The Painful Love Of Therese (GSS #1 COMPLETED)

Chapter 29

Sorry

Naimulat ko naman ang aking mga mata. Nasaan ako? Puti lang ang nakikita ko at marami ang naka-kabit sa aking kamay.

Nang mapansin kong nasa ospital ako, umatake na naman ang panic disorder ko.

Kinalas ko ang mga dextrose na naka-kabit sa aking pulso at sa aking daliri.

Nanginginig ako sa takot at sumisigaw. Naaninag ko naman si Jaeros na naka hospital gown at may ginagawa na sa akin para pahintuin ako.

May mga nurses at doctors din na pumunta sa gawi namin para pakalmahin ako. At masama pa rin ang pakiramdam ko. Feeling ko pinupukpok ang ulo ko nang malaking martilyo, dahil sa sakit nito. Nasusuka na rin ako, pero walang lumalabas sa bibig ko.

"Isabelle, calm down. Please calm down," Jaeros calming me.

Ang bilis din nang paghinga ko ngayon. Para ba akong tumakbo nang napakatagal at napakalayo.

Niyakap naman ako ni Jaeros at hinagod nang hinagod ang aking likod, para pakalmahin ako. Kaya yumakap naman ako sa kaniya nang napakahigpit.

"Eros, please help me. Ilayo mo ako rito. Ayoko rito."

Iyon ang nasambit ko kay Eros, habang lumuluha at ang naramdaman ko na lamang ay may itinusok na sa kanang pulso ko, para huminahon at makatulog ako sa sandaling iyon.

"Just sleep, Isabelle. Everything will be okay."

Iyon na lang ang narinig kong sinabi ni Jaeros para sa akin.

...

Nagising naman ako ng may mga bulungan akong naririnig malayo sa aking pwesto. Naririnig ko ang boses ni Angela, Jaeros, Rafael at Javier. At may pinag-tatalunan sila, tungkol sa akin.

"Eros, why you didn't even tell me, na dinala mo pala si Isabelle rito sa hospital," madiing pagkakasabi ni Angela sa pinsan niya.

"I panicked, okay. And she needs help," Jaeros explained his side.

"Panicked? You're a doctor, dapat hindi ka nag papanic at dapat tinawagan mo ulit ako. And you... Ano ba ang ginawa mo, huh? Bakit mag-isa lang si Isabelle sa penthouse mo?" Angela asked in a furious tone.

"F*ck damn it...," iyon lang ang narinig ko na sinabi ni Rafael.

Wala namang may nagsalita sa kanilang apat ng ilang sigundo.

"I'm the one who bring her at the penthouse, and she's okay that time," Javier end the silence between the four of them.

"At bakit siya nabasa ng ulan? Hindi puwedeng magpaulan si Isabelle, mabilis siyang tamaan ng sakit...-"

Habang nag-uusap usap sila ay pino-proseso ko naman kung ano ang nangyari sa akin. Kaya naimulat ko kaagad ang aking mga mata, at naramdamang may naka-kabit pa rin sa aking pulso.

Napabangon naman ako at hinila ang mga naka-kabit sa aking pulso para maalis na ito.

"Isabelle, don't do that," someone's stoping me.

At si Angela iyon, mabilisan silang naka lapit sa akin, para pakalmahin ako.

"Therese, please calm down. I'm here now."

Narinig ko naman ang boses ni Rafael, kaya nilingon ko ito at niyakap siya.

"Rafael...," sambit ko sa kaniya.

"Ilayo mo ako rito sa ospital," I added while panicking.

"Hush now, Therese. I'm sorry if I'm not at your side, when you needed help. I'm sorry again."