρ εγώ δεν είπα λέξει από όσα είδα.

Ήθελα η μικρή μου να είναι η πρώτη που θα ξέρει την δύναμη της. Ήθελα να την ανακαλύψει μόνη της και να μάθει πόσο σημαντικό κομμάτι του εαυτού της μπορεί να γίνει αν η ίδια το επιλέξει.

Αυτό που είδα όμως αρχικά μου φάνηκε πολύ παράξενο και δεν σταμάτησα να το σκέφτομαι όλη την νύχτα.

Είδα την Αλίσα και εμένα να μιλάμε σε έναν καθρέφτη. Ήταν σε ένα μέρος που ήμουν σίγουρη πως είχα ξανά βρεθεί αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ περισσότερες λεπτομέρειες.

Το γεγονός πως υπήρχε πιθανότητα να μπορέσω να επικοινωνήσω με την Αλίσα με γέμισε με ελπίδες και συγκρατήθηκα για να μην το πω ενθουσιασμένη στον Σαχάρ.

Είδα την Αλίσα να παρακολουθεί μπερδεμένη σκηνές από το παρελθόν αλλά να μην μπορεί να ακούσει τίποτα από ότι συνέβαινε και αυτό ήταν που με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα την δύναμη της.

Κατάφερα μέχρι και να την δω στην πύλη να διαλέγει το μονοπάτι του και να παίρνει την απόφαση της. Ένιωθα μέχρι και τον γρήγορο κτύπο της καρδία της καθώς ανακοίνωνε την απόφαση της. Ένιωθα και την Αναλίζ, ήταν εκεί μαζί της και μπορούσα επιτέλους να την δω καθαρά."

Dream 2:
"Ήξερα πως θα έφτανε αυτή η στιγμή" μου είπε η Σερέν που βρισκόταν μέσα στον καθρέφτη στο ίδιο άγνωστο σκοτεινό δωμάτιο.

"Σερέν; εσύ είσαι η μόνη που μπορεί να μου εξηγήσει. Πες μου τι είδες εκείνη την ημέρα!"

Η Σερέν μου χαμογέλασε μέσα από τον καθρέφτη με θλιμμένα μάτια μέχρι που αυτός ξεκίνησε να απομακρύνεται από εμένα με γοργούς ρυθμούς.

Προσπάθησα να τρέξω για να τον πλησιάσω ενώ απομακρυνόταν αλλά κάθε βήμα που έκανα προς τον καθρέφτη αυτός έφευγε ακόμη πιο μακριά μου.

"Σερέν; νόμιζα πως ήξερες ποια είμαι, ή μήπως δεν είσαι έτοιμη να το παραδεχτής;" και αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που την άκουσα να λέει πριν όλα εξαφανιστούν αφήνοντας με γεμάτη απορίες με την απάντηση της.

°Mind_Explosion°🌙
"The past may hurt, but you can either run from it, or you can learn from it"