NAMÜTENAHİ (FİNAL)

39. Bölüm

Selamlar, ben geldim. Herkese keyifli okumalar dilerim. Oy ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum canlarım.

Bölüm şarkısı=Bilal Sonses, Öpesim var

2 Hafta Sonra

Akşam için giyecek bir kıyafet ayarlarken aslında hâlâ gitsek mi gitmesek mi diye düşünüyordum. Tatilden döneli iki hafta olmuştu ve Gökalp'e söylediğim arkadaşlarıyla tanışma isteğim hiç mi hiç kalmamıştı. Ancak akşam kafe-bar tarzı bir yerde buluşma kararı almışlardı. Gökalp bana akşam için hazırlanmamı söylediğinden beri ne giyeceğimi düşünüyordum. Gidesim yoktu. Neden birden durgunlaştığımı da anlayamıyordum. Sonuçta ben istemiştim arkadaşlarıyla tanışmayı.
Gökalp eski arkadaşlarıyla konuşmayı kesmişti ancak benim yüzümden şimdi onlarla tekrar görüşmeye başlayacaktı.

Yatağa oturdum. Elime telefonu alıp kocamı ararken neden birden karar değiştirdiğimi sargulamamasını diliyordum. "Alo, sevgilim."

"Gökalp, ne yapıyorsun?" diye sordum. Eğer derse girecekse hızla söyleyip kurtulacaktım.

"Dersten çıktım şimdi. Kahve içiyorum. Sen?"

"Afiyet olsun canım. Ben de eve geleli bir saat oldu... Şey Gökalp.." sona doğru sesim kısılmıştı.

"Efendim güzelim." dedi.

"Akşam arkadaşlarınla buluşacaktık ya.. Gitmesek olmaz mı?" derken mahcuptum.

"Sen bilirsin canım. Ben zaten gitmeye hevesli değilim. Sen istiyorsun diye ayarlamıştım." dedi sakince.

"Ayıp olmaz mı?" diye mırıldandım.

"Olmaz. Takma kafana güzelim. Son ders kaldı, sonra eve geleceğim. Bir şey lazım mı?"

"Yok, mantı yapmıştık ya zaten annemlerle. Onu buzluktan çıkarıp haşlayacağım. Börek yaparım bir de. Başka bir şey ister misin?" diye sordum.

"Kendini yorma Zeynep. Mantı varmış işte, hiç börekle falan uğraşma." iç çektim.

Derse girmek için telefonu kapattığında aşağı inip börek yapmaya koyuldum. Fırına attığım börek pişerken salata da yaptım yanına. O sırada kızlar face time arayınca elimi kağıt havluya silip açtım.

"Selam kızlar."

"Selam, ne yemek yapıyorsun Zeyno?" diyen Büşra'ya yaptığım yemekleri söyledim.

Bahar bir anda atıldı. "Biz yemeğe çıkacağız Poyraz'la." Hiç kimse konuşmadı bir kaç saniye.

"Sevgili misiniz?" diyen Kübra şaşkınca mırıldandı.

"Hayır, öyle değil! Arkadaşça bir buluşma olacak." hemen savunmaya geçen Bahar'a aynı anda gözlerimizi kısarak baktık.

"Abimi kullanıyor kendisi!" diye araya giren Damla, ilk kez konuşmuştu.

"Sakince konuşabilir miyiz? Öyle değil." derken sitemliydi Bahar. Ne oluyordu?

"Sorun ne?" duygularıma tercüman olan Büşra'nın sorusu ile sessizlik oluştu. Nihayet Damla konuşunca hepimiz onu dinlemeye başlamıştık.

"Abim, Bahar ablaya Baran'ı unutması için destek olacakmış. Bu sürede arkadaşça yanında olacak, eğer Baran'ı unutursa ve kendisini severse bir ilişkiye başlayacaklarmış. Sevmezse de abim bir daha Bahar ablanın karşısına bile çıkmayacak ve rahatsız etmeyecekmiş. Yani resmen kullanılıp atılacak! Çünkü Bahar abla asla abimi sevmeyecek!" öfkeliydi. Sinirli ve üzgünce bakıyordu gözleri.