Multi: Karan
Ona daha sıkı sarılırken artık ağlamam durmuştu. Beni saran kolları, dünyada en mutlu olduğum yerdi. Saçlarımdan öpen dudakları beni çok iyi hissettiriyor, tüm dertlerimi unutturuyordu. Gerçek dünyaya dönmek istemiyordum. Ama maalesef bu odadan çıkacaktık. Çıkmasak ne olurdu ki? Odaya yemek söylerdik. Banyo vardı, televizyon, playstation vardı. Burada uzun bir süre Karan'la kalabilirdim. Acaba o sıkılır mıydı? Gerçi bende sıkılırdım, saçmalıyordum. Ama hayaldi işte. Tek istediğim bu aile meselelerinden kurtulmaktı. İki babamı da, annemi de, Barın'ı da görmek istemiyordum. Karan'la ve arkadaşlarımla mutlu bir ömür istiyordum ama beni rahat bırakmıyorlardı.
Başımı kaldırıp Karan'a baktığımda o da bana bakıp gülümsedi. Başkasıyla öpüştüğümü sanmıştı, ama yine de bana iyi davranıyordu.
"Ben kimseyle öpüşmedim Karan. O beni öptü" dediğimde gülümseyişi yüzünden silindi.
"Ama ben iteledim" diye de ekledim. Ah birde tokat atmalıydım. İçimde kalmıştı ve kesinlikle haketmişti.
Sakince "Sana güvenmediğim için özür dilerim. Bir an gözüm döndü" dediğinde ona yaklaşıp dudaklarına bir öpücük kondurdum. Yani bende olsam şüphelenirdim. Haklıydı. Hem gitmemişti de. Gitse beni dinlemeden gittiği için onu suçlardım ama o gitmemişti, belli ki gidememişti.
"Şimdi çıkacağız ve bana o şerefsizi göstereceksin" dediğinde "Ya kavgaya hiç gerek yok" dedim.
"Bugün vurduğun üçüncü kişi olacak yoksa" diye de ekledim. Yani bir günde üç kişi çok fazlaydı. Önce doktor Emre, sonra kapıdaki izbandut, şimdi de Aras mı? Aras'ı ben kendim dövecektim.
"Rujunu benden başkası bozamaz" dediğinde güldüm. Ne diyebilirdim ki? Aslında bir kız Karan'ı öpmeye çalışsa bende ona dalardım.
"Poyraz ne dedi?" dediğinde gülüşüm soldu. Acaba annem mi beni görmek istemişti? Kendisi neden karşıma çıkmamıştı? Aklımdaki sorular tükenmek bilmiyordu.
"Annem onunlaymış" derken ona bakmıyordum, başımı yine göğsüne yaslamıştım. Çok yüzsüzlerdi.
"Beni evine götürmek istedi, ama ben gitmek istemedim"
"Peki ne yapacaksın?" diye sorduğunda düşündüm. Cidden ne yapacaktım? Gidip annemle görüşmeli miydim? Yoksa ikisini de hayatıma sokmamalı mıydım? Barın'ı ve babamı hayatımdan çıkarıyordum. Biyolojik anne ve babamı hayatıma almalı mıydım? Birinden kurtuldum derken biri gelmişti. Onlarla asla yaşamazdım. Ama gidip yüzleşmeli miydim karar veremiyordum.
"Sence ne yapmalıyım?" diye sordum. Acaba o ne düşünüyordu?
"Bence git anneni gör" dediğinde bakışlarımı ona çevirdim. Neden böyle demişti ki? Direk yüzleşmem gerektiğini mi düşünüyordu? Şu an ondan başkasını yanımda istemiyordum.
Başımı tekrar göğsüne yaslayıp "Bilmiyorum" diye mırıldandım. Bu gece iyi bir uyku çekmem gerekiyordu. Sonra sakin kafayla düşünür, karar verirdim.
Birlikte kalkıp odadan çıktıktan sonra Karan'ın elini tuttum. Bu gece burada kalacaktık ama biraz Eda'yla takılmak için çıkmıştık. Sevgilim ve ben, sevgilimin eski sevgilisiyle takılacaktık. Modern falan olmak istemiyordum. Ama onlar eski arkadaştı ve hala da arkadaştılar, ne yapabilirdim ki? Eda ısrar etmese odadan da çıkmazdık. Barda da görünmem iyi olurdu. Millet bir nerede olduğunun farkına varsındı.
Üstümde ince askılı bir elbise vardı. Locamızda bir çocukla oturan Eda'yı gördüğümüzde yanına gittik. İyi en azından birisiyle gelmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nefret Dolusu Sevgiler
Ficção Adolescente*Şiddet içerir. Aşk nedir bilmeyen, hislerinin ne olduğunu anlayamayan iki insan... Sadist abisinden gördüğü ağır şiddete rağmen hayata tutunmaya çalışan Mehir ve nefret ettiği Mehir'in aslında ne kadar masum olduğunu anlayan Karan'ın hikayesi. Zat...
