NAMÜTENAHİ (FİNAL)

15.Bölüm

Bölüm Şarkısı= Pera( Kaçmak ne mümkün)

Kaçmak ne mümkün
Gizlensem hep
Saklansam da ne mümkün
Aşk yine bulur beni

Kaçmak ne mümkün
Bulunca beni
Görünce belki sevmen mümkün
Benim seni sevdiğim gibi...

Sabah Büşra, Kübra ve Damla odama girip üstüme atlayınca yeni yılın ilk sabahında üzerimdeki ağırlıkla uyanmıştım. Başım çatlıyordu ve üstümdeki kızlardan dolayı sanırım felç geçirmiş olabilirdim.

" Ahh! Kalkın lan üstümden. Of başım çatlıyor."

"Günaydıııın kendini rezil eden ve bütün gece Gökalp'e yapışan Zeyno."

Büşra'nın söyledikleriyle diğerleri kahkaha atarken şaşkınlıkla onlara bakıyordum.

"Ne?"

"Ah Zeynep Abla. Dün neler yaptın hatırlamıyor musun?"

Gözlerim yerinden çıkacak kadar açılmışken onlara şaşkınlıkla bakıyordum. Ne yapmıştım ki? Ah doğru Gökalp'in içkisini içmiştim ama sadece o kadar..

Sadece o kadardı değil mi?

Başka bir şey mi yapmıştım? Ne yapmıştım? Ah çıldıracağım neden cevap vermiyor bunlar?

"Cevap verinsene?"

Kızlar şaşırarak bana baktılar.

"Neye? Ne diyorsun Zeyno?"

"Ne yaptım ben dün? Onu soruyorum."

Büşra kafama vurdu.

"Salak mısın sormadın ki? Şimdi sordun daha. İyice uçtun sen ha!"

Gözlerimi devirerek cevap istercesine onlara bakınca hepsi yatağıma oturup hevesle dün gece yaptıklarımı anlatırken her söyledikleri cümleyle şoka giriyordum. Aklımda bölük pörçük yaptıklarımı hatırlamış ve yaptığım tüm saçmalıklar yüzüme vurulmuştu. Aptaldım. Ne diye bilmediğim şeyi kafama dikiyordum ki?

Kübra hala gülerek yaşananları anlatırken beynime hücum eden dün akşamın görüntüleri net bir şekilde oturdu. Önce ayağa kalkıp sahnede şarkı söyleyenlere bağırmam, Gökalp'in beni lavaboya zorla götürmesi, içeride kendi yansımamdan korkup çığlık atmam, terasta Gökalp'in bedenine yapışıp saçma sapan şeyler söylemem, beni arabaya bindirmesi ve eve getirmesi...

En büyük şoku beynimin bana hatırlattığı son anıyla yaşadım. Gökalp'i öpmüştüm! Ben onu öpmüştüm! Gözlerim iri iri açılmış, ellerim dudaklarımda öylece kalakalmıştım. Kızların ne dediklerini duymuyordum bile! Benim donmuş halimi farketmeleri kısa sürdü. Büşra kolumu sarsarken aklımda hala Gökalp'in sesi yankılanıyordu.

"Çok güzelsin." demişti. Benim onu öpme girişimimden çok onun bana karşılık vermesiydi beni şaşırtan. Kendimden böyle bir şeyi ayıkken de yapmak için düşündüğümden bunu yapmama şaşırmamıştım. Tamam ben onu öptüm ama o neden bana karşılık verdi? İnsan sevmediği birini öpüp, ona iltifat eder miydi hiç?

Düşüncelerimi bölen Damla'nın beni yataktan atmasıydı. Evet bu aptal kız beni yataktan atmış ve mahçupca bana bakıyordu.

"Özür dilerim Zeynep abla ama kendinde değil gibiydin. Seslendik o kadar, hatta Büşra abla bir kaç kez sana vurdu ama tepki vermedin. Son çare seni yataktan attım."

Huysuzca homurdandım.

"İyi halt ettin."

Büşra ayağının altında boylu boyunca uzanan beni ayağıyla dürtünce huysuz bakışlarımı ona çevirdim.