Aşk mı İntikam mı?

12- İlk Ders; Yüzme

Multimedia: Suyla ve Gece

-12-

“Değişimine!”

Kadehlerimizi kaldırırken, benim için dileklerde bulundular. Sadece
dudaklarımı yukarı
kıvırdım. “Değişimime.” dedikten sonra bardağımı dikledim bende. 

Gerçekten değişiyor gibiydim. Beni bilenler bilirdi. En fazla üç bardak bile içemeden kafası uçan bir kızım. Ya da kızdım. Saatlerdir kaç shot yaptığımı hatırlamıyordum bile. Ve şuan kafam ayıktı.
Hissedebiliyordum.
Belki içki bile bana acıyordu. Beni sarhoş etmiyordu. Kendi kendime gülümsedikten sonra bir hah sesi çıkardım. Saçmaladığımı da o zaman fark etmiştim.

“Gerçekten çok güzel gözüküyorsun.” dedi Aras. Tam teşekkür ediyordum ki, aklıma Lara ve ona verdiğim söz geldi. Söz sözdür. Teşekkür etmek bir yana gülümsemek bile yok Su. Bunu sakın unutma. “İyi.” dedim sadece. Aras, bana bakakalırken, Lara ise beni tebrik edermişcesine gülümsüyordu. İlk adım başarılı Suyla.

Lara, “Artık gidelim mi?” diye sorduğunda kafamı olumsuz anlamda salladım. Gitmek istemiyordum. Burası eğlenceliydi. Yani önceden gelseydim kesinlikle nefret edebileceğim bir yer olurdu. Belki de küçük bir çocuğun kalmak istemediği bir yerde yaptığının aynını yapardım. Yanında olan annesine gitmek için uyguladığı baskıları. Ama şuan kulağa tuhaf gelebilecek derecede eğleniyordum burada. Ve gitmek hiçte kulağa hoş bir fikirmiş gibi gelmiyordu.

“Siz kalkabilirsiniz. Ben kalacağım.”

Lara'nın kalkmak istediğini biliyordum. Ama beni yalnız bırakmayacağından da
emindim. Bir shot daha
yaptım. O sırada Gece, “Siz gidebilirsiniz. Ben ona eve
kadar eşlik ederim.” dedi. Bir dakika. Zaten Gece bir süreliğine benimle kalacaktı. Her halikûlarda benimle gelecekti yani.

Aras ve Lara, Gece'nin teklifini kabul ettiler. Bana sarıldıktan sonra bize gülümseyip bardan ayrıldılar. Örnek çift. Erkeklerden nefret etmeyi savunduğum zamanlarda bile bazen, yani çok nadiren, Aras gibi bir erkek arkadaşı arzulardım. Lara şanslıydı.

Ben ise...

Gülmeye başladım.

Ben bu Dünya'da ki en bok kişiye çatmıştım sanırsam. En ucubesine.

Kim bilir şuan ne yapıyordu? Belki de Denizle birlikteydi. Belki de şuan onu bile başka bir kızla aldatıyordu.

Deniz'in, yüzsüz bir kız olduğunu anlamam uzun sürmemişti. O inandığını sandığı, aptal duyguya, aşka... O aptal duyguya inanıp, Burak'ın peşine takılmıştı. Burak'ın umrunda olup olmadığından emin bile değildim. Burak beni hiç umursamamıştı. O kimseyi umursamıyordu. Onu umursayacağı konusunda da şüpheliydim.

Bir shot daha yaptıktan
sonra acı bir şekilde gülümsedim. Beni ilgilendirmiyorlardı.
Her ikisi de. Her ikisi de umrumda bile değildi. Bundan sonra sadece intikam için nefes alacaktım. Bir de gerçek dostlarım için.

Barmen, bir bardak daha uzatırken Gece, barmeni durdurdu. Hırlayarak ona baktığımda bileğimden tutup, çıkışa doğru ilerlememi sağladı. Çok kalabalık olan sokak fazlasıyla renkli görünüyordu. Ondan kurtulmak için tüm gücümü topladım. Bileğimi çektikten sonra gittiğimiz yolun tersi tarafından yürümeye başladım.

Aniden tekrar geri çekildiğimde, inledikten sonra
“Bırak kolumu!” diye
çığırdım. Beni salladığı pek söylenemezdi. “Kolumu bırak!” diye direnirken biraz gevşeti.

“Neden zorla bileğimi kavrıyorsun?” diye
tısladığımda saçlarını geriye doğru salladı.

“Çünkü sen bu değilsin!” dediğinde kahkaha atmaya başladım. “Diye iddia etti, beni birkaç günden beri tanıyan çocuk!”