My Step Brothers'

Chapter 57: Amnesia Daw?! (2)

JOHN JR.'s POV:

Matagal tagal na pag papahinga ang ginawa ko. I feel so different now,i feel fresh. Buti nalang magaling mga Doctor dito and ofcourse thank God kasi he still gave me a chance to live.

Napag isipan kong pag tripan si Bammy. Kunwari may Amnesia ako,kasabwat ko rin sila mama. Also,It's another blessing dahil andito na si papa. I never felt so blessed like this.

Nakakatuwang balikan ang mga masasayang araw ang meron kami. Medyo awkward nga dahil andun si tito Marvin laging nakadikit kay mama at parang pinag seselosan si papa? Dapat lang noh? Ang pogi ni papa eh. Hahaha.

Anyway,ayun nga. I think this is the best prank I've ever done.

Lumabas na sila JC at mag po-pose na sa labas dahil nag text na si papa na papunta na sila sa hospital. In place na kaming lahat pero pinapalo ako ni mama dahil natatawa ako. Maisip ko palang itsura ni Bammy eh. Kaso kailangan kong kontrolin,mabubuking agad eh.

~

Ilang minuto ang lumipas may bumukas na ng pinto. Sinenyasan ako ni mama,It means It' her.

The show is on. Haha.

Naramdaman kong tumakbo papalapit sakin si Bammy at niyakap ako.

"Kuya!!! Gising ka na!!" Sigaw niya.

Tinulak ko siya na parang galit ako. Sa labas ko seryoso pero sa loob ko tawa na ako ng tawa sa itsura ni Bammy ngayon.

"Sino ka ba ha?!" Tanong kong galit.

Nanlaki mga mata niya na para bang paiyak na. Natahimik siya ng ilang sandali at ayun umiyak na nga.

Sa totoo lang,gumaan loob ko kasi makita mo ba naman na ganyan reaksyon sayo ng isang tao diba? Pinaparamdam talaga niyang mahal ka niya.

Nagulat nalang ako ng yakapin niya akong muli habang umiiyak. Bwiset! Natatawa na talaga ako.

Ilang minutong naka yakap lang sakin si Bammy. Nakita kong tumatawa ng sobramg hina sila JM sa labas.

Kaya ako natawa bigla ng malakas. Tumigil si Bammy at tinignan ako na takang taka.

Tumatawa lang ako. Alam niyo yung feeling na sa sobrang tawa napapa iyak ka na? Hahaha.

"What's this?!" Sigaw ni Bammy na nag papahid ng luha.

"Ask your big bro." Sabi ni JR.

"Ayos ah!" Sabi kong natawa pa rin.

Sumama na tingin saamin ni Bammy kaya tumigil na ako sa kakatawa.

"Kuya!!" Sigaw sa akin ni Bammy.

"Hehe. I actually just thought of this. For fun!" Sagot kong medyo kinakabahan na naka ngiti.

"Ahh. For fun? Paano kaya kung totoo na nag ka-amnesia ka ha?! Paano kung hindi ka na talaga bumalik ha?! Nakakainis ka!!" Sigaw ni Bammy na naiyak na.

Ok,maybe It was too off. Lagot.

"Sorry,I thought it would be, you know a--" hindi ko na nai-tuloy sasabihin ko dahil biglang tumawa si Bammy ng malakas.

"Gotchaaaa." Sabi niyang natawa.

Wait? Kami ang na-prank? Napaka awesome naman nun? Hahahaha.

"Woah? You got me!" Sabi kong nag buntong hininga.

"I know right? Ahahaha." Sabi ni Bammy.

Nag yakapan kaming lahat. Except kay mama at tito Marvin. Iwas sila kasi this is the new family. This the new us.

Hindi man kami mag ka-ano ano,I might only be the step brother of Bammy. Still we created this family.

Makita si Bammy na masaya? Solve na ako kahit na step brother niya lang ako mamahalin ko pa rin siya,bubugbugin ang mga manliligaw niya,kakampihan siya,papatahanin siya. Lahat yan nagawa ko na pero gusto ko hanggang mamatay kami nagagawa ko pa rin yan.

"Picture perfect!" Sabi ni doctor Valdez. "Ok guys! John can be discharged in the hospital today. It was a miracle dahil ang vital signs niya back to normal pati na rin ang blood pressure niya. Kaya ingat and God bless!!" Pagpapatuloy ni doc. Valdez.

Nag pasalamat kaming lahat at inasikaso na agad ni papa ang pag di-discharge ko rito. I'm so happy.

I've been waiting for this....

Thank you God....

We are an imperfectly perfect family....

---------------------------------------------
A/N

Hi,guys. Thanks sa pagiging patient sa UD ko! :) huhu countdown. 2 chapters left. Tama ba? anyway,lots of love.

Don't forget to vote,comment and share!

#MSB