Bölüm 27 Hain

178 12 2
                                    

Multiplayer: Naz Ölçal - Yoksun

Multiplayerın bu bölümle uyduğunu düşünüyorum o yüzden bunu koydum ayrıca hoşuma giden bir parça bu aralar kendimi çok tuhaf ve durgun hissediyorum umarım buraya yansımaz.

Neyse arkadaşlar aşklar pattisler lütfen oy verip yorum yapmayı unutmayın.

Neydi bu yaşadıklarımız? Neden sürekli bu acı çekişimiz? Bizim mi ruhumuz hep parça parça bizim mi sadece kolumuz kanadımız kırık!

Ne istiyorlar bizden daha doğrusu zalim hayat ne istiyor bizden? Kader ağlarını örüyor bize seçenekler sunuyor ve biz sürekli bizi acıtan tarafı seçiyoruz zerre uslanmıyoruz işte buda bizim en büyük yanışımız galiba.

Gece ne güzel şey diyorum bazen, ne güzel kucaklıyor hüzünleri, ya yalnızlık? Siyah bir iplik gibi sarıyor yürekleri. Peki, ya dua olmasa, nasıl görürdü umutlarımız güneşi?

Peki, gece midir insanı hüzünlendiren, yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen? Gece midir seni bana düşündüren yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen?

Sen gördüğüm en güzel rüyaydın sevgili, hiç beklemediğim bir anda uyandım ve her güzel şey gibi bu da bitti  demiş şair ama ben kalbimden bu kez eminim kalbim beni yanıltmıyor ve her neredeysem o beni bulacak. ( EmelAn6735 in yazdığı şiir:D)

Sevdiğin her şeyi er ya da geç kaybedeceksin zaten, fakat önünde sonunda sevgi farklı bir şekil almış olarak geri dönecek!

Peki, neden insanlar hep bir şeyin bedelini ödemek zorundadır? Suçlularda suçsuzlarda bedel öder bana göre bu haksızlıktır.

Peki, neden insanlar karanlıktır neden karanlıklarına ışık tutacak birini ararlar çünkü insanların karanlığına ışık tutarsan gerçeği görmelerini sağlarsın!

Vücudumu kaplayan soğuk hava göz kapaklarımdaki ağırlık kafamdaki feci ağrı ve sanki tüm kemiklerim kırılmış gibiydi.

Acıyla inlerken yüzümü buruşturdum ve hafifçe gözlerimi araladım beni kapkaranlık bir gökyüzü karşılamıştı bu karanlığın ayazında sadece ay belli oluyor.

Acıyla inlerken yüzümü buruşturdum ve hafifçe gözlerimi araladım beni kapkaranlık bir gökyüzü karşılamıştı bu karanlığın ayazında sadece ay belli oluyor

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Öldüm galiba."Diye inledim doğrulmaya çalışırken, ne zamandır buradaydım bilmiyorum ama kemiklerim kırılmış gibiydi.

Oturur pozisyona geldiğimde birkaç samanın üzerine düştüğümü gördüm kollarım yara bere içindeydi elimi yavaşça kafama götürdüğümde yüzümü buruşturdum elime bulaşan sıcak sıvıya şaşırmamıştım sonuçta boru değil kuyuya düşmüştüm kafamın karpuz gibi ikiye yarılmadığına şükretmeliydim.

"Lal!"Diye bağıran Yusuf'un sesini duyduğumda kaşlarımı çattım yanlış mı duymuştum?

"Lal burada mısın!"Diye bağırdığını duyduğumda bende bağırdım.

Derin Acılar #wattys2020 TAMAMLANDIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin