Intrepid

Chapter 32

Over

The penalty for the crime of murder, under article 248 of the Revised Penal Code, is reclusion perpetua in its maximum period to death.

"Congratulations," bati ni Lysandro Dilaurentis matapos ang pagdinig. "You've won."

I breathed sharply and gazed at him coldly. Wala na akong nararamdam para sa kanya. Nang natapos ang kaso, natapos na rin ang galit ko sa kanya. I've already discarded the toxicating feeling for him.

Pinanood ko lamang siyang nakatingin lang kay Mercedes Vernan. Ni pagsisisi o kalungkutan, wala akong nakikita sa mata niya. Mukha ngang wala naman talaga siya pakialam kung makukulong si Domingo de Castro.

Halo-halong ekspresyon ang nakikikita mula sa mga mukha ng mga Dilaurentis. Aside from, Lysandro's apathetic gaze, his wife seems to be trying her best to put on a composed countenance. Although, her eyes show disappointment.

It must be very hard for Alaine Dilaurentis to show she's not affected when, in fact, she is.

Sa likod nila ay ang dalawang anak nilang parehong hindi matago ang nararamdaman. Nakayuko lang si Leander at hindi man lang maka-angat ng tingin sa amin.

Sa tabi niya naman ay si Serafina. Sera has grown to act like her mother although it seems that she can't keep up acting like an elite woman of Dilaurentis. She was crossing her arms like a brat and staring coldly at us.

Well to be specific... she was looking at me, angrily. 

Hindi naman ako magpapatalo. Kung tinginan lang naman ang hamon niya, hindi ako magpapatinag.

Tiningnan ko siya pabalik. Isang nakakasuyang tingin.

Ngunit, agad naman itong naudlot dahil napatingin kaming lahat kay Mercedes Vernan. Malakas at mabilis ang pagkakasampal niya kay Lysandro.

"Walang hiya ka!" Galit at nanginginig  ang boses ng babaeng Vernan. "Paano mo ito nagawa.

Napawi ang ngiti sa pisngi ni Lysandro. Matalim niyang tinitigan si Mercedes Vernan habang nananatiling tikom ang bibig.

"Wala kaming ginawa..." Mercedes spoke, her voice faltering. "Walang ginawa ang asawa kong mali sa inyo ngunit bakit niyo pa rin nagawa iyon kay Simeon?"

I can empathize with the woman of Vernan's grief. Wala naman kaming pinagkaiba. Pareho kaming nagkikimkim ng hinanakit para sa mga walang pusong nagkasala. Pareho kaming humiling ng hustisya.

Pareho kaming nagluluksa sa pagkawala ng aming pinakamamahal.

Kahit hustisya hindi mapapahilom ang malalim na sugat na idinulot ng nakaraan.

Panahon lamang ang makapaghihilom nito. Wala nga lang kasiguraduhan kung gaano katagal. Maaaring mawala na ito matapos ng ilang buwan, o isang taon, isang lifetime or panghabambuhay na.

Biglang humakbang palapit si Alaine. May bahid din ng hinanakit ang mukha niya ngunit pilit niyang sinasapawan iyon ng galit.

"Huwag mong palabasin na parang may kinalaman kami sa krimen ni Domingo. We have never done anything to you! Simeon has been very kind, we know!" Depensa ni Alaine.

"Wala ba?" It was my mother who finally spoke. Tahimik siya buong pagdinig. Kahit hanggang sa nahatulan si Domingo. Wala siyang ipinakitang emosyon.

Naging malalim at kalmado ang boses ni Mommy ngunit sumilak naman ang mga luhang nasa gilid ng kanyang mata. "Sinuplong niyo ang asawa ko na walang ginawa sa inyo kung hindi ituring kayong kapamilya namin. Sinulong niya kayo sa oras na walang-wala kayo. Kahit labag sa kalooban ko at mag-away man kami, minabuti niyang tumulong sa inyo! Tapos ano? Si Fajardo ang inakusahan niyo para makawala sa rehas ang pinsan mo, Alaine? Iyon ba ang walang kinalaman?"

Nanlaki ang mga mata ni Alaine at suminghap. "Malay ba namin, Saminah? The evidences were strong against Fajardo at matapos ng iilang hearing inamin niya ito. Wala kaming alam sa ginawa ni Domingo hanggang sa nalaman na lang naming inaresto siya ng magagaling niyong anak!"

Agad kong ipinatong ang kamay ko kay Mommy nang makitang tila handang-handa siyang sabunutan si Alaine Dilaurentis.

Walang punto kung para salita lang ang itatapon namin sa kanya. Kailangan ng ebidensya sa lahag ng pang-aakusa.

Lalo na't iginigiit nila ito at umaasta pang inosente.

"My, tama na," sabi ko. Aaminin kong nangingitngit din ako sa galit ngunit kailang magtimpi dahil hindi pa tapos ang laban.

"Kaya palakpakan niyo si Fajline Salvani sa pagtuklas ng katotohanan," may panunuyang saad ni Lysandro. He mockingly gave me a round of applause.

I clenched my fist as I stood still in my place behind Mercedes Vernan and my mother and beside Raphael.

I gritted my teeth while ferociously stabbing him in my mind. If killing him is not a crime, it will be my pleasure!

Do you really think this would easily end, Lysandro Dilaurentis?

I was already gritting my teeth hard in anger but I still showed them a smile.

"I'm very clear with my aims, Mayor," I said formally and calmly. "I've always been after the justice my father deserves. Nothing more. For years, I seek that justice but I did not hold any grudges. Sana ay hindi nabago ng sitwasyon relasyon ng pamilya natin. I hope we can be able to stay civil."

"Fajline, hibang ka ba?" Parang sasapakin na ako ni Mommy. Kahit sina Miguel at Gabriel nagulat sa reaksyon.

"Mabuti ka pa at nakakaintindi. We wish we could remain civil too," sabi ni Lysandro. But, he said it blandly.

The Dilaurentis immediately left after that.

Napataas ng kilay sa akin si Raphael. Amused with what I have done, he looked at me with his proud, obsidian orbs. He was suppressing his smile with his boyish smirk.

Napaiwas ako ng tingin sa kanya. Napayuko ako at napatingin sa pares ng suot kong pulang Valentino. Napakagat-labi ako dahil hindi ko mapigilang mangiti.

"You manage your emotions well..." He whispered sending shiver down my spine.

His hand found a small square in my back and sent thousand bolts of electricity. Nanindig ang balahibo ko roon.

Mariin akong napapikit. Yet, all I can see is his brooding eyes.

This is not over yet for all of us.

I'm not allowed to lash out at the Dilaurentis until this is over.

And, it is not over yet.

🥀

Sana po magustuhan niyo ang chap na ito. Laking pasalamat ko po nang makitang nakaabot na ng 1K+ ang reads kahit hindi pa natatapos. Malaking bagay na po ito sa akin as a writer. Salamat po!

VOTE. COMMENT. SHARE