Ocean Eyes // bxb

46

Hissizlik..

 Normal bir insan babasının kanser olduğunu öğrenince ne düşünür ne hisseder bilmiyordum. Fakat benim içerisinde bulunduğum durumu tek kelime ile özetleyecek olursak bunu seçerdim. Üzgün hissedemediğim için kendime kızamıyordum bile. Zamanında öylesine acı çekmiştim ki sanırım şimdi bu yüzden hiçbir şey hissedemiyordum. Düşünülenin aksine mutlu da değildim. Onunla yüzleşmelerimi yüzlerce kez hayal etsem de hiçbirinde o ölüm döşeğinde değildi. Sanki hiç ölmeyecekmiş gibi düşündüğüm için kendimi garipsemeden duramıyordum. 

Haberi alalı neredeyse 24 saat olmuştu. Ama hayatıma normal bir şekilde devam edebiliyordum. Bir kırılma noktam olduğuna, bu haberin etkisi ile bir köşeye çöküp hüngür hüngür ağlayacağıma kendimi o kadar inandırmıştım ki, bir tek gözyaşı bile gözlerimi ziyaret etmediğinde tuhaf hissediyordum. 

 Mutfağa girip bir metre ötemde dikilmekte olan Berk'i fark ederek düşünmeye ara verdim. O da içten içe deli gibi üzgün olduğumu düşünüyor olsa gerek sürekli normalde olduğundan daha şefkatli bakıyor, sık sık yumuşak dokunuşlara ve sarılmalara maruz kalmamı sağlıyordu. İlgi görmek güzeldi fakat sebebini tahmin ettiğim için keyif alamıyordum işte. Biraz sonra yorgun bir gülümseme sunduğumda bunun tüm gece çalışmış olduğum için değil de babamın durumundan dolayı üzgün olduğum için gerçekleştiğini düşünerek kollarını omzuma sarıp beni kendisine doğru çekti. İtiraz etmeden sıcak boynuna yüzümü gömüp bir süre orada bekledim. Bir kaç saniyelik huzur sonrasında fısıltıya benzer bir sesle 

' Gidecek misin?' diye sordu. Neyden bahsettiğini hemen olmasa da anlayarak gülümsememi genişlettim.

' Gitmemi gerektirecek bir durum yok ki.'

Ciddi olup olmadığımı anlamaya çalıştığı çok belliydi.

' Bak sevgilim, biliyorum içten içe babası kanser olduğu için çok üzgün ama ondan nefret ettiğinden dolayı bunu yansıtmıyor diye düşünüyorsun. Ama cidden üzgün değilim. Mutlu da değilim. Hiçbir şey hissetmiyorum bu konuda.'

' Öyle diyorsan öyledir tabi.'

' Evet öyle. Gitmeyi de düşünmüyorum çünkü artık kimseye ihtiyacım yok. Kimsenin de bana olmasın. Vicdan rahatlatmak isteyen gidip ağlama duvarında ağlayabilir.'

 Söylediğim şeye hafifçe gülse de bunu olabildiğinde kısa tuttu. Elimi yanağına götürüp hafifçe okşadım. Gözleri otomatik olarak kapandı. Bir kaç saniye sonra 

' Cidden iyiyim. Beni düşünme.' dediğimde mavi gözleri tekrar benimkilere değiyordu. 

 ' Yani gitmeyeceksin kesin olarak.'

' Yani..'

 Başını aşağı yukarı sallayarak anladığını belirtti. 

' Benim çıkmam gerekiyor , annemler gelecek. Gece onlar gidince geleceğim.'

' Ben işte olurum, sana verdiğim anahtarı al çıkarken.'

' Tamamdır. Seviyorum seni.'

 Dudakları neredeyse saniyenin onda biri kadar bir sürede benimkilere kapandığında öpüşmeyi uzatmak istedim ama acele edercesine kapıdan çıktı.  Yalnızca

' Ben seni,' diye seslenebildim.

------------------------------------------------------------------------

Aras: Kelebeğiiimmm

Berk: Kelebek mi : ))

Aras: Evet, değişik hitap şekilleri deneyeceğim üzerinde bundan sonra minik kirpim.

Berk: O ne allasen :D

Aras: Biraz da romans.

Berk: İstemez.. BEYİM kafi.

Aras: Beyim mi? Ayaklarını da yıkayayım mı aq?

Berk: Of ne güzel olurdu şimdi.

Aras: İğrençsin amınakoyayıım

Berk: HEHEH şaka yapıyorum bebeğim.

Aras: Napıyorsun diye bir yazayım dedim de.

Berk: Ne yapayım ya, babam burada mı kalsak diye tutturdu. Vazgeçsinler de yanına geleyim diye dua ediyorum.

Aras: Yok ya kalsınlar işte. Biraz kafa dinlerim ben de.

Berk: Sikerim kafanı.

Aras: Yavaş gel aslan.

Berk: İyi ulan gelmiyorum.

Berk: Oyuncak ayına sarılır uyursun.

Aras: Şaka yaptım güzelim.

Berk: Güzelim mi?

Berk: İşte buna düşülür.

Aras: ajaahshhsh salak

Aras: Dur bakayım Arya arıyor.

Berk: Hayrolsun gece gece.

(İletildi: 22:16)

(Görüldü: 22: 35)

Aras: Yoğun bakıma almışlar.

Aras: Birkaç saat önce fenalaşmış.

Aras: Doktor birkaç günü bile çıkartamaz diyormuş.

Berk: Anladım aşkım.

Berk: Ne desem bilmiyorum. Yanına geleceğim. Annemler gitme kararı aldılar. Beni sana bırakırlar.

Aras: Berk.

Berk: Efendim?

Aras: Sence bizi otogara bırakabilirler mi?

(Görüldü: 22:41)

Berk: Tabi.

(Görüldü: 22:42)

Hellovvv

Aras'ım yine bildiğiniz gibi... Vicdanı hep ağır basıyor guzumun.

Ama ben olsam ben de giderdim. İnş suratına tükürürsün.

Nys sakinim.

Öpüyoreeeeeeee

-reina