Benim bakışlarım aniden oraya döndüğünde,Taeyong yerinden hareket dahi etmemişti.Hala bana sarılı bir şekilde duruyordu.
''Geliyorlar!''Diye bağırarak içeri girdi Min Ji fakat benim donuk bakışlarım ve Taeyong'un o halini görünce duraksadı,gözleri dolduğu için parlamaya başlamıştı.
"Hey,"Dedi birkaç adım atarak,içeriye doğru.Onun arkasından meraklı bakışlarla Irene'nin girdiğini gördüm,yüzünü büyük bir şaşkınlık kaplamıştı."Bu kadar çabuk affetme."Dedi Min Ji,son olarak.
"Affetmedim,"Dedim yavaşça,"Hiçbirinizi."
"Sarılıyorsunuz şu an."Dedi Irene,Taeyong'u göstererek.
Taeyong'un hala konuşulanlar umurunda değildi,hala başı boynuma gömüktü ve hala sıkı sıkı sarılıyordu.
"Sarılınca affetmiş mi oluyorum?"Diye sordum,"Affetmek bedenle olan bir şey değil."
Anlayışla başını salladı ve o sırada da Min Ji gelip Taeyong'u iki omzundan yakalayarak geri çekti ve bu durumda,istemese de ,büyük homurtular eşliğinde Taeyong benden ayrılarak ayağa dikildi."Ne var?"Dedi,Min Ji'ye doğru.
"Geliyorlar,Mark,Cho Min,herkes geliyor.Çıkmamız lazım."Dedi ve heyecanın oluşturduğu o gerginlik doğrudan karnımın kasılmasına neden oldu,acıyla inledim.
"Ne oldu,neren acıdı?"Dedi Taeyong,yine aynı telaşla."Bekle doktoru çağıracağım."Ardından ise hızlıca odadan çıktı.
"Yura,"Konuşan Min Ji ile acı dolu bakışlarımı ona çevirdim.Yatağın hemen yanında dikiliyordu,"Bende bir kere sarılabilir miyim?"Diye sordu,aslında her ne kadar hepsine kırgın olsam bile içimde alevi asla sönmeyen bir özlem yangını vardı ve ben dayanamıyordum.Başımı yavaşça salladım,o da dolu gözlerle eğilip sarıldı."Yura seni çok özledim."Dedi.
"Gülümseyerek davet salonuna girerken öyle gözükmüyordun."
Geri çekildi."Hala her şeyin bir plan olduğunu anlayamadın mı?"Dedi ,burnunu çekip gözlerini silerken."Taeyong,Irene,Jae ve ben seni kaçırmak için o davete katıldık.Planımız vardı ve eğer o plan işlemeseydi ;sen zaten şu an burada olamazdın."
"Hah,"Diyerek gülümsedim ve histerik bir şekilde başımı iki yana salladım."Sizin...Sizin hayatımda,babamın olduğu o davette olmanız bile çok saçma.O davette ben ve annem hakkında birer paçavra gibi konuşuldu ve kimse sizin orada olmanızı yadırgamadı,herkes sizi tanıyordu.Bu...Bu bile çok garip değil mi?Kimsiniz siz?Hayatımın neresindesiniz?Bu soruların cevapları bile yok bende ve sen gelmiş,biz o davette olmasaydık şu anda burada olmazdın diyorsun.Burada olmasaydım en fazla mezarda olurdum Min Ji,gözüm korkuyor mu sanıyorsun?"Dedim ard arda,hiç bu kadar yorulmamıştım.
Bakışları değişti,ve ardından göz odağımızı kesti.
Bende derin bir nefes alarak başımı ondan çevirdiğimde Irene denen kızla göz göze geldim.Omzunu duvara yaslamış bir şekilde bizi izliyordu ve yüzü zerre mimik barındırmıyordu,ondan iyi bir enerji almadığım ve anlaşsam bile anlaşmak istemeyeceğim bir insan olduğunu fark ettim.
''Merhaba Yura-sshi.''Odaya giren,seyrek ve beyaz saçlı doktora çevirdim bakışlarımı.Onun ardından bir hemşire ve en arkadan da Taeyong girmişti.''Nasıl hissediyorsun kendini?''Dedi.
''Her yerim ağrıyor.''Diye mırıldandım.Taeyong Irene'nin yanına gidip ona bir şey vermişti o sırada.Irene ilk önce Taeyong'un ona uzaattığı kağıda dikkatle bakıp;o kağıtta her ne varsa kıkırdayarak Taeyong'a bakmıştı ve Taeyong'da aynı onun gibi gülmüşü.
Kaşlarımı çattım.
''Midenin aldığı hasarlardan dolayı kısa bir ameliyat geçirdin,karnındaki ağrının sebebi bu.Aynı zamanda vücudundaki ağrıların sebebi de,vitamin değerlerinin çok düşük olması.''Dedi doktor fakat benim ne gözlerim ne de algılarım onun üstündeydi.Sadece ve sadece, hala gülüşen Taeyong ve Irene'ye bakıyordum.Min Ji'de bunu fark etmiş olacaktı ki sertçe boğazını temizledi onlara bakarak fakat o ikilinin umurlarında bile olmadı.Fısıldayarak konuşmaya devam ettiler.
''...Normalde,olması gereken iyileşme süren en az 1 hafta sürecekti fakat bazı nedenlerden dolayı sana bir ilaç uygulayacağız,''Doktor bunları söylerken içeri giren hemşire,bitmek üzere olan serumumun içine mavi bir sıvı enjekte etti.
''Ne ilacı bu?''Dedim,telaşlı bakışlarımı havaya kaldırıp serum torbasının içine dağılan mavi sıvıya bakarak..''Ne olduğunu bile söylemediniz.''Dedim.
''Ağrılarını ve karnındaki ameliyat yarasını 12 saate geçirecek bir ilaç,Ukrayna'daki Aswium'da üretildi."Dedi Taeyong,sonunda bakışlarını Irene'den ayırıp bana doğru birkaç adım atarak."Birazdan hastaneden ayrılacağız,hemen iyileşmen için getirttik."Dedi.
"Her an gelebilirler Taeyong."Dedi Min Ji,"Şu an burada bulunmamız bile çok tehlikeli."
"Biliyorum,"Dedi Taeyong,kalktığı sandalyeye oturup elimi tutarken.Doktor ve hemşire çıkıp gitmişti."En en 2,5 saat sonra burada olacaklar.Biz de birazdan çıkacağız,2,5 saate çoktan uçakta oluruz."Dedi ve Min Ji sıkıntılı bir şekilde başını salladı ,kapıdan çıkıp gitmeden önce ise Irene'a kötü bir bakış attı.
Taeyong bana bakmaya başladı,bense önce Min Ji'nin çıktığı kapıya;ardından ise Irene'ın yüzüne.
Elimi Taeyong'un elinden çektim,aynı anda Irene dışarı çıktı.
"Ne oldu?"Dedi Taeyong,yaptığım hareket onu şaşırtmıştı.
Çok mu kolaydı?
"Bu kız kim ,"Dedim ona bakarak."Neden burada?"
"O Irene."
Gözlerimi devirdim,güldü."Adı umurumda değil,kim olduğunu soruyorum."
"Benim ve Min Ji'nin arkadaşı.Böyle olaylarda işimize yarıyor."Dedi ,saçlarını geriye doğru atarak."Her şeyi organize edebiliyor."
"Her şeyi organize etmesinin,"Dedim ve derin bir nefes aldım."Sana yararı ne?"
"Küçük şeylerle uğraşmıyorum,"Dedi ,yine o aptal,muzip gülümseme belirdi dudaklarında,yüzüme doğru yaklaştı,bende geri çekildim."Daha önemli işlerim oluyor genelde."Bu cümleyi kurarken ise bakışları dudaklarımda gezindi.
Hayır,hayır,hayır.
Kalp hisseder Taeyong.
Kalp her şeyi hisseder.Varamam dediğin gecelerin sabahlarını;kapanmaz dediğin yaraları kaptan ilaçları.
Kalp her şeyi hisseder ve ben en çok,kalbimin hissettiği şeylerden korkuyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
