NAMÜTENAHİ (FİNAL)

33. Bölüm

Selamlar, biraz geciktim sınavlara çalışıyorum. Herkese keyifli okumalar dilerim.

Oy ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum çiçeklerim.

Zeynep hafifçe geri çekildi. Gözleri genç adamın gözlerine kenetliyken dolu dolu baktığını görünce içi sızladı. Ne yapacağını bilememenin şaşkınlığıyla baktı bir süre. Gökalp'in sabırsızca beklediğinin farkında olsa da sustu. Düşündü..

"Gökalp.." dedi fısıltıyla. Alnını genç adamın alnına yasladı. "Evliliğimiz boyunca yaptıklarını başına kalkacağım!"

Gökalp önce afalladı. Sonra gözlerini irice açarak karısına baktı. Zeynep onu affetmiş miydi? Kalbindeki sızı genç kızın sözleriyle silinip giderken sertçe yutkundu. Yüzündeki gülümsemenin farkında bile değilken karısının yanaklarına ellerini yerleştirip kendine çekti ve dudaklarını birleştirdi. Ah bu dudaklara ne zamandır hasret kalmıştı..

Kana kana içti. Birbirlerinin nefesinde soluklanıp içlerindeki özlemi doyasıya giderdiler bir süre. Ayrıldıklarında ikisi de nefes nefeseydi. Zeynep dudaklarını ısırınca genç adam yaklaşıp sert bir öpücük daha kondurdu.

"Beni affettin! Beni affettin Zeynep.. Öyle umutsuzdum ki. Çaresizce gelip peşinden koşturduğumda beni görmezden gelmen, bir kez olsun bana bakmaman, ifadesiz ve umursamaz tavrın yüzünden deli olacağımı düşündüm. Ah güzelim beni fena süründürdün. Ben hiç kimsenin peşinden böyle acizce koşmadım, sevgi dilenmedim.. " durdu. Bir kez daha öptü genç kızı yumuşakça.

Yüzündeki tebessümle devam etti. "Karanfil çiçeğim.. Peşinden koşmaya, sürünmeye de razıyım. Senden gelen her şey kabulüm ama bir daha gözlerini benden esirgeme Zeynep. Bir yabancıymışım gibi bakma ya da bana.."

Zeynep burukça gülümsedi. "Canım çok acıdı. Ben seni uzaktan severken bile böyle acı çekmemiştim Gökalp."

Genç adam acıyla yutkundu. Karısının yanağını okşarken tekrar tekrar fısıldadı. "Özür dilerim.. Özür dilerim.. Özür dilerim.. Ne yapsan, ne söylesen haklısın. Sana asla öyle davranmamalıydım! Aptallık ettim." dedi pişmanlıkla ve acıyla dolu bir sesle.

"Cezan yeni başlıyor. Bundan sonra sana çektireceklerimden korksan iyi edersin." diyen Zeynep'le burukça gülümsedi.

"Cezama razıyım. Sen yanımda ol, bana böyle güzel bak da.." gözleri birbirine kilitlenmişti.

"Boy boy çocuk yapıp gece nöbetini sana devredeceğim! Her birinin beziymiş, uykusuymuş, diş çıkarmasıymış falan hepsini sana bırakacağım. Bakalım o zaman da böyle konuşabilecek misin?" dedi tehditkarca.

Gökalp dolu dolu bir kahkaha attı. En son ne zaman böyle güldüğünü bile hatırlamıyordu. Kollarını karısının beline dolarken onu bir çırpıda altına aldı ve genç kızın nefesini kesti.

"Çocukları yaparken bana ihtiyacın olacak bebeğim ama biz henüz bir çalışmaya bile girişemedik." diyerek Zeynep'in boynuna yöneldi.

Genç kız eliyle onun saçlarını çekiştirip kafasını itince ona baktı. "Sen ancak rüyanda görürsün onu. Edepsiz! Seni yanıma yaklaştıracağımı mı düşündün gerçekten?" diye sordu ciddiyetle.

Gökalp şaşkınca kendisine bakarken gülmemek için kendisini zor tuttu. Ne kadar da tatlıydı? İstemsizce hızlanan kalbinin atışlarını sanki genç adam duyacakmış gibi hissediyordu. Hıçkırdı!

Gökalp, Zeynep'in hıçkırmasıyla şaşkın halinden sıyrılıp genç kızın dudaklarına yapıştı. Sert bir öpücüğün ardından biraz geri çekildi.