A weird love story

1.0

Terwijl ik mijn dagelijkse rondje ren in het park zie ik een mooie dame aan een tafeltje zitten. Gotta shot my shot. Zo bezweet zo ik er ook echt sexy uit, zeggen ze.

Ik ga aan de andere kant van de tafel zitten en kijk naar het meisje. 'Kan ik alleen even zeggen dat je er beeldschoon uitziet?' Zeg ik smooth. 'Bedankt, maar ik heb geen interesse.' Zegt ze dan. 'Joke, joke meestal ben ik niet zo opdringerig. Alles goed? Lekker weertje he?' Vraag ik en kijk haar aan. 'Ja lekker warm.' Zegt ze en kijkt naar voren. 'Weet je ik ben best wel mooi zeggen ze. En mijn haar ziet er vandaag wel niet uit, maar ik ben nog steeds wel aan te zien.' Zeg ik dan. Ze kijkt me aan en ik zie mezelf in haar zonnebril. 'Dus hoe vind je het? Moet eigenlijk wel naar de kapper he?' Grap ik. 'Leuk grapje. Ik ben blind tho, dus zie het niet.' Zegt ze. 'Je bent wat?' Vraag ik. 'Blind.' Lacht ze. Ik kijk om haar heen. 'Hoe kan je blind zijn? Ik zie geen stok ofzo.' Zeg ik verward.

'Brownie kom.' Zegt ze en tot mijn verbazing verschijnt er een bruine labrador van onder de tafel vandaan. 'Dus je hebt een blindegeleidenhond?' Vraag ik. 'Jep, dit is mijn eerste.' Zegt ze en aait de hond. 'Mag ik hem aaien?' Vraag ik. De hond ziet er wel schattig oud. Nog niet zo oud. 'Ja hoor, hij is heel lief.' Zegt ze. Ik sta op en aai de hond. 'Weet je, gek dat ik dit zeg, maar leuke hond. Wel een aparte naam tho.' Lach ik terwijl ik haar aai. Ik ga weer zitten en kijk het meisje aan. Blind. Wie had dat gedacht. 'Ik ben trouwens Zouhair.' Zeg ik dan. 'Laila.' Zegt ze. 'Nou Laila leuk kennis te maken. Moet ik je vertellen hoe ik eruit zie of hoe werkt dit?' Lach ik. 'Dat is niet nodig.' Lacht ze. 'Ik doe het toch. Meestal vallen mensen door mijn perfecte haren en uiterlijk, maar charme moet ook wel lukken denk ik.' Lach ik. 'Zeker niet bescheiden dus.' Lacht ze. 'Nah zeker niet. Ook niet ijdel ofzo, i'm just joking.' Zeg ik. 'Nou vertel meneer Zouhair. Ik ben benieuwd.' Lacht ze. 'Ik ben dus best lang, 1 meter 90.' Begin ik. '20 centimeter langer dus.' Zegt ze. '1 meter 70 is een goede lengte. Nou verder zit ik zeg maar tussen body builder en dun mannetje in.' Lach ik. 'Oke, oke ga verder.' Lacht ze. 'Even tussendoor, je hebt een mooie lach. Uhm eens zien, gewoon een prima koppie en tja mijn haar dat is wel mijn charme.' Zeg ik. 'Wat voor haar heb je dan?' Vraagt ze vragend. 'Ik pak nu je hand, goed?' Vraag ik. Lachend knikt ze. Ik pak haar hand en breng het naar mijn haren. Ze voelt eraan en legt haar hand dan weer lachend op haar been. 'Krullen dus. Schattig.' Lacht ze. 'Ik rol nu met mijn ogen, dat je dat weet. Mannen houden niet van het woord schattig.' Zeg ik. Ze moet ervan lachen. Ik bekijk haar terwijl ze lacht.

Als ze lacht ziet ze er schattig uit. Ze heeft bruine, golvende haren die los over haar schouders hangen. Ze heeft dikke wangen.

'Kan ik je wat vragen?' Vraag ik dan. 'Vraag maar raak.' Zegt ze. 'Je vertelde me net dat dit je eerste hond was. Heb je daarvoor met een stok gelopen?' Vraag ik. 'Een tijdje wel, tot ik Brownie kreeg. Ik ben nu zo'n anderhalf jaar volledig blind.' Zegt ze. 'Anderhalf jaar. Wauw.' Zeg ik en denk erover na. Dat is echt kort. Nou ja het is lang, maar toch kort. 'Yup, ik ben terwijl ik aan het fietsen was aangereden door een bus. Een week later verloor ik langzaam mijn zicht.' Zegt ze dan. Ik ben even stil. 'Het gaat nu gewoon goed. Ik hoef geen medelijden.' Zegt ze. 'Heftig. Het spijt me dat je dat meegemaakt hebt. Geen medelijden verder. Snap dat je dat nogal irritant vindt.' Zeg ik. Ze knikt langzaam. 'Weet je, ik snap dat je geen interesse hebt in jongens. Jongens zijn irritant en vaak is het gewoon tijdsverspilling.' Zeg ik dan. 'Dat begint goed.' Lacht ze. 'Zou je misschien een keer wat willen drinken met mij? En je hond natuurlijk.' Lach ik. Haar horloge piept en met een knopje drukt ze hem uit. 'Ik moet nu gaan. Heb een afspraak bij de tandarts, maar is goed.' Zegt ze en staat op. 'Top.' Zeg ik en sta ook op. 'Heb je, je telefoon bij de hand?' Vraagt ze. 'Yes.' Zeg ik. Ze geeft me haar adres en ik type het in. 'Wat dacht je van morgen? Rond zes?' Vraag ik. 'Ja dat is goed. Voor als je wat probeert, mijn broer heeft Brownie getraind en als ik het zeg valt ze je aan.' Zegt ze dan. 'Komt vast goed. Fijne dag.' Lach ik. 'Bye.' Zegt ze en pakt het tuigje van haar hond weg. Ze loopt weg en ik kijk haar na. Een blinde meid. Apart, maar ze trekt me aan. Ze heeft humor.