Ang Babaeng Malaki Ang Eyebag

Kabanata 14: Escaping the bastard

Athena's POV

Halos saktan ko ang sarili ko sa pamamagitan ng pagtakip sa aking bibig nang bigla ko na lamang masabi out of the blue ang mga salitang iyon.

Jusmi. Nakakahiya. At bakit ko ba nasabi ang mga katagang iyon dahil lang sa gulat sa sinabi niyang , gusto niya ako?

Waaaa. Nakakahiya ka Athena!
You are such a disappointment!

Napakaganda naman niya para maging tomboy!

Matagal din akong nakayuko dahil ayokong makita kung ano ang naging reaksyon niya subalit nagulat ako nang marinig ang kalansing ng kutsara sa mesa.

"Hahaha you are so funny talaga Athena."

Natatawa niyang sambit sa akin.

Hindi ko alam kung matatawa rin ba ako sa sinabi niya pero ang tanging alam ko lang sa ngayon,

gusto ko nang magpalamon sa lupa ng buhay!

"S-syempre, j-joke lang yun. I didn't mean it sorry. Napakaganda mo naman para maging tomboy."

"Hindi nga? Haha pero seriously. I don't know what I exactly like about you. As I've told you before , your best friend, Bohr is my first love. That moment, I finally realized that admiring him is more than just a common sense. Because it is deep as the ocean. Yet, later I've learned the mantra that love is not about how deep it was in order to work. It is all about the courage and unconditionality. And most of all, it takes two person to feel the same towards each other. I guess my situation back then is different . Because I was the only one who loved - while the one I was loving doesn't feel the same way."

Sa mga oras na ito ay hindi ko alam ang sasabihin sa kaniya. Bukod kasi sa hindi naman ako magaling magsalita ng straight english, hindi ko alam kung ano ang maipapayo ko sa kaniya.
Remember, for my eighteen years of existence in this lovely world, I never experienced to love and be loved. I know , God and my family truly love me. But my point is, someone special.

Bukod kasi sa wala pa sa isip ko iyon.

Sino naman ako para magkalablayp?

Malaki nga eyebag ko , pero salungat naman iyon sa tsansa ng pagkakaroon ko ng lablayp.
Tatanda yata akong dalaga eh.

"Nakakainis kasi ang lalaking yun eh. Ano tadyakan ko na ba?"

"Hahaha. You don't have to. Tsaka best friend mo yun bakit mo naman gagawin diba?"

Kung alam niya lamang na lahat ng nalalaman niya tungkol sa amin ni Bohr ay pawang kasinungalingan, she won't said those words. At malamang sa malamang, hindi na siya mag-aaksaya pa ng oras na kausapin ako.
But thinking na tinulungan niya ako for the third time, mukhang mali nga ako ng iniisip tungkol sa kaniya.

Mali nga ang isiping kaya siya nakikipag-usap at nakikipag-close sa akin ay dahil sa nalaman niyang best friend ako ni Bohr. Dahil hindi, wala na pala siyang paki sa lalaking iyon at nais na niya itong kalimutan sa lumipas na tatlong taon.

"Naku kung alam mo lang---"

Napatigil naman ako nang muli ko na namang mabigkas ang mga salitang hindi ko dapat nababanggit sa kaniya.
Gosh! What's wrong with your mouth Athena!

"Kung alam ko lang na ano?"

What to do?

Ano ang maaari kong isagot sa kaniya?

Muli akong tumingin sa kaniya na mukhang curious na marinig ang susunod kong sasabihin. Naku at muntikan na kasi iyon.
Hindi ako nag-iingat! Paano kung nalaman niya?