The Painful Love Of Therese (GSS #1 COMPLETED)

Chapter 44

Painful

Mas lalo ko namang nakita ang pagkunot ng noo nito sa akin at tiningnan pa lalo ako nito ng may pagtataka sa kaniyang mga mata.

"Nasarapan? What are you talking about...? Sa 'yo lang ako nasarapan, Therese." He said huskily.

Napanganga naman ako sa sinabi niya. Kaya naman hindi ko mapigilang ibato sa kaniya ang unan na nasa gilid ko. Pero mabilis itong kumilos kaya nasalo niya ito kaagad.

"We're not playing around here, Rafael. Don't deny it, I heard the moans and groans of Ms. Ellaina. The pleasures that you gave to her." I said painfully.

"Fuck! I don't know, what are you talking about. My phone was missing that time. Kaya hindi kita matawagan, you don't have social media too. So, I can't contact you. At walang nangyari sa amin ni Ellaina. We're in a separate room. I didn't try to makes some ways to call you, because I have a problems that time, Therese. At susurpresahin na lang sana kita pag dumating kaagad ako. But I'm the one who surprised, 'caused Javier called me and you're missing for two days. Tapos ngayon malalaman ko na, he helped you, kaya hindi kita mahanap kaagad." He said frustratedly and gasping for some air. "So, why did you do this to me. Anong kasalanan ko para magtago ka sa 'kin ng ilang taon. Anong kasalanan ko sa inyong lahat. Mahal na mahal kita, Therese. You're the only woman in my heart...," he said wearily while his voice cracked.

Nakita ko namang ginulo nito ang buhok niya, at sobra itong hinihingal sa kaniyang mga sinabi. Nakita ko rin ang pamamasa ng mga mata nito ngayon. At ngayon ko lang din napansin na ang clean cut na palagi nitong gupit ay mahaba na. Na mas lalong nagpabagay sa itsura niya ngayon.

Pinunasan ko naman ulit ang mga tumulong luha sa aking pisngi at tiningnan siya nang maigi.

"Kung walang nangyari sa inyo, bakit niya ginawa 'yon?" I asked him furiously.

"I don't know, we'll know that, if we go back in Manila now." He said in baritone and angrily

"Shit, Ellaina! What did you do!" He whispered but I heard it.

"Ikaw na lang, hindi ako sasama sa 'yo. And I want to annul our marriage, as soon as possible!" I strongly said.

Napatawa naman ito sa sinabi ko, pero may halong sakit at galit ang pagtawa nito ngayon.

"No! I'm almost crazy just to find you. Now, that I finally found you, you'll say this to me, huh! Four years, Therese. Four years is enough. Please come back to me now." He said frustratedly while begging.

Tumayo naman ito at mas ginulo pa ang buhok niya. Umiiyak na ito na para bang wala na siyang paki kung may makakita mang umiiyak siya. Oo sa oras na ito, sobrang kaming nasasaktan na dalawa. Naglakad naman ito papalapit sa akin at tumabi sa inuupuan ko. Hindi naman ako gumalaw sa pagkakaupo ko, pero nagulat naman ako nang bigla niya akong ipaharap sa kaniya, nang may pag-iingat.

"Please, my wife. I'm begging, please come back to me now." He said pleadingly while sobbing.

Nakita ko naman ang mga tumulong luha sa pisngi nito, para siguro hindi ko makita ang pag-iyak nito ay yinakap niya na lang ako nang sobrang higpit. Hinaplos haplos naman nito ang buhok ko at bumubulong na balikan ko na siya.

Hindi ko naman maipaliwanag lahat nang nararamdaman ko ngayon. Saya dahil naandito si Rafael ngayon sa aking tabi na yakap-yakap ako. At pait dahil bakit ginawa iyon ng kapatid ko sa akin. 'Gagawin niya pa rin kaya iyon sa akin, kahit alam niyang buhay ang kapatid niya?'

Humiwalay naman ito sa pagkakayakap sa akin at tiningnan ako sa mata.

"Just be with me my wife, we'll start a new chapter again." He said wearily now.