Until When?

Kabanata XIV

"Daebak!" masayang sigaw ko.

"Ano?" Napangiwi si Jake.

"Ahhh wala. It's a korean term," I simply replied.

Habang umaandar ay pataas nang pataas. Hindi ko maiwasang kabahan dahil siyempre takot nga ako sa heights. Nasa quarter side pa lang kami nitong rides pero nakakalula na ang taas. What more pa kaya kung nasa tuktok na 'di ba?

Pero habang pataas nang pataas, paganda naman nang paganda 'yung view. Gabi na kaya nakabukas na rin ang mga ilang dito sa EK. Lalong lumutang ang ganda nito dahil sa mga ilaw na nagkukunekta sa bawat rides. Sobrang colorful ng paligid at ang breathtaking talaga.

"Kamusta na kayo ni Brent?" he suddenly asked.

Napatingin ako sa kaniya. Seryoso ang mukha niya. Why are you curious? And why do you even care about my relationship with him? Nag-ooverthink na naman ako without reason.

 

Napabuntong hininga ako. "Bakit mo natanong?" balik ko sa kaniya ng tanong.

"Wala lang." 

"Hmmm okay lang naman."

"Paanong okay?"

So he's really curious? Why would he? I thought we're talking about something that make more sense, not my relationship with Brent. I mean... it does make sense, but not in a way that it doesn't have to do with us. I mean, with me and Jake.

"We're okay pero.... Hindi ko kasi maexplain. Okay aaminin ko na. Bakit gano'n? Matagal na kaming M.U since grade 9 pero never ko pa talaga naramdaman 'yung love na sinasabi nila eh. Ewan, hindi ko alam ano ba feeling nang in love? Kasi kung in love ako kay Brent, bakit hindi ako excited tuwing nakikita ko siya? Bakit hindi ako masaya tuwing magkasama kami? Bakit hindi ako kinikilig kapag inaasar kami? Bakit feeling ko may kulang lagi na kahit kailan hindi niya mapunan? Bakit? Ang hirap iexplain. Sa tingin mo love ba 'yun?" Nakatingin lang siya nang diretso sa'kin.

I bit my lower lip. I didn't expect that I'll answer that fast. And that I'll tell him everything about what I feel towards Brent when I can just lie about it. It feels like when he asked me about that, I already have the answer.

"Based on your feelings, it isn't love." I looked at him after saying that. Napakunot ang noo ko nang huminto siyang magsalita. Bakit palagi niyang binibitin 'yong mga sagot na gusto kong marinig? "If you really love the person, wala nang kulang na dapat pa siyang punan kasi siya mismo sapat na para sa'yo. Now kung sa tingin mo mahal mo siya, bakit kailangan pa niyang punan 'yung kulang na nararamdaman mo? At bakit ka nakakaramdam ng pagkukulang?" diretso niyang sagot.

I stopped for a while after hearing his words. Napabuntong hininga ako at hindi agad nakasagot. The fact that his answer is very on point but he deliver it as if it was so easy for him to think an answer like that is making me more amaze about him, his ability to think, everything about him...