Hallo
Yusufcular ve Yağızcılar buradaysa yeni bölümü başlatıyorum size iyi okumalar öpüldünüz lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayın canımsınız.
"Anlaşma bitti Lal senden vazgeçti!"Dışarıdan gelen bağırış çağırış sesler ile gözlerimi araladım, kısa bir süre bakışlarımı etrafta gezdirdiğimde hala Yusuf'un evinde olduğumu fark ettim hava kararmıştı ve sesler dışarıdan geliyordu.
"O vazgeçmiş olabilir ama ben vazgeçmedim."Diye bağıran Yağızdı, ayağa kalkıp cama yaklaştım ikisi kavga ediyordu.
"Tamam, o gün ben istedim diye Lal ile sevgili olmayı kabul ettin şimdi o istemiyor sende isteme."Diyen Yusuf'la ağzım açık ayran budalası gibi kala kalmıştım.
"Sevdiğin kız beni seviyor diye onunla çıkmamı istedin şimdi vazgeçti o halde benden de bu kadar!"Diye bağırdı Yağız, nasıl yani Yusuf beni mi seviyordu?
"Tamam, o halde git!"Dedi Yusuf ve eve geldi kapının kapanma sesini duyduğumda hala şaşkındım camın önünde dikilen beni gördüğünde ufak bir küfür mırıldandı ve yanıma geldi.
"Ne zamandır oradasın sen?"Dediğinde sinirle ona döndüm.
"Bazı şeyleri anlayacak kadar, bende diyorum ki arafın acımasız prensi niye benim aptal duygularıma karşılık verdi o kadar kız için niye ben!"Diye bağırdım sadece sustu.
"Ne gerek vardı ya! Sana ne benim sevdiğim insandan sana ne ister çıkar ister çıkmaz niye onu zorladın ki?"Dediğimde sadece tek bir cümle çıkmıştı ağzından.
"Çünkü ben sevdiğim için her şeyi yaparım."
"Ya sen nasıl bir insansın! Sen beni seviyorsun ama buna rağmen bir şeyler hissettiğimi söyledim diye beni kardeşine yolladın sen nasıl bir şeysin Yusuf?"Dediğimde yutkunup içeriye döndü ve odaya girdi bende arkasından bağırdım.
"Gidiyorum ben!"Dedim ve kapıyı çarpıp çıktım.
Ben ondan hiçbir şey istememiştim kardeşiyle konuşmasını da istememiştim ama neden böyle bir fedakarlık yapma gereği duymuştu beni sevdiği için mi? Bir insan sevdiği üzülmesin diye ondan vazgeçer mi göz göre göre onu başkasına verir mi hem de kardeşine, aklım almıyor Yusuf sen nasıl bir şeysin?
Eve geldiğimde anahtarımla kapıyı açıp hızla ayağımdaki ayakkabıları çıkardım ve içeriye geçtim odama yürüyüp ceketimi ve çantamı yatağın üzerine attım ve balkona çıktım taşın üzerine oturup sırtımı balkon demirini yasladım ve kollarımı göğsümde buluşturdum.
"Ne oldu?"Diyen Ela ile bakışlarım ona gitti odada olduğunu fark etmemiştim bile.
"Hiç sadece ayrıldık."
"Neden?"
"Beni hiçbir zaman sevmeyecek birisine karşı hissettiğim yanlış duyguların farkına vardım."Dediğimde gülümsedi.
"Sevindim peki şimdi niye mutsuzsun?"
"Yusuf beni seviyormuş ama ben Yağız'dan hoşlandığımı bildiği için ondan benimle sevgili olmasını istemiş."Dediğimde şaşırmıştı.
"Hadi canım Yağız böyle bir şeyi asla kolaylıkla kabul etmez mutlaka onu zorlayan bir şey vardır."Dediğinde güldüm.
"Dün gece bana gerçek yüzünü gösterdi o acımasız pislik Yağız'ı gösterdi bana ondan nefret etmemi sağladı."Dediğimde kollarını göğsünde birleştirip balkon kapısına yaslandı.
"Demiştim demek istemiyorum ama demiştim."Dediğinde güldüm.
"Zararın neresinden dönersen kardır."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Derin Acılar #wattys2020 TAMAMLANDI
Teen FictionDemek sende Araf caddesine düştün o halde burada barınmak istiyorsan liderin koyduğu kurallara uymak zorundasın! 1- Tutkuya izin vardır ama aşka asla çünkü aşk aptallıktır! 2- ihanet edenlerin affı olmaz sonu ölümdür. 3- liderin ettirdiği kavgalara...