Aşk mı İntikam mı?

6- Beni Sevmeyi Unutma!

(Multimedia: Burak
Bölüm Şarkısı: Lucy Hale - Bless Myself)

-6-

İnanamıyorum.
Şuan gerçekten olanlara inanamıyorum.
Daha birkaç gün öncesine kadar benim varlığımdan bile haberi olmayan bir çocukla şuan çıkıyordum. İlginçti. Çok ilginçti.
Burak'a son bir kez daha da sarıldım ve sonra yürümeye başladım. Şuan nasıl mı gözüküyordum? Yüzünde saçma salak bir gülüş, içi içine sığmayan bir Suyla sergilediğim kesindi.

Yoldan geçen ilk taksiyi durdurdum ve zaman kaybetmeden bindim. Hala yüzümde beliren istemsizce beliren sırıtışı kesemedim. Bir yandan da her şeyin ne kadar da çabuk geliştiğini farkettim. Ben Burak'ı yıllardır tanıyorum ama o beni sadece üç günden beri tanıyordu. Aşkın 'A'sını tanımayan biri nasıl olur da üç gündür tanıdığı birine aşık olabilirdi ki.
Umarım ki mutluluğum kısa sürmezdi.

Kafamı iki yana sallarken, bizimkiler aklıma geldi. Onları tamamen unutmuştum ben. Tabi bu olanlardan sonra aklımın yerinde durması olağan dışıydı. Rehberden Lara'nın numarasını bulduktan sonra, arama tuşuna bastım. Hem sonuçta ona bir özür borçluydum. Okulda olanlar için.

Telefon açıldığında, “Lara'cığım.” dedim çok ürkek ve kısık bir sesle.

“Efendim canım.”

“Beni affet. Sana bağırmak istememiştim. Ben... Özür dilerim canım.”

Hiçbir zaman lafı ağzında geveleyenlerden olmamıştım. Lara'nın tersine. O geveleyen tiplerdendi. Bense ağzımdaki baklayı hemen çıkartırdım ki bana göre en iyisi buydu.

“Sorun değil canım. Gergin bir anına denk geldim say. Zaten bende her zamanki merakımı konuşturup seni sıkboğaz ettim. Asıl ben özür dilerim.” dediğinde daha da bir gülümsedim. Anlayışlı arkadaşım benim.

“İyi ki beni yalnız bırakmıyorsun Doğa.” dedikten sonra derince iç geçirdim. “Şimdi sıkı dur, sana bomba gibi bir haberim var!”

“Ne oldu? Yoksa... Düşündüğüm şey mi Su? Sarılarından kurtulup siyaha mı boyatmaya karar verdin?”

Kendimce ahlerken, gözlerimi devirdim. Her fırsatta sarı saçlarımdan vazgeçip koyu bir tona boyatmamı ısrarla söylüyordu. Ancak ben saçlarımdan gayet de memnundum. Bir kere boya sürülmemiş saçlarıma hasar vermek... En son isteyeceğim şeylerden biri olurdu herhalde.

“Dur mal! Bu öyle bir şey değil! Burak bana benden hoşlandığını söyledi.”

Bir süre karşı taraftan ses gelmeyince korkarak “Lara?” dedim. Sonra bir çığırma sesi geldi. Kulaklarımdan telefonu uzaklaştırdım.

O sırada göbekli taksicinin “Geldik abla.” demesiyle Lara'ya “Bir saniye canım.” deyip cüzdanımı aramaya başladım. Parayı uzattıktan sonra taksiden indim.

“Ben şimdi eve giriyorum. Aras'ı da al gel. Detayları konuşuruz.”

Telefonu kapatır kapatmaz  cebimden anahtarımı çıkardım ve içeri daldım. Anahtarımı girişte duran büyük kaseye fırlattım. Sonra koşar adımlarla yukarı, odama, çıktım. Hemen üzerimdekilerden kurtulup ev şortu ve bir tişört giydim. Saçlarımı at kuyruğu yapıp ördüm.

Odamın ortasına geçtim ve bir çığlık attım. Yatağımda sırt üstü atladıktan sonra zıplamaya başladım. Renkli renkli müzikler açtım ve dans ettim. Saçma salak fotoğraflar bile çektim. Sırt üstü kendimi bir kez daha attım kendimi ve derin bir nefes aldım. Ben onu seviyordum. Ve artık o benimdi.

Terlediğimi farkettiğimde yeni bir tişört almak için dolabımın karşısına geçtim. Siyaha kaçan koyu gri tişörtümü üzerime geçirdim ve aşağı indim. Dolaptan soğuk bir gazoz şisesi aldım ve kapağını açacak sayesinde açtım. Bir bardağa boşalttım. Tam içecektim ki zil çaldı. Gelenler Aras ve Lara'ydı kesin. Bardağımı alıp kapıya gittim.