Şimdi yapmazsam bir daha asla yapamayacağımı biliyordum.
İçime titrek bir nefes çektim ve belki de ömrüm boyunca boynuma zehirli bir sarmaşık gibi dolanacak o sözleri söyledim.
"Ayrılmak istiyorum."
İlk an gözlerinden garip bir ifade geçse bile heme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saksıda kurumuş çiçek bile sevgiyle yeniden yeşerir derdi Annem. Şimdi o karşımda durmuş büyük bir aşkla gözlerimin içine bakarken, içimdeki boynu bükük fidan onun sevgisiyle yeniden yeşermişti.
"Seni çok seviyorum." Gözlerini yumup büyükce gülümsediğinde hemen sonra tekrar dudaklarını dudaklarımı bastırdı. Öpmedi sadece öylece bekledi. "Durakların, dudaklarıma değdiğinde, İçim çekilir ansızın, Dudaklarından akar hayat, Bir dağın zirvesine çıkıyor gibi, Bir uçurum kenarıdır dudakların... Kalbim bir serçe kalbi o an ellerinde, Kıpır kıpır yüreğim..."
"Sen benim sol yanımsın,sensiz olmaz sol yanım olmadan olmaz Bade'm." Ellerimi yanaklarına koyup daha çok sokuldum ona. "Sol yanım olmadan olmaz. Sensiz olmaz Ali'm."
Elleri yüzümü daha fazla kavradığında hemen sonra kaşları çatıldı ve kendini biraz geri çekerek yüzümü inceledi. Elinin tersini alnıma koyup beklediğinde daha sonra alnıma dudaklarını bastırdı. "Ateşin var senin." Dedi telaşla yüzüme daha fazla dokunarak.
"Dışarıda biraz üşüdüm, şimdi sıcak yere gelince de bir anda sıcakladım o yüzden oldu." "Nesin sen alternatif tıp uzmanı falan mı? Nasıl bir teşhis bu. Sen daha fazla sinirlerimi bozmadan hemen hasteneye gidiyoruz." Dedi elimde tutup kapıya yürüyerek. "Gerçekten hastanelik bir şey yok. Sıcak bir şeyler içersem kendime gelirim. Üzerimdeki kırıklık da geçer." Dedim boştaki elimi koluna koyup onu durdurarak.
"Bir de kırıklık mı var üstünde. Yemin ederim tam pataklanmalıksın." "Tamam şöyle yapalım sen bana süt ısıt ben de üstümü değiştirip biraz rahatlayayım. Söz ondan sonra daha iyi hissetmezsem hastaneye gideriz." Birden eğilip beni omuzuna attığında baş aşağı yere bakarak buldum kendimi.
"Ali ya indir beni. Valla iyiyim hastanelik bir şeyim yok." Beni hiç dinlemeyip kapıdan çıkıp arkadan da kilitlendiğinde ensesine küçük bir ısırık bıraktım. "Şu an tam da sarı bir sırık gibi davranıyorsun."
Kısık bir kahkaha atarak; "O son hareketin beni vazgeçirmek yerine daha çok tahrik etti güzelim." Dedi bacağımı sıkarak. Utancımdan sessiz kaldığımda o beni şaşırtarak asansöre binmek yerine merdivenleri çıkarak kendi katına doğru ilerledi.
Kapının önünde durduğunda beni tek eliyle tutarak cebinden çıkardığı anahtarla kapıyı açtı. İçeri girip salona geçmeye yelteneğinde; "Ayakkabılarımızı çıkar." Dedim hemen çığırarak.
Gülümser gibi olduğunda daha sonra ayakkabılarını birbirine sürterek çıkardı ve benim de ayakkabılarımın topuklarından tutarak çıkardı. Ayakkabıları köşeye bıraktığında hemen sonra odanın ışığını açarak beni koltuğa bıraktı. Başım döner gibi olduğunda bacaklarına tutundum.
