Aşk mı İntikam mı?

22- Yıllar Sonra Bir İlk

Multimedia:Burak

Bölüm Şarkıları: •Otelia-Blionera
•David Guetta- Lovers on the Sun
•David Guetta ft. Sia- Titanium
•AronChupa- I'm an Albatraoz
•Jason Derulo- Wiggle
•Only You

Arabadan indiğimiz zaman müzik seslerini duyabiliyordum. Derin bir nefes aldım. Mekan aynıydı yine. Her zamanki yaptıkları gibi, yine Canlarda kutlanacaklardı. Buraya ilk defa gelmiyordum. Yıllar önce de kötü bir tecrübe yaşamıştım.

Gece, girmem için kolunu uzattığında çok sakin kalmaya çalışıyordum. Kolumu uzattığımda, tatmin olmuşcasına gülümsüyordu. Adım adım ilerliyorken, yıllar öncesini hatırladım.

Benim evimden biraz daha büyük bir villanın bahçesinde duruyorduk. Havuzu, terası, kamelyası... Yani kısacası burası harikaydı.

Kafamı hafifçe iki yana sallayarak o iğrenç geçmişimden kurtulmaya çalıştım. Gece'nin kolunda ilerliyorken, birkaç kişinin dikkatini çekmiştik bile. Kızlar bana yiyecekmiş gibi bakmaya başladığında, gram gülümsemiyordum.

Gece, bakışlarını bana hiç çevirmeden, “Kendini kastığını hissedebiliyorum.” diye fısıldadı. Ona bakmadan yürümeye devam ettim. Kendimi kastığımın bende fark etmiştim. Ancak elimde olan bir şey değildi.

Yuvarlak bir kokteyl masasının yanında durduğumuzda, kendimi hala pek rahat hissetmiyordum. Üzerimde ya da üzerimizdeki yoğun bakışları fark etmemek aptallık olurdu. “Burası... Fazla rahatsız edici.” dedikten sonra yüzümü buruşturdum.

“Sanırım sana daha önce söylediklerim doğru çıkıyor.” derken çapkın çapkın sırıtıyordu. Haklı çıkmaya da bayılıyordu bay bilmiş!

Bana daha önce söylediklerini hatırlamaya çalıştım. Kafamı biraz zorlayınca aklıma gelmişti. Kendimi gülümsememek için zorluyorken, iç yanağımı ısırmaya karar verdim. Bana dikkat çekeceğimizden bahsetmişti. Dış görüntüm Suyla'yı andırıyordu zaten. Göz ve saç rengimden farklıydı tek.

“Önceleri sana baktıklarında Suyla'yı düşünebilirler. Ancak daha sonra koluna girmiş olan varlığı fark edecekler ve gözler bana odaklanacak.Belki de gecenin en dikkat çeken çifti biz oluruz, ha?”

Aynen böyle demişti. Gece'ye her zaman çok gülüyordum. Ego kastığı kadar da komik bir kişiliği vardı. Gerçi egosu bile onda çok batmıyordu. Resmen kendine aşık bir çocuktu.

Yanımızdan geçen garsonun tepsisinden iki ufak bardak aldı ve birini bana uzattı. Fondipledikten sonra, “Rahatla.”dedi. Haydi ama! Bu kadar göz beni izliyorken ne kadar da rahat olabilirdim!

Bardağı masaya bırakırken yanımızda bir kız topluluğu belirdi. Selen, Demet ve Ecrin. Gerçekten çok özlemiştim. Selen, bana sarıldığında, tepkisiz kalmıştım. Ona sarılmamak için kendimi zor tutuyordum. Onları tanımıyormuş gibi yapmam gerekirdi. “Suyla!...” diye inledi.

“Suyla, seni çok özledik.”

Kendimi onun ahtapot kollarından ayırmaya çalışırken, Gece'ye baktım. Bana bakışları ile bir imada bulunduğunda, anlamış olduğumu gösterircesine bir bakış attım.

“Ben... Sizi tanımıyorum.”

Bunu söyleyebilmiş olduğum için kendime minnet duyuyordum şuan da. Söylemek pek kolay olmamıştı. İlk kelimeyi çıkardıktan sonra, sanki hiç konuşamayacakmış gibi hissetmiştim. Haydi ama. En yakın dostlarınıza, nasıl onları tanımadığınızı söyleyebilirdiniz ki?