Derin Acılar #wattys2020 TAMAMLANDI

Bölüm 18 Bebek

Haloo

Nasılsınız gençler ve kendini genç hissedenler ben efsaneyim umarım bu bölümü beğenirsiniz sizleri seviyorum lütfen oylayıp yorum yapmayı unutmayın.

"Yanlış duymadım değil mi? Çocuğunun Yusuf'un çocuğu!"Dedim kucağındaki pembe tulumun içinde oynaşıp parmaklarını yalayan bebeğe bakarak.

"Aha."Dediğinde şaşkınca kala kalmıştım. "Siz içeriye geçecek?"Dediğinde kafamı sallayarak içeriye geçtim oda kapıyı kapatıp peşimden gelmişti.

"Wie ist dein name?"Dediğinde bön bön baktım yüzüne kadınsa hafifçe kafasına vurup gülümsedi. "Pardon, sizin ismi sormuştum."Dediğinde gülümsedim.

"Lal siz?"

"Zoe."Kucağındaki bebeği koltuktaki battaniyenin üzerine yatırdı.

"Bebeğin annesi kim?"

"Bilmiyor ben hiç söylemedi."Dediğinde kalkıp bebişin yanına gittim.

"Adı ne?"Dediğimde hafifçe gülümsemişti bana yattığı yerde maviş gözlerini benim mavilerime diktim ayaklarını havaya kaldırıp oyun oynuyordu kendince.

"Hayat."Diyen Zoe'ye bakıp gülümsedim.

"Sen istersen gidebilirsin."Dediğimde sevinmişti.

"Bugün acelem vağdı zaten çok danke schön!"Dedi ayaklanırken hafifçe kıkırdadım.

"Güle güle."Dediğimde çıkmıştı bizde bu küçük yumurcakla baş başa kalmıştık, onu yavaşça ve dikkatlice kucağıma aldığımda minik elini yanağımda gezdirip dilini dışarı çıkarmıştı çıkardığı anlamsız seslerle çok tatlı görünüyordu.

"Sen ne güzel bir şeysin böyle."Dedim dudağımı dişlerken, güneş gibiydi masmavi gözleri gökyüzünü anımsatmıştı bir gülümsemesi vardı tombik yanakları yerinden oynuyordu dişlerini göstere göstere kahkaha atması beni benden almıştı.

"Sen çok mu tatlısın ne yerim ben seni."Dediğimde hiç beklemediğim Yusuf'un sesiyle irkildim.

"Sen daha tatlısın aslına bakarsan senin cep modelin gibi."Dediğinde ona döndüm. "Niye geldin ta buraya kadar?"

"Bazı yanlışlarımı düzeltmeye gelmiştim ama bazı sürprizlerle karşılaştım."Dedim ve kucağımdaki miniğe baktım. "Tatlı sürprizler."Dediğimde savunmaya geçmişti.

"Aslına bakarsan Hayat'ın babası ben değilim ama bir yandan da benim."Dediğinde kaşlarımı çattım.

"Açıklama yapmana gerek yok neyse ne."

"Hayır, madem geldin öğren onu da öğren için içini kemirmesin."Dediğinde kaşlarımı çattım sanırım haklıydı kendimi meraktan öldüre bilirdim.

"Şimdi o benim kuzenimin kızı ama o doğumda öldü bir tek ben ile Yağız kaldık ona bakabilecek, Yağız'ın kucağında bebekle olmasını bırak düşünmek bile komikti mecbur ben kaldım aslında mecbur değildim başımdan atabilirdim yetimhaneye verebilirdim ama içim el vermedi."Dedi ve gelip yanımıza oturdu.

"Doğumdan bu yana ben bakıyorum ona araftan ayrılmamın bir sebebi de buydu aslında Hayat."Dedi bebeği kendi kucağına alırken. "Ben onun babasıyım hatta annesi, amcası, halası, dayısı aklına ne gelirse artık hepsi olmaya çalışacağım bu ufaklık kalben bana zimmetli!"Dediğinde güldüm.

"Sen çok iyi bir adamsın Yusuf."Dedim ve hafifçe dudağımı yaladım ne söylesem diye düşünüyordum.

"Kasma kendini sorun değil sana kızgın değilim."