mister j ❦ lee taeyong

42;

**medyadaki şarkıyı, (şarkıyı açabilirsiniz) ifadesini bıraktığım yerde kesinlikle açın.okumanıza engel olacak bir şey değil.o paragrafları okurken dinlemezseniz anlamı kalmaz.

Uzandığım yatakta derin bir nefes alarak telefonumu açtım.

Break The Stage bir önceki akşamdı.Kimin kazandığı ise yarınki ödül töreninde açıklanacaktı.Taeyong,Ten ile beraber Baby Don't Stop isimli ve kendilerinin yaptığı bir şarkıda dans etmişlerdi.Ardından ise Taeyong,Irene ile dans etmeye başlamıştı.

Dans boyunca sadece Taeyong'un gözlerine baktım ama o asla gözlerini bana çevirmedi.Odağı tamamen dans ettiği kadındaydı.Min Ji,hemen yanımdayken Taeyong'a hakaretler yağdırsa da birkaç dakika sonra,sahnedeki görüntüyü umursamamaya başlamıştım.Bilmeme rağmen bilmediğimi düşündüğü şeyler vardı ve ben bu bilgiler beynimde dört dönüyorken;eskiden hissettiğim her şeyi tam anlamıyla Taeyong'a hissedemiyordum.

Hala ve hala,aynı zamanda uzun bir süre daha;o güldüğünde,güldüğünde gözleri kısıldığında,bana baktığında,benimle Fransızca konuştuğunda,bana dokunduğunda karnımın derinliklerinde saklanan kelebek kümesi devreye girecek ve kalbim tekleyecekti.Ama...Ama ben kalbim her teklediğinde hissettiğim şeyleri hissetmeyecektim.Hislerim körelmişti,yaşadığım,öğrendiğim,göz yumduğum şeyler beni bu hale getirmişti.Artık Taeyong'la Irene'ı bu kadar kafama takamayacaktım,Taeyong ve Irene birbirleriyle anlamlı bir şekilde ,ve eskiden canımı çok yakan, bakışmaya başladıklarında eskisi gibi kırılmayacaktım,Taeyong için içip sarhoş olmayacaktım;artık o kadeh kalkacaksa sadece benim ve annemin uğruna kalkacaktı.Çünkü fark ettim.O mektuplardan sonra,Taeyong hayatıma girdiğinden beri kendimi nasıl da yok saydığımı fark ettim.Belki her şeyi düzeltemem.İçimde,söküp atamadığım bir sevgi varken her şeyi düzeltemem ama en azından kendimi biraz da olsa iyi hissedebilirim.Onca zehirli sarmaşığın arasında ihtişamlı bir çiçek açmazdı ama basit bir papatya bile yeterdi görüntüyü düzeltmek için.

İnternet tarayıcısını açıp arama kısmına sadece ve sadece Katil J yazdım ve yüzlerce site açıldı.

Derin bir nefes alarak ilk siteyi açtığımda,katilin öldürdüğü kişilerin toplam sayısının 61 kişiye ulaştığını gördüm.Bedenimden korkunç bir ürperti geçtiğinde bacaklarımdaki battaniyeyi biraz daha yukarı çekerek sitede yazılanları okumaya başladım.

"En son öldürülen 9 kişinin cesetlerinin hepsinin Ukrayna'da bulunması ama ölen kişilerin tamamının Kore'de yaşayan ve 8'inin yine Eoza lisesinin öğrencileri olması insanları büyük bir korkunun içine attı.Artık,Kore'de kimse güvende olduğunu düşünmüyor ve Kore Cumhurbaşkanı Moon Jae-In, haftasonları ve hafta içi salı ile perşembe günleri 12 saatlik sokağa çıkma yasağı ilan etti.Ülkenin her şehrinin sınırlarına polis ekipleri yerleştirildi , özellikle Eoza Lisesi'nin ve sokakların etrafındaki güvenlik kameraları daha sıkı takip edilmeye başlandı.Eoza Lisesi'nin öğrencileri,farklı şehirlerdeki liselere karma bir şekilde nakil edilse bile hala o lisenin öğrencileri ölmeye devam ediyor.Yüzü aşkın sayıda dedektif bu cinayet dosyasını takip ediyor olsa da hala J'ye dair en ufak bir bilgi bulunamadı.Güney Kore halkı,isyanda.

Haber: Kim Yuri"

Kalbim hiç tahmin edemediğim bir hızda atıyordu ve korku damarlarımdaki kanın yerine tüm vücudumda dolanıyordu.

Titreyen ellerimle tekrardan arama paneline döndüm ve arama çubuğuna , Katil J'nin kurbanları,yazıp arattım.

Aslında bir sonuç alacağımı düşünmemiştim çünkü,böyle bilgiler genelde gizli tutulurdu ama karşıma çıkan ilk sitede,ölen herkesin isimleri ve bilgileri yazıyordu,teker teker okumaya başladım.