The Painful Love Of Therese (GSS #1 COMPLETED)

Chapter 30

Investigate

Hinahapo naman akong natapos sa lahat ng mga ibinato kong tanong kay Rafael. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko kaya nasabi ko ang lahat ng iyon sa kaniya. Hindi naman kasi talaga ako ganito dati, siguro sa bugso na rin ng nararamdaman ko ngayon. Pati sa halo-halong emosiyon, mula sa narinig ko na matutuloy pa rin ang kasal at itong lagnat ko.

Ngayon ay tinitingnan ko na si Rafael sa kaniyang mga mata. At hanggang ngayon ay hindi pa rin ito nagsasalita. Totoo ba ang lahat ng mga tanong ko sa kaniya? Bakit hindi man lang siya makapag salita?

"Why are you not answering me? So it's true, that you're using me. Tell me, Rafael. I want to hear your side," sabi ko habang lumalayo naman sa kaniya.

Habang tumatagal na hindi siya nagsasalita, mas lalo lang akong nasasaktan. Ang sakit na kahit sa ganitong paraan ay parang hindi man lang siya natinag sa mga naging tanong ko sa kaniya. Sobrang saya namim kahapon, tapos ngayon bigla na lamang iyong nawala.

Gusto ko mang pakinggan ang mga sasabihin nito, pero ayoko namang mas lumapit pa siya sa akin. Ayokong masaktan nang harap-harapan. Hindi ko pa kaya. Pero kalahati ng puso't utak ko ay gusto ring mapakinggan ang side ni Rafael.

"Isabelle, siguro ito na 'yong kinatatakutan mo. Is this will be the end of the pleasures and enjoyment in your life?'

Masama man ang pakiramdam, dahil hindi pa bumababa ang lagnat ko ay bumaba at umalis na ako sa kama niya. Pagkatayo ko naman ay naramdaman kong nahihilo pa rin ako dahil sa lagnat, kaya muntikan na akong ma out of balance. Mabuti na lang ay nahawakan kaagad ako ni Rafael sa aking baywang, kung hindi ay natumba na sana ako ngayon.

"Therese, go back now on the bed. You're still weak."

Inalis ko naman ang pagkakahawak sa akin ni Rafael at lumayo pa nang lumayo sa kaniya. At tiningnan siya nang sobrang sama.

"Yes, I'm still weak inside and out, Rafael," I said in a low voice and now I'm sobbing.

Kahit ako ay hindi ko na rin marinig ang mga sinasabi ko sa kaniya. Ayoko mang umiyak sa harapan niya, pero hindi ko talaga makayanan. Dahil mas lalo lang sasakit, kung pipigilan kong umiyak.

Lumapit naman ito sa akin, pero umatras pa ako nang umatras sa kaniya.

"Diyan ka lang!" I stopped him in a warning voice and my voice is still in cracked.

"You can't even answer my questions to you, tapos lalapit ka na lang bigla. F*ck you, Rafael," I added and cursed him so hard.

Nagulat naman ito sa ibinatong mura ko sa kaniya. 'Bakit hindi ba siya makapaniwala na puwede ko siyang murahin?'

"Fuck you...-" I cursed him again.

Napahilamos na lamang ito sa kaniyang mukha at para bang gulong-gulo na ito at nahihirapan.

"Therese...," pagsusumamo niyang tawag sa akin.

"Don't call me in that name, Rafael," I warning him.

"Kaya ba mabilis lang ang paglapit mo sa akin kasi..., Therese rin ang pangalan ko. Pina-paikot mo lang ba ako at pinipikot, Rafael?" I added and asked him painfully.

"No...," he said wearily.

"Then why can't you answers my questions to you. I'm waiting here, Rafael," I said and still sobbing.

Lumapit naman ito sa akin at niyakap ako nito nang sobrang higpit. Para bang ayaw niya na akong pakawalan muli.

"I don't know where I need to start. But please, trust me. I love you. And I'm not using you. Therese. Totoo lahat ng pinapakita ko sa 'yo. And I'll not marrying Ellaina. Ikaw ang gusto kong pakasalan," he said in a low voice to give me an assurance.