BİS ~ bxbxb

32

Yalçın'dan

Selam canlarım. Yokluğumda çok endişelenenleriniz olmuş, sizi endişelendirdiğim için özür dilerim.  Bugün size biraz kendimden bahsedeceğim ve sonrasında neden ortadan kayboldum, neden gittim, gittiğim yerde neler oldu  anlatacağım. 

İyi okumalar.

Benim için soru tam tersi olarak sorulsa daha mantıklı olacaktı elbet ama size sorduğum için direk sorabilirim diye düşünüyorum. Daha önce hiç ölmek istediğiniz bir an oldu mu ? Dediğim gibi benim için doğru soru 'Daha önce ölmek istemediğin bir an oldu mu ?' ama beni bir kenara bırakalım şimdilik.

Peki hem kendinize hem karşınızdakine zarar vereceğinizi bildiğiniz halde o kişiyle kalmak için tehdit edildiniz mi ya da siz kendinizi sıradan hissederken karşınızda sizi çok güzel/yakışıklı görüp etrafınızdakilerin sizi fark etmemesi için size zarar verdi mi fiziksel veya  ruhsal olarak ? 

Sert bir giriş olduğunun ya da soruların zor olduğunun farkındayım ama sorularım henüz bitmedi.

Hiçbir yere, bir kişiye gözünüz temas edecek diye veya sizin baktığınız herhangi bir yere sizden hemen sonra bakarak sizi yargılayacak, size zarar verecek biri karşınızda olduğu için bir yere bakmaya korktunuz mu ya da aklınızı yitirecek gibi oldunuz mu ?

Sizin için en güzel temennim bütün sorulara 'Hayır böyle bir şey yaşamadım.' diyebilmenizdir. Umuyorum ki en kötü ihtimal soruların çoğuna bu cevabı vermişsinizdir.

Soruları bana sorarsanız bütün hepsine 'Evet' yanıtını alırsınız. İlk sorunun cevabını çok basitçe açıklayabilirim size. Ölmek istemeyecek hale gelmemin ve neşeli biri olmamın tek bir nedeni varsa bu neden Hazar'dır. Hazar'dan önce her ne kadar korkak biri olsam da ölmeyi istedim her gün. 

Az önce belirttiğim gibi bütün sorulara cevabım 'Evet' ve bu evetlerin hepsini Mert yüzünden yaşadım. Belki de ona en çok kızgın olması gereken benim ama biliyorum ki Hazar, Yekta, Çağıl, Bulut, Burak ve abim hepsi benden yüz kat daha kızgın Mert'e.

Ben Mert'in bütün yaptıklarının tek bir nedeni olduğunu düşünüyorum: kimse ona gerçek sevgiyi veya sevginin/sevilmenin nasıl bir his olduğunu hissettirmedi bu nedenle o da takıntıyı sevgi ile karıştırdı, takıntıyı sevgi sandı. Üzüntüm gittikçe azalıyor olsa da içimde bir yerlerde Mert için hep üzüleceğimi biliyorum hem de en son yaptıklarına rağmen. 

Hadi size neden ortadan kaybolduğumu anlatayım.

O gün işe gitmeyecek olmanın rahatlığıyla yatakta uzanıyordum. Dönüp Hazar'a bakmayı çok istesem de izlendiğini hemen hisseder ve uyanırdı. Onu gece yormuştum o yüzden dinlenmeliydi güzelce.

Telefonumun titreşmesiyle yana dönerek çekmeceden telefonumu aldım. Gece iki buçukta kimden mesaj gelirdi ki ? Gelen bildirime tıkladığımda bilinmeyen bir numaradan gelen medya açıldı.

Hayır... Hayır bunu yapmış olamazsın Mert.  Mert kucağına Yusuf'u oturtmuş  kafasına silah yaklaştırıp bir fotoğraf çekmiş ve  bana atmıştı. Minik bebeğimin hiçbir şeyden haberi yoktu, sadece en son gittiğimizde alınan Bumblebee oyuncağıyla oynuyordu. 

Ben bana attığı fotoğrafa dalmışken mesaj attı. Minik Yusuf'a bir şey olmasını istemiyorsam yanına gitmemi yoksa civcivleri boğduğu gibi Yusuf'u da boğacağını yazmıştı mesajda. Ah benim küçük bebeğim umuyorum ki silahı fark etmemişsindir. Son mesajında da bir saat içerisinde atacağı konumda olmamı yazmıştı. 

Mecburdum, yanına gitmeye mecburdum. O bir şey demese de kimseye açık açık bir şey söyleyemezdim Yusuf'a ve Hazar'a zarar vermemesi için. Kafamda kısa bir plan yaptıktan sonra sessizce yataktan çıktım ve üzerimi değiştim son anda kolumun dolaptaki bir şeye çarpmasıyla birkaç eşya yere düşmüştü ama ayırt edememiştim düşenleri ayrıca toplamak için vaktim de yoktu.