Chapter 49

274 12 0
                                    

20 Years Ago

"Rafael, kinakabahan ako."

Pagsusumbong ko naman kay Rafael. Para akong maiihi na ewan, hapon na ngayon at ilang oras na lamang ay darating na ang tunay kong pamilya pati na rin ang mga magulang ni Rafael ay pupunta rin dito mamaya.

Napapatawa namang tinitingnan ako ni Rafael ngayon.

"Don't worry, my wife. Hindi ka nila kakainin ng buhay. Naandito lang ako..." He said huskily while kissing me on my neck.

Nakayakap na kasi ito sa akin at hinahalikan ako nito sa aking leeg. Umalis naman ako sa pagkakayapos nito sa akin at hinarap siya.

"Ayos na ba lahat-lahat?" I asked him worriedly.

"Yes the preparations is alright. I thought you're nervous, pero ba't nag-aalala ka pa yata sa kakainin nila?" He asked me while laughing.

"Rafael naman, e." I said while pouting.

Pero ang ginawa lang nito sa akin ay nagnakaw muli ito nang halik sa aking labi. Mabuti na lang dahil dalawa lang kaming naandito sa kwarto. Ang anak naman namin ay nasa kwarto nito, kasama si Clarie. Si Clarie muna ang pinagbantay ko, dahil naglalaro lang naman ang anak ko roon.

"Rafael, ano ang sasabihin ko sa kanila, pag nalaman nila na ako yung anak nilang matagal nang patay?" I asked him nervously.

Niyakap naman ako nito at hinalikan sa aking ulo.

"Just be yourself, my wife. I'm always here beside you and your son."

"Thank you, Rafael..."

"You're welcome, my wife. I love you...-"

Nagulat naman ako nang ihiga niya ako sa kama at dinaganan ako nito.

"Rafael...!" Hiyaw kong sabi sa kaniya.

Mabuti na lang, sound proof itong kwartong ito.

"I just can't resist your charming, my wife." He said huskily.

Nakita ko naman itong lumunok habang nilalandas nito ang kanang kamay nito sa aking mukha.

"Maliligo pa ako...-"

Pero hindi na ako nito pinatapos pa dahil hinalikan ako nito torridly. Kaya hindi ko naman mapigilang tumugon sa halik nito.

Ilang minuto na gano'n ang ginawa namin ni Rafael. Mabuti na lang dahil ganoon lang ang ginawa namin at wala nang ginawang kababalaghan pa.

"Rafael alas singko na. Maliligo pa ako..."

Nakayapos lang kasi ito sa akin at ako naman ay ganoon din ang ginagawa.

"Okay, sabay tayong maligo."

Kaya naman kumalas na ako sa yakap nito at umupo.

"Ikaw na maunang maligo, papaliguan ko pa ang Zandrick ko." Sabi ko naman habang tumatayo na sa pagkaka-upo.

Wala naman itong nagawa pa at tiningnan lang ako nito nang namumungay ang mga mata. Tumayo rin naman ito at yinakap ulit ako.

"Sa araw na ito, ilang beses mo ako yinayakap, Rafael?" Tanong ko naman sa kaniya, dahil hindi ko narin mabilang kong pang ilan na ito.

Kanina pa ito ng umaga at hindi na ako nito hinihiwalayan pa.

Tumawa lang naman ito sa akin at mas lalo pang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin.

The Painful Love Of Therese (GSS #1 COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon