Aşk mı İntikam mı?

19- Parti Söylentisi/Kavga/Hastalık

-19-

“Bu harika olacak!”

Lara ellerini çırparken tek nefeste soludu. Gözleri ışıldamaya başlamıştı. Hâlâ eski Lara'ydı. Parti kelimesini duyar duymaz sıyıran Lara'dan bahsediyorum elbette. Ancak onun bu çocuksu hallerini çok sevsemde gözlerimi devirmekle yetindim. Aras da pek olumlu bakışlar atmıyordu.

Lara, Aras'ın ellerinden
tutarken dudaklarını araladı hafifçe. “Başak'a zaten bakıcısı bakıyor canım. Stres yapmana gerek yok ki.” Şu parti konusu açıldığından beri, Gece ile birlikte ikisinin tartışmasını dinliyorduk.

“Sen ilgili bir anne olmayabilirsin
ama ben çocuğumu önemsiyorum Lara!”

Aras, hiç beklemediğim
bir anda böyle bir çıkışta bulunduğunda, dudaklarım şaşkınlıktan aralandı. Gözlerim hafifçe büyüdü. İşte bunu hiçbirimiz beklemiyorduk. Tartışmanın büyüyeceğini sezdiğimde “Hey!” diye bağırdım. Ancak kıvılcımlar çoktan alevlenmişti bile.

“Ne demek ilgili bir anne değilim? Aras, ne demeye çalışıyorsun?”

“Hâlâ o eski Larasın.
Parti lafını duyar
duymaz hiçbir şeyi umursamayan tavrından bahsediyorum! Çocuk gibi davranmayı ne zaman keseceksin Lara? Başak'tan bir farkın yok cidden. Senin bir çocuğun var Lara! Onunla ilgilenmen gerekirken,
partilerde sürtemezsin!”

Aras koltuğun
karşısına geçip bağırmaya başladığında, Gece “Abi! Yavaş gel!” diye bir uyarıda bulundu. Ama şuan ikimizi de umursayan yoktu.

“Ben Başakla zaten ilgileniyorum!”

Lara'nın ses tonu
da gayet sinirli çıkmıştı ancak son kelimesine doğru sesinin titrediğini fark etmiştim. Umarım ağlamazdı.

“İlgilenmek sadece
Başak'ıuyutup, yemek
yedirmek değil Lara. Dediğin gibi, onu bakıcı da
yapıyor. Sen... Sen onunla yeterince vakit geçirmiyorsun bile. Onu senden daha az görmeme rağmen, onunla daha çok ben ilgileniyorum! Onu sevip sevmediğinden şüphelenmeye başladım. Sevseydin, ilgilenirdin!”

Lara'nın gözlerinin
yanmaya başladığını, sürekli olarak yukarı bakmasından anlamıştım. Sinirliydi de üstelik.

“Bu kadarı fazla.”

Donuk çıkan sesi birazdan ağlayacağına işaretti. Ağlasa yeriydi de zaten. Bu kadar üzerine gidilmesi onu çok kırmıştı. Kim olsa kırılırdı. Oturduğu yerden kalktıktan sonra, hızlı adımlarla merdivenlere yöneldi. Her zaman kardeşim bildiğim ancak birkaç dakika öncesinde her boku batıran Aras ise söylediklerinin yeni farkına varmış olacak ki oturduğu koltuktan fırladı ancak Lara'nın peşinden gitmesine izin vermedim. Bir şey diyecek oldu ancak izin vermedim.

“Şimdi o lanet
çeneni kapa! Onunla ben ilgilenirim.”

“Lara!” diye seslenerek
peşinden gittiğimde, merdivenlerin sonunda yakalamıştım.

“Suyla, beni rahat bırak.”

Yüzüme bile bakmadan koridorun sonundaki yatak odasına girdiğinde dolabının önüne geçti. Aklıma gelen şeyle gözlerim birden büyürken Lara'nın kolunu kavradım.

“Dur! Dur! Dur bir
dakika! Sakın bana
bavullarını falan alacağını söyleme?”

“Saçmalama.” Umarsızca
beni yanıtlarken içim bir nebze olsun rahatlamıştı. O sırada elindeki pijama takımı dikkatimi çekti.

“Peki bunlar ne için?”

“Geceyi Başak'la, onun
odasında, geçireceğim.”

Benimle pek ilgilenmeden
diğer gerekli eşyalarını toparladı. Daha sonrasında eşyalarını alıp Başak'ın odasına geçti. Bende arkasından içeri girdiğimde, kapının kilidini çevirdi. Beşiğin yakınındaki kanepeye oturup ağlamaya başladığında, daha fazla dayanamamıştı.