The Mayor

6- Unang Paramdam

Stevie's

Bumubuhos ang emosyon sa libing ng Lola Emily ni Stevie. Nakikisabay pa ang bahagyang pagpatak ng ulan sa may kadiliman na kalangitan.

Sumasabay ang pag-agos ng kanyang mga luha sa marahang pagpatak ng ulan sa lupa. Ang kanyang buong pamilya at iba pang kamag-anak ay wala ring tigil sa pagpalahaw ng iyak simula pa kanina bago idala sa simenteryo ang yumao niyang abuela.

Naramdaman niyang may tumabi sa kanya at nawala siya sa gitna ng mga ambon. Lumingon siya sa kanyang tabi na may hawak ng puting payong na nagbigay sa kanya ng pansamantalang silong.

Sa gitna ng pagdadalamhating nararamdaman ay bahagya siya nagulat ng makita kung sino ang taong iyon. It's Mayor Juanczo Vergara!

Now her grieving heart is beating erratically at the same time just by seeing the presence of this beautiful man beside her.

Napakarami talagang kayang iparamdam sa kanya ng taong 'to sa tuwing magkakalapit sila.

Good thing that she's a wearing a black sunglasses kaya hindi nito nakita ang panlalaki ng mga mata niya sa gulat.

Kapagkuwan ay may nakikisimpatyang ngiti ang gumuhit sa mga labi nito.

"Nakikiramay ako sa pamilya niyo, Stev." He said with sympathy on his voice.

And it's soothing her inner being while giving chills inside her. Parang kayang-kaya noong burahin lahat ng nararamdman niyang kalungkutan at pagdadalamhati. Then she wiped her tears after she moved her shades up before giving him a weak smile.

"Thanks, Juanczo. And thank you for coming." Malumanay niyang sabi dito habang nakatingin sa kabaong ng kanyang Lola Emily na unti-unti ng ibinababa sa hukay.

Napasinghot na naman siya nagbabanta na namang pagpatak ng kanyang luha sa nakikitang eksena sa kanyang harapan.

"Don't mention it. Your grandmother used to be the major contributor in our past charitable works. She and your grandpa. They're one of the good people na nakilala ko." Rinig niyang sabi ni Juanczo sa kanyang tabi at masuyong hinawakan ang kanyang siko ng makita siyang sumisinghot-singhot na naman.

Sa ginawa nito ay lalo tuloy siyang napaiyak at tuluyan na namang napahagulgol dahilan upang yapusin siya palapit ni Juanczo rito.

Napayakap na rin siya sa katabi sa panlalambot ng kanyang tuhod na nararamdaman. Hindi niya mawari kung dahil ba sa pagdadalamhati niya o sa pagkakayapos sa kanya ni Juanczo kung bakit siya nanlalambot. Na kung tutuusin ay hindi naman ginagawa ng mga taong kakikilala lang. Kung titingnan sila ngayon sa kanilang ayos ay aakalaing may relasyon sila.

But she doesn't mind at all. Basta ang alam niya napakasarap sa pakiramdam na nakapaloob sa matitipuno nitong dibdib na dahilan upang masamyo niya ang mabangong amoy ng lalaki.

[Ninja moves level 9999 hahaha]

Nang humupa na ang nararamdamang emosyon ni Stevie ay napipilitan pa siyang kumalas mula sa pagkakayap ni Juanczo sa kanya.

"S-sorry nabasa ko ng luha yang damit mo." Saad niya rito ng makita ang nabasa nitong damit.

"It's fine. Willing akong maging iyakan mo anytime." Masuyong saad rin nito sa kanya while tucking her spilled hair on her face at the back of her ear while intently looking at her.

Parang huminto na naman ang galaw ng paligid sa ginawi ni Juanczo. Parang may mga paru-paro na namang nagliliparan sa loob ng kanyang sikmura sa paraan ng pagkakatitig nito sa kanya. And at the same time ay kinikilig siya sa di malamang kadahilanan.