Demek sende Araf caddesine düştün o halde burada barınmak istiyorsan liderin koyduğu kurallara uymak zorundasın!
1- Tutkuya izin vardır ama aşka asla çünkü aşk aptallıktır!
2- ihanet edenlerin affı olmaz sonu ölümdür.
3- liderin ettirdiği kavgalara...
Nasılsınız gençler ben iyiyim yeni kurgumla mutluyum ama final yaptıklarımın hüznü var içimde final yapmak istediğim ama erken olduğunu düşündüğüm için içime sinmeyen bazı şeyler var o yüzden biraz kafam dolu.
Bu bölüm biraz kısa oldu üzgünüm bu seferlik böyle olsun lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayın sizi seviyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Yusuf ve lal)
Yağız Yusuf'a kızmıştı hem de fazlasıyla Yusuf'un bu plandan haberinin olmadığını söyledi ama bizi nasıl buldu bir fikrim yok ama iyi ki geldi çünkü ben kendim kurtulmaya çalışsam beceremeye bilirdim büyük ihtimalle bana yardım ettiği için kızmıştı.
Kendimi en güzel kendim savunurmuşum Yağıza göre öyleydi durum kötüleşirse zaten bana yardım ederdi ama Yusuf'un orada oluşu beni rahatlatmıştı.
Yağız sert birisi olabilirdi hatta insanlar ona taş kalpli de diyebilirdi ama ben inanıyordum o sert çehresinde karanlığın hapsolduğu o mavi gözlerinde onun da iyi bir yanı vardı herkes gibi onunda vardı çocuksu bir yanı sadece bunu saklıyordu çünkü bunun güçsüzlük olduğunu düşünüyordu.
Neden bilmiyorum herkes Yağızı görünce korksa da benim içimdeki kelebekler harekete geçiyordu kendimi onun kontrolünde ki bir görevde çok gerilmiş hissediyordum sanki en ufak bir hatamda kalbimi paramparça edecekmiş gibi ama Yağızın hep bir B planı vardır.
İnsanları korkutmaya bakışları yetiyordu ama ben o bakışlarda korkudan başka şeyler görüyordum bilmiyorum ama istemeden Yağıza karşı bir şeyler hissetmeye başlamış olabilirim ya da sadece beni etkilemeyi başardı bilemiyorum sanırım sadece saçmalıyorum.
Yeterince karıştırdığımı düşündüğüm hazır çorbadan kaşığı çıkarıp altını kapattım umarım hazır çorba olduğunu anlamazlardı yok canım nereden anlayacaklar anlamazlar, kapı çaldığında kapıya ilerledim kapıyı açtığımda gördüğüm görüntü gülümsememe sebep olmuştu.
"Biz geldik!"Dedi Lila yanındaki Özgürün elini tutarken Özgür hafifçe gülümsedi.
"Çok ısrar etti abla müdüre hanım da izin verince geldim ama akşam geri gideceğim."Dediğinde yanına eğildim ve sarıldım.
"Olsun hoş geldin."Dedim ayrıldığımda birlikte içeriye geçtiler bende kapıyı kapatıp yanlarına geldim ve kendimi koltuğa attım.
"Ee naber bıcırık."Dediğimde Özgür omuz silkti.
"Aynı yurt falan."
"Size orada iyi davranıyorlar mı?"Dedi Lila kızının saçlarına dokunurken.
"Yani tabi insanın kendi öz ailesi gibi olmuyor hep yabancı hep yalnızız kimse bizi sevmiyor sizin gibiler hariç böyle arada bir hatırlayıp ziyaret ediyorlar yardım falan yapıyorlar ama hiçbir yardım devamlı süren sevginin yerini tutmaz abla."Dedi Özgür Lila'nın gözleri dolu dolu olmuştu kapı çalınca göz devirip ayaklandım.
