Intrepid

Chapter 30

Vernan's Lone Wolf

The moment I saw the familiar figure by the firm's main door, I quickly took a U-turn.

Not another Vernan. Dammit! Not another Vernan!

"Fajline! Fajline!" Tawag sa akin ni Miguel.

Kakatapos lang namin ni Raphael magkasagutan. Haharap naman ba ako sa isang gulo?

What's wrong with this people? Ako na nga ang tumutulong sa kanila, ako pa ang mapapagalitan?

Para lang sa pamangkin ng pumatay sa ama nila at marahil anak din ng mastermind sa krimen?!

Hindi ko naman kailangang maging topnotcher sa BAR exam para malaman ang dahilan ng pag-aalburoto nila!

"Fajline!"

Binilisan ko ang lakad ko at hindi pinansin ang sumusunod sa likod ko.

Ngunit kahit ano'ng bilis ng lakad ko, naabutan niya pa rin ako. Marahas niyang hinila ang braso ko.

"What you did was so low, Fajline!" Miguel hissed. He looked at me with his piercing eyes but still I stood me unfazed.

"Yeah." I hissed back. I even sounded a bit proud of myself. "Sabi nga rin ng kapatid mo. Your welcome."

Hinila ko mula sa kanya ang braso ko at mabilis na lumayo, ngunit mabilis na hinila niya pa rin ako pabalik. Kitang-kita sa mga nagbabaga niyang matang wala siyang balak na pakawalan ako. Kung pwede nga lang lamunin niya ako ng buhay eh.

"Alam mo bang si ginawa mo nakasakit ka?" Mariin niyang sinabi.

"Nakasakit nang damdamin ng babaeng pinakamamahal mo?" Singhal ko.

"Arresting the criminal is enough. Hindi mo na kailangang ipahiya ang buong pamilya nito!" Angil ni Miguel. "Do you know how big of a fuss has this been, now?"

"Paano ang ginawa nila sa akin, Miguel? Hindi ba ipinalaganap niyo rin naman sa buong Pilipinas na kriminal ang inosente kong tatay? Bumabawi lang ako! Bumabawi lang ako!"

Hindi ko na mapigilan ang silakbo ng damdamin ko. Ilang taon ko itong dinala sa puso ko. Halos kinain nga nito lahat ng lugar sa puso ko. Ilang taon ako nagpigil? Ilang taon ako naghintay? For all these years, I kept my grudges within me. It became a dark fire blazing in me. It kept me moving. It pushed me to work harder and be who I want to be.

Grudge was the thing that have been pushing me. At same time, it was grudge that is eating me up.

"Iyan ang mali sa'yo. Hindi ka marunong magpatawad!"

"Hindi ganoon kadali iyon." Pumiyok ang boses ko sa huli. Huli na para pigilan ang maiinit na luhang nakawala na sa mga mata ko.

Buong-buo pa ako. Patuloy ako sa pangungumbinsi sa sarili ko. Ngunit, hindi ko na maipagkakailang wasak na wasak ako.

Matagal na akong nawasak. Every piece of me have been shattered but I would always put these pieces of me together. I have to pin... plaster... glue... every piece of me just to fix me and make me whole again... just so I can function.