Derin Acılar #wattys2020 TAMAMLANDI

Bölüm 29 Sevgi

Hello

Nasılsınız bugün ben sanırım deliriyorum bu zamana kadar nasıl sağlam kaldıysam artık :D neyse bir baktım kaptırmış gidiyorum dedim durr fazla gitme falan kestim bölümü iyi saçmaladım gene hadi size iyi okumalar.

Oy ve yorum yapmayı unutmayın iyi günler

Lila'nın hastaneye gelip telaşla elime tutturduğu kağıda baktım bir kez daha 'Ara bitti film başlıyor...' yazıyordu.

"Bu adamın psikopat olduğuna yemin edebilirim ama kanıtlayamam."Dediğimde Buse güldü.

"Kapının önüne o gülü de o bıraktı o zaman hani benim ayağıma batan."Dedi Buse haklı olabilirdi.

"Başımıza birde bu çıktı iyi mi?"Dedi Şeyda sıkıntılı sesiyle.

"Ben nasıl kurtulacağım bu adamdan ya bir şey yaparsa bana kızıma."Diyen Lilaya göz devirdim.

"Sonuçta kendi kızı bir şey yapmaz herhalde."Dediğimde Buse somurttu.

"Her baba iyi değildir Lal."Dedi Buse.

"O zaman ne yapalım bizde dikkatli oluruz Özgür zaten caddedeki okula gitmiyor mu ona bir şey yapamaz orada daha doğrusu caddeye kolay giremez o halde seni de dışarıda sıkıştırırsa sıkıştırır."Dediğimde kafasıyla onayladı.

"Hamileler ve tehdit altındakiler bir süre evde kalacaklar."Dediğimde Şeyda göz devirdi.

"Siz iki kadın mı halledeceksiniz verilen işleri."Dediğinde tam konuşacakken Buse konuştu.

"Yağız dedi yeni birisi gelecekmiş ve bizde daha büyük bir eve çıkacakmışız o zamana kadar bizim yerimize başka bir gurup iş yapacak."Dediğinde kafamı sallamakla yetindim.

"Biz bu akşam gidip evi taşırız üçümüz sen Yusuf'un yanında kal."Dedi Lila.

"Tamam."Dediğimde kızlar kalkıp kantine yürümüşlerdi ben ise olduğum yerde oturmaya devam ediyordum, oturduğum yerden kalkıp yoğun bakım camına yöneldim cama elimi koyduğumda kendi kendime konuşmaya başladım.

"Sana da dana prens dedim diye dana gibi yatılmaz ki iyi yüz buldun bir kalk ben sana neler edeceğim."Dedim gözlerim dolarken.

"İçeriye girmek ister misiniz?"Diyen hemşirenin sesini duyduğumda irkilmiştim.

"Evet, çok isterim."Dediğimde tebessüm etti.

"Beni takip edin o zaman."Dedi ben peşinden ilerlerken bir odaya girdik abuk subuk birkaç kıyafet girdirdiğinde ağzıma bir maske ve kafama bir bone takmıştı birlikte tekrardan yoğun bakımın önüne geldiğimizde bana döndü.

"5 dakika sonra çıkmalısın."Dediğinde başımla onayladım ve içeriye girdim, yavaşça yanına yürüdüğümde yatağının yanındaki küçük sandalyeye oturdum ve parmağında cihazlara bağlı olan mandallı elini tuttum.

"Bugün nasılsın ha dana prensim uyanmaya niyetin yok mu ama unutma uyuyan güzel masalında değiliz bu yüzden çabuk kalksan iyi olur."Dedim sesim sonlara doğru titremişti ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.

"Seninde uyanman için seni öpmem mi gerekiyor acaba masalda prens prensesi öpüyordu ama doğru biz masalda değiliz o yüzden iyileşip uyanmak için acele et."Dedim ve hafifçe burnumu çektim.

"Ağlamıyorum bir kere neden ağlayayım ki."Dedim kendi kendime hafifçe dudağımı dişleyip gözlerimi sildim.

"Bir gönül davası anlatsam ağlarsın."Diye hafifçe mırıldandım, 5 dakikanın dolduğunu fark ettiğimde ayaklandım ve şarkıyı mırıldanarak yürümeye devam ettim.